Game of Thrones

Het is vannacht even schrikken. We worden wakker van de regen. Het regent enorm hard. Nee hè. Een voordeel is wel dat de stoere mannen van het hardrockbandje ook meteen door de regen zijn gestopt. Ach gut. Een vreemde gewaarwording dat je uiteindelijk door de herrie van de hardrock in slaap valt en wakker wordt van de regen. Maar ok. Dan maar hopen dat het morgen droog is. Wat vannacht valt, valt morgen niet meer. 

Als we ’s-morgens opstaan is het gelukkig droog. Het is wel heel erg bewolkt en het ziet er niet echt lekker uit. We hebben wel een heerlijk ontbijtje met echte op z’n Spaans opgepiepte broodjes uit de oven. We kiezen er voor om meteen ons wind/regen jack aan te trekken. Het is vandaag een lange dag van ruim 80km. Zal je altijd zien. Omdat we in bet begin al wat korte klimmetjes hebben, kan het jack al naar een uurtje weer uit. Ik heb een nieuw gaaf jack van Van Rysel. Aan de binnenkant zit een zakje ingenaaid waar je het jackje dan in kan proppen, en dan aan een koordje kan trekken zodat het een héél klein pakketje wordt.  Als je het zakje ziet begrijp je niet dat het hele jack daar in moet gaan. Gaat ook bijna niet. Het begin gaat lekker , maar als je halverwege bent hangen de twee mouwen nog buiten het zakje en is je duim bekant uit de kom. Ik sta nog steeds met dat ienemiene zakje te worstelen als Fabienne al ongeduldig bijna op de fiets zit. Uiteindelijk heb ik ook de laatste mouw in het zakje gefrommeld en trek ik snel het koordje aan voordat er weer wat uit piept. Pfff we kunnen weer.

Het is een dag dat we lekker doorfietsen omdat het weer gewoon iets minder is. Nou gaan we naar het noorden dus we weten dat het geleidelijk aan iets kouder kan worden, maar zo’n omslag hebben we niet verwacht. Gelukkig is het maar één dag. Morgen verwachten ze al weer beter weer. Halverwege onze rit vandaag wijk ik af van de gebruikelijke route. Bij Alouescar kiezen we voor een omweg, maar binnendoor naar Cáceres. Altijd spannend of het allemaal wel goed gaat, want dit is weel heel binnendoor. In het begin hebben we prima asfalt maar na een paar kilometer verplichten de kuilen en gaten toch dat we de aandacht erbij moeten houden. Ik vind het nog steeds zó bijzonder dat ik op een apparaatje ter grootte van een cassettebandje alle straatjes, weggetjes en zelfs karresporen kan rijden. Thuis op de computer een route uitzetten en al weten wat en waar je hier gaat fietsen. We rijden vandaag door een wel héél verlaten gebied. We hebben de tweede helft van de route tot 5km voor Cáceres bijna niemand gezien. Wel door prachtige natuur, bijna het hele gebied voor ons zelf. En, zo heel af en toe “Hola of buenos dias" roepen als een echte Spanjaard. Dat is echt genieten.

Onderweg eten we onze broodjes met Iberico ham wat vroeger dan normaal op een bankje in een straatje in een héél klein dorp.  Het is gelukkig nog droog maar het ziet er heel dreigend uit. 
Rond twee uur gaat het uiteindelijk dan toch regenen. We trekken ons regenjack weer aan. Ik haal mijn jackje, wat ik met pijn en moeite heb opgepropt, weer uit mijn zakje. Het regent niet hard maar hard genoeg om gewoon nat te worden. Gelukkig is de temperatuur nog prima. Als we nog ongeveer 45 minuten moeten fietsen stuurt Fabienne een appje naar de eigenaresse dat we er om 15:00 uur verwachten te zijn. Zo super dat ze alles in het Spaans kan communiceren. Alleen zó jammer dat ze een appje stuurt naar het appartement van gisteren. Gelukkig komen we de eigenaresse net tegen als we bijna bij ons appartement aankomen. Het is weer een superleuk, mooi en nieuw appartement. Midden in het centrum van Cáceres.

