Van zwembad naar zwembad

Vannacht heerlijk geslapen in ons riante spiksplinternieuwe La Riva resort. Is ook wel eens lekker om jezelf te verwennen. Zwembad voor de deur, eigen terras aan het zwembad, roomservice, het lijkt verdikkeme wel vakantie. Dat fietsen tussendoor daar moet ik nog wat op verzinnen 🤔 (geintje)

Na nog een paar keer goed omgekeken te hebben, verlaten we ons resort. Ik merk dat we zo langzamerhand wel de banden weer moeten oppompen, want we deinen een beetje op het asfalt en de kilometerteller loopt niet meer synchroon met de kilometers in de beschrijving. Na een paar kilometer zie ik een fietsenmaker. Nou, of het echt een fietsenmaker is weet ik niet, maar er liggen heel veel onderdelen overal verspreid en alles bij elkaar zou het een fiets kunnen worden. De man zit op een krukje met een crankstel in zijn handen gebiologeerd tussen de rommel op de grond te zoeken naar een onderdeel dat er bij hoort. Als ik hem vraag of ik zijn drukslang mag gebruiken om de banden op te pompen kijkt hij me verbaasd niet begrijpend aan. Ik pak de slang en wijs naar mijn banden. Als hij snapt wat ik wil, knikt hij vriendelijk. Zijn gezicht veranderd van uitdrukking als ik met de slang die op de grond gedraaid ligt de helft van zijn onderdelen door de war trek. Het zal toch geen puzzel geweest zijn? Als ik de slang op mijn band doe, moet ik 'm er snel weer afhalen want anders heb ik zo twee traktorbanden. Zo dan, dat gaat snel. Ik moet er vlug met een inbussleutel weer wat uit laten lopen. Als een echte routinier knijp ik een beetje in mijn banden en knik professioneel. Dit doe ik nog drie keer en we gaan weer op pad.

Het is vandaag een mooie route tussen prachtige landschappen. We rijden steeds verder naar het noorden en het is vandaag voor het eerst een beetje bewolkt. De temperatuur is nog steeds heel warm dus het is wel even fijn om niet in de volle zon te fietsen. We komen steeds dichter bij de grens van Myanmar. We vermoeden dat de bergen aan de overkant de bergen van Myanmar zijn. Dit gedeelte van Thailand is heel dunbevolkt dus we komen onderweg ook niet veel mensen tegen. De Thaien die we tegenkomen, hebben op hun beurt waarschijnlijk nog nooit twee van die malloten op een fiets gezien. Dat schept een band. De mensen zijn uitermate vriendelijk. Zwaaien en roepen Sawadee kaa. We fietsen grote stukken langs de Ping rivier.

Onderweg kopen we nog wat mandarijnen, bananen en gebakken banaan. Altijd wat fruit dat door de mensen zelf aan stalletjes wordt verkocht. Rekenen is geen kernkwalteit van de meeste Thaien in de dorpen. Het fruit dat we willen kopen wordt altijd aangevuld met nog een mandarijn of banaan zodat het precies ongeveer een pond of kilo is. Ook als we bij de 7-Eleven 171 Baht moeten afrekenen en bij de twee briefjes van 100 Baht, er een muntje van 1 Baht bij willen geven, schudt de kassière driftig nee, want dat is dan wel heel erg ingewikkeld.

Na 73km komen we aan in Tak. Ons eerste hotel uit het boekje spreekt ons het meeste aan vanwege het zwembad en restaurant. Alleen de duurste kamer is nog beschikbaar. Ja ja. We begrijpen er helemaal niets van. Er staan wat auto's, er lopen wat van die aangeklede hotelboys, maar om je nou af te vragen in welke rij ben ik het eerst aan de beurt. Nee. We staan helemaal alleen in een grote lobby. Tak is nou niet 'the place to be' maar wel een heel mooi hotel. Hoe bestaat het. We nemen de kamer. Als ik de fietsen veilig ergens wil neerzetten word ik geholpen door een aardige doofstomme Thaise portier. Dat geeft natuurlijk een onuitwisbare Babylonische spraakverwarring. Mijn Thais is al niet om over naar huis te schrijven maar de Thaise oe's en dha's en kho's van deze hulpvaardige doofstomme Thai maken het voor mij helemaal onbegrijpelijk. Ik begrijp alleen zijn armgebaren. Ik moet helemaal omrijden legt hij met gebaren uit die op Schiphol bij een landing niet zouden misstaan. Hij rent achter mij aan als ik om het hotel heen rijd. Hij wijst me een prima afsluitbare ruimte aan waar de fietsen kunnen staan. Ik bedank hem hartelijk. Een van de hotelboys is plantjes water aan het geven met een slang. Ik zie meteen een kans om onze Hummers even schoon te spuiten, dus vraag aan hotelboy of ik de waterslang even vast mag houden. Met wat gebaren begrijpt hij me. Geen probleem natuurlijk. De fietsen zien er echt niet uit. Rood zijn ze van het stof van de onverharde wegen. Ik knijp het eind van de slang wat dicht om een hardere straal te krijgen. Oeps, de straal die zo wel heel hard op de fietsen spuit spettert de oranje troep in het rond. Ik voel de spetters in mijn gezicht. Oh shit, ook op het pak van de hotelboy zie ik wat oranje spikkels. Hij neemt de slang van me over en even later hebben we weer twee blinkende zwarte Hummers.

In iedere plaats of dorp is een 7-eleven voor de broodnodige boodschappen. Ons vaste ritueel is brood, een biertje, yoghurt en cola. Nou kun je zeggen wat je wilt van die lui bij de 7-eleven, maar principes hebben ze. Ik wilde om 14:02 een biertje kopen voor aan het zwembad, maar ik werd netjes op de regels gewezen. Geen bier tussen 14:00 En 17:00. "Ja maar het is 14:02" probeer ik nog. "Yes sir between 14:00 and 17:00 no alcohol". Ok kan ik ook wel weer waarderen. Wat het effect van deze aanpak is weet ik niet want in de winkelstraat van Tak zitten zeker nog tientallen winkels waar je gewoon de gehele dag een biertje kan kopen. Aan de yoghurt ben ik wel een beetje verslaafd en Fabienne doet met me mee. Leuk is dat we hier overal yoghurt kunnen kopen van het merk 'Dutchy'. We zijn er nog niet achter of het iets met Nederland heeft te maken. 

Bij het hotel kan je ook fietsen huren. Dat de Thaien moeite hebben met het uitspreken van de 'r' dat wisten we al. Maar dat je dan je verhuur van je fietsen aanprijst op een bord met "bicycle to lend"  is wel heel apart.

We liggen vanmiddag weer heerlijk aan het zwembad en genieten weer van het heerlijke weer. Waarom alleen de duurste kamer beschikbaar was en waarom we bijna altijd de laatste kamer in de gang krijgen, is ons nog steeds een raadsel. Ik ga er op uit om daar toch nog achter te komen.