Shangri-La bekijken

Na een heerlijk echt Westers ontbijt (nou ja behalve dan de yak yoghurt) en meer dan voortreffelijke echt Yunnan koffie gaan we ‘the old city’ van Zonghdian bekijken. Zhongdian wordt ook wel Shangri-La genoemd. Maar daar zit een heel verhaal achter. 

Shangri-La is eigenlijk een fictieve plaats beschreven in de roman Lost Horizon uit 1933 door de Britse auteur James Hilton.  In het boek is Shangri-La een mystieke, harmonieuze vallei, geleid vanuit een klooster en ingesloten in het Kunlun-gebergte, een bergketen van 3000 km breed in Tibet en China. 

Shangri-La is door deze roman synoniem geworden met een aards paradijs. Een mythische Himalaya-utopie: een blijvend permanent land, geïsoleerd van de buitenwereld. In de roman Lost Horizon zijn de mensen die in Shangri-La wonen bijna onsterfelijk, ze leven langer dan de normale levensduur en ze verouderen zichtbaar heel langzaam. En ze zijn heel gelukkig. 

In de oude Tibetaanse geschriften wordt het bestaan ​​van zeven dergelijke plaatsen genoemd met de naam Sambala. Vroegere ontdekkingsreizigers gingen op zoek naar Sambala.  Hilton werd ook geïnspireerd door deze oude legende, maar noemde zijn Sambala Shangri-La. 

Verscheidene plaatsen in de Boeddhistische Himalaya tussen Noord-India en Tibet beweren de locatie te zijn van Hilton's fictieve Shangri-La, grotendeels om toerisme aan te trekken. In China werd de provincie Zhongdian in 2001 om die reden omgedoopt tot Shangri-La.  Het legendarische Kun Lun-gebergte in Tibet heeft waarschijnlijk andere mogelijke Shangri-La-valleien.

En, natuurlijk om nooit te vergeten, zong Gerard Joling in 1988 op het Eurovisie Songfestival zijn hit Shangri-La. Wie kan dat nu vergeten zijn. Wij vermoeden dat Gerard nooit heeft geweten waarover hij eigenlijk heeft gezongen.

Hoe dan ook, wij vinden het hier prachtig. Shangri-La ligt op een hoogvlakte en overal zie je de prachtige witte toppen van de hoge bergen. Vandaag schijnt de zon volop en is het in de ochtend strakblauw. Het is fris, maar in de zon wordt het steeds warmer. Ook de lucht lijkt hier schoon op 3300 m. Het oude centrum is 1300 jaar oud en de straatjes en huisjes zijn nog mooi bewaard gebleven. Het is hier ook nog niet zo toeristisch als in Lijiang en Dali. We bezoeken weer een paar mooie tempels. Op een groot plein lopen veel Chinese toeristen. Aan de zijkant van het plein hangt heel veel prachtige stukken Tibetaanse klederdracht. Je kunt dat (tegen betaling uiteraard) aantrekken waarna een fotografe een hele fotoshoot maakt en je vraagt om in de meest belachelijke poses te staan. Op een bankje in de zon is het heerlijk om ernaar te kijken en er foto’s van te maken. Er staat ook een prachtig mooie, nog jonge witte yak. Je mag zelfs in de kleding op de yak gaat zitten voor een foto.

Boven dit plein is er een gigantisch grote gouden gebedsmolen die we al de hele tijd zien draaien. We hebben gelezen dat deze grote gebedsmolen speciaal voor de toeristen is gemaakt, maar dat de lokale bevolking er ook naartoe gaat om hun rondjes om de molen te lopen onderwijl hun mantra’s opdreunend. We lopen weer een paar steile trappen op en zien sommige Chinezen een teugje nemen van hun spuitbus met zuurstof.  Een beetje overdreven vinden wij dit eigenlijk wel. OK, als je heel snel de trap op loopt, ben je wel een klein beetje buiten adem, maar het valt allemaal reuze mee hier. Behalve natuurlijk als met de auto of bus van laag ineens naar 3300 wordt gebracht. Misschien dat het dat is.

Als we boven komen zien we dat de molen niet automatisch draait, maar door een aantal mensen wordt voorgetrokken. Pfff dat lijkt ons erg zwaar. Ik (Fabienne) probeer ook een paar rondjes mee te draaien, maar dat valt nog niet mee. Even later als er wat mensen stoppen valt de molen helemaal stil. Tja, hoe krijgen ze die nu weer draaiend? Gelukkig heb ik mijn drie rondjes net afgemaakt. 

Na de ochtend door het oude stadje te hebben geslenterd, stappen we op advies van de hoteleigenaar nog even op de fiets naar het Napa Lake. Slechts 10 km fietsen. Napa Lake is eigenlijk een soort wetland waar paarden en runderen grazen. Afhankelijk van de waterstand is er een meer of geen meer. Nu is er een meer en heb je ook hier weer prachtige uitzichten op de witte bergen. Als we het gebied binnenrijden, lijkt er een wegblokkade van de plaatselijke bevolking. De hoteleigenaar had al gezegd dat ze soms geld vragen, maar dat we gewoon door moeten rijden. Dat moeten we dan maar doen. Een oud dametje spuit Hans zijn benen nat en moet er heel erg om giechelen. Verder roepen ze niet naar ons dat we moeten betalen. We rijden een stuk langs het meer om foto’s te maken,  genieten een half uurtje op een steen, heerlijk van de zon en besluiten dan weer terug te keren. Op de terugweg als we weer door de plaatselijke blokkade rijden, zien we eindelijk pas goed wat de oudjes aan het doen zijn. Als er een auto aankomt, dan houden ze de auto stil, en spuiten vier oudjes ieder een wiel nat. Geen idee waarom ze dit doen. De auto’s op de terugweg laten ze gewoon doorrijden. Zou het een of ander ritueel zijn? Oeps, dan zijn we misschien wel ongezegend het gebied ingereden....

Nog even terug wat boodschappen inslaan voor morgen. Het wordt morgen weer een zware dag, dus vroeg op. Hopelijk valt het weer mee. Het lijkt hier wel 1 dag mooi weer en dan 1 dag slecht. Voor morgen ziet het er ook niet heel goed uit volgens de hoteleigenaar. Maar we hebben ook gemerkt dat de Chinese weeronline ook niet echt heel betrouwbaar is. We zitten hier natuurlijk heel hoog in de bergen dus is het weer veranderlijk. We moeten morgen vier passen over van ver boven de 3000 meter. Het is weer 2000 meter klimmen dus het is goed dat we het rustig aan hebben gedaan vandaag. Laten we het er maar het beste van hopen. We staan in ieder geval vroeg op en kijken het dan aan. En anders wordt het weer een dagje bussen of in de auto. 

@Koert: we zijn helemaal niet zo stoer en daar schamen we ons helemaal niet voor :-)

We hebben de afgelopen twee dagen enorm genoten van het prachtige Shangri-La. 

We lazen hier vandaag nog een mooie spreuk.

‘Shangri-La, it’s not only a legend, one day you will find the Shangri-La in your heart’