Cáceres is ook de hoofdstad van de provincie met dezelfde naam. Het is best nog wel een grote stad met bijna 100.000 inwoners. Het is misschien niet zo bekend maar het oude centrum staat volledig op de UNESCO-Werelderfgoedlijst. Het oude centrum op de heuvel staat vol met paleizen, torens en stadsmuren. Verder staat in de reisgidsen dat het in de oude binnenstad moet wemelen van de ooievaars en ooievaarsnesten. De binnenstad is zelfs een beschermd vogelgebied.
De geschiedenis van de stad gaat net als van Mérida al terug tot de Romeinse periode toen er al een eerste nederzetting stond. Cáceres kwam pas vol in bloei nadat een zekere Alfons IX van León in 1227 de stad had veroverd en Cáceres uitgroeide tot een echte handelsstad. In deze Middeleeuwse periode trok de stad veel kooplui en edellieden die prachtige landhuizen en paleizen bouwden. Veel van de huidige gebouwen in Cáceres stammen uit de 15e en 16e eeuw. Daarna raakte de stad in economisch verval, maar in tegenstelling tot veel andere Spaanse steden bleef Cáceres de daaropvolgende oorlogen gespaard. 

We hebben gisteren een leuk studiootje gereserveerd via AirBNB. Deze keer moeten we bij een garage afspreken. En ook hier weer een half uur van te voren even een appje sturen hoe laat we er aankomen. Met het adres in de Garmin rijden we er tot aan de voordeur zo naar toe. Het laatste stuk gaat heel steil omhoog over kasseitjes en de straatjes zijn nog heel nat. Het is dus een beetje wegglibberen af en toe. Ik stop net op een heel steil stuk om te checken of we nog wel goed gaan. “Bedankt”, hoor ik Fabienne zeggen, want ze kan nu niet meer opstappen. Huh, gaat ze nu terug naar beneden? Oh, een klein stukje om een klein rondje te rijden zodat ze een aanloopje kan nemen. Het gaat gelukkig goed en nu is het zaak om op de fiets te blijven zitten. Een jonge vrouw komt naar beneden met een boodschappenwagentje en kijkt Fabienne wat typisch aan. “Hola, buenas tardes”, zeg ik onderwijl puffend. “Eres Fabienne?”, vraagt ze. “Si, si”. Het is de eigenaresse van het appartement. Ze heeft het net schoongemaakt en loopt met ons mee terug. Het ruikt nog heerlijk naar zeep en de vloer is nog vochtig. We mogen onze fietsen in een piepklein halletje zetten. Het halletje is zo klein, dat we ons afvragen of we de fietsen er morgen nog wel uitkrijgen. We zijn nog behoorlijk natgeregend, en staan nogal te druppelen in het halletje. Schoenen, regenjacks uit voordat we op onze sokken naar binnen lopen. De eigenaresse vertelt dat ze niet wist hoe laat we aan zouden komen. “OK, denkt Fabienne nu ook: “ik heb je toch nog een appje gestuurd”. Het studiootje ziet er alleraardigst uit en Arancha geeft ons ook tips voor het eten.

Dan snel het stadje bekijken, maar eerst nog even een cerveza op een terras. Want dorst hebben we altijd na zo’n dag fietsen. Ah nee, dat hebben wij weer. Grote stellages voor de toegangspoort en hoogwerkers door heel de stad. Een stukje verderop in het centrum achter de stadsmuren zien we oude gereedschappen en stukken die zijn afgedekt. Er staat een bewaker bij. “Joh dat is vast iets met kraampjes die strakjes opengaan of iets met oude ambachten.  Vraag jij even wat het is?” De bewaker vertelt dat er een film wordt opgenomen, Game of Thrones. We mogen dus nergens, nergens bij en alles wat een beetje de moeite waard is te fotograferen is afgeschermd met een doek of zeil. Jammer. Maar Cáceres is ondanks dat toch een prachtig stadje. Alleen…. geen ooievaar gezien.