Wie is Palibene?

Vandaag staan we wat later op. Het is tenslotte vakantie hè. We hebben een vlakke etappe van 50 km. We fietsen vandaag van Tron naar Si Satchanalai. Het eten was gisteren lekker wat niet altijd ook een garantie is voor goed. Door de kruiden en de pittige smaak is niet altijd snel te herkennen of iets nog goed is. In dit soort landen is het risico altijd groot en moet je heel voorzichtig zijn. Gisteren hadden we niet veel keus qua restaurant, dus moesten we het risico wel nemen. Maar het was heerlijk en we hebben gewoon vis en vlees op onze 'hotpot' gegrild en gestoomd. En gelukkig, dit blog getuigt ervan, dat we er nog zijn. Niet ziek en geen diarree tot nu toe.  Nu zijn onze darmen en magen wel wat wat gewend zo door de jaren heen, maar ik hoef niemand te overtuigen hoe naar het is als je met opspelende darmen op de fiets moet zitten. Helemaal als je zoals ik eerst snel moet afstappen, fiets neerzetten, shirt uit doen, 'helpen' van je broek omlaag en dan pfffff, oh nee papier vergeten. Maar allemaal niet aan de orde. Voorlopig nog geen Dumoulintje aan de kant van de weg.

Ook het insmeren tegen de zon is wel een ritueel apart. Het eerste wat we 's morgens doen is ons insmeren met zonnebrand. Niet zo maar een crèmetje maar 50pdf. Nou het voelt alsof je wordt voorbereid voor de grill. Dit laten we 30 minuten intrekken en dan smeren we Deet. Dat Deten doen we nu weer wat intensiever en zorgvuldiger omdat de duengue mug is gesignaleerd hier in Thailand. Vooral ik ben daar een beetje panisch voor. Al die muggen hebben van grote afstand precies in de gaten wie allergisch is voor dat gesteek en wie ze moeten hebben voor de grootste lol. Ik krijg al bulten als er een mug aanstalten maakt te steken. En ik wil natuurlijk niet terugkomen met knokkelkoorts. Ik zal niet verbaasd zijn als ik straks een bedankbrief met een petje met Deet-logo in de brievenbus vindt. Zo veel Deet hebben we al gesmeerd. En dan nog heb je geen garantie dat die musquito jou met rust laat. 

Het is vandaag gelukkig niet zo warm. Het is een beetje heiïg en 31 graden. De komende  veertien dagen blijft het zonnig waarbij de temperatuur op gaat lopen naar 35 graden. Dan verliest je kerstboom héél snel zijn naalden hoor. Dus wees allemaal maar blij dat de temperatuur daar bij jullie iets minder is.

We zijn net onderweg of we zien in het eerste dorp een Phū fusxn cäkryan. Tja als je je talen niet beheerst….. Ik sta versteld. Het is een soort Tacx of een Kickr. Voor degenen die niet weten waar die Hans het nu weer over heeft, een korte uitleg. Een Tacx of Kickr wordt door professionele wielrenners (en hele goede amateurs😂) gebruikt om op je fiets je conditie op peil te houden. Dus je fiets wordt op een trainingsapparaat gezet en zo kan je op je fiets trainen zonder dat je het huis uit hoeft. Of hier in Thailand zonder dat je de tuin uit hoeft. Wel goed je fiets vastzetten natuurlijk, anders word je de tuin uit gekatapulteerd. Tijdens de meerdaagse koersen (Tour), worden deze dingen intensief gebruikt. Ja hallo, alleen voor het in- en uitfietsen natuurlijk. Vonden wij een tijdje geleden een heel bijzondere en een vernuftige uitvinding. Nou hier in Thailand gebruiken ze zo'n ding al jaren en maken daar helemaal niet zo'n ophef over. Even in elkaar gezet (zie foto). 

In Thailand is het geen gewoonte om in een hotel of resort of in een bungalow een ontbijt te krijgen. We moeten dus iedere dag even op pad om ons ontbijt te scoren. Gelukkig zijn er overal winkeltjes om voldoende eten in te slaan. Dus halen we iedere dag wat brood, yoghurt en jus d'orange. En gelukkig doen ze hier niet moeilijk over winkelsluitingstijden of een zevendaagse werkweek. 

We fietsen vandaag langs rijstvelden en suikerrietplantages. De boeren zijn druk bezig. De onder water gezette stukken land worden omgeploegd. Een hele kunst om dat te doen zonder zelf onder de blubber te komen zitten. Met grote combines wordt het suikerriet geoogst. Ook zien we voor het eerst hele velden met mangobomen. 

We hebben voor de komende twee nachten een bungalow gereserveerd via Agoda. Het wordt hier toeristischer. Als we ons melden bij de receptie is er toch wat misgegaan. Geen reservering op onze naam. Fabienne laat de reservering op haar telefoon zien maar er gaat nog steeds geen Thais lampje branden. De receptioniste wijst op een lijst die aan de muur hangt met alle reserveringen en schudt nog eens van nee, zie je nu wel jullie staan er niet op. En ineens zien we het: Palibene. "Yeah, that's us!"