Langs de krabben kust

Vandaag de tweede helft van onze samengevoegde drie etappes. Het zijn 94 kilometertjes. We rijden bijna alleen maar langs de kust. Vanmorgen probeerde de dame van het hotel ons nog uit te leggen dat er een ontbijt is en waar het dan staat. Ze wijst dan op een bordje naast de receptie en leest het waarschijnlijk aan ons voor. Als we onze schouders ophalen omdat we niet begrijpen wat ze zegt, maar ook niet door hebben wat er staat, tikt ze op het bordje en leest het nog harder voor. Alsof we het dan ineens wel begrijpen. We proberen echt zo vriendelijk mogelijk onze schouders op te trekken en haar duidelijk te maken dat we echt niet begrijpen waar het over gaat. Ze tikt het bordje bijna van de muur en schreeuwt nu bijna dezelfde tekst. Tja het ligt natuurlijk aan ons, maar daarom hoef je niet zo tegen ons te schreeuwen. Toch?

We vertrekken en rijden langs veel havens. We zien het lossen van de visvangst en rijden even langs de visafslag. De visvangst is hier vooral krab. En het zijn hele grote krabben. Oranje, met hele lange poten. Echt een specialiteit langs deze kust. De krabben worden in grote aquariums voor de restaurants bewaard. De bakken zitten bomvol. Ze bewegen gevaarlijk en sommigen komen er met hun grote scharen bovenuit. In ieder geval heel vers zo lijkt me. In de aquariums ernaast worden ook de vissen bewaard. Het lijkt soms wel een aquarium met siervissen, maar ze zijn toch echt voor de consumptie. Ook zien we marktkraampjes waar je krab kunt kopen. De krabben liggen opgestapeld op hun rug. We kijken of ze dood zijn, maar dat zijn ze volgens ons niet. Ze worden in ijswater gelegd waardoor ze waarschijnlijk onderkoeld zijn en daarom dood lijken, thuis kun je ze dan alsnog levend in de pan gooien. Alles is krab hier. We komen langs de meest afschuwelijke ‘kunstwerken van supergrote krabben van onooglijk knaloranje plastic of glimmend metaal. Uiteraard moet je daarmee met een selfie vereeuwigd worden. Wij niet hoor!!!!

Hele busladingen met toeristen zijn er vandaag om langs de kust te rijden en krab te eten.

We zien dat hier echt van de zee wordt geleefd. Alles wat gevangen wordt of naar boven wordt gehaald in het net wordt hier gebruikt. We zien vrouwen die zeewier te drogen leggen in de zon. Ja de zon schijnt nog steeds volop! Als we stoppen om er naar te kijken komt er een man naar ons toe met een bosje glibberig zeewier. Hij vraagt ons of we willen proeven. “Proeven? Je bent toch niet gek zeker?” Hij neemt er zelf een hap van om te laten zien dat het lekker is. Zijn gezicht verraadt echter dat het niet te vreten is. Nee hartstikke bedankt voor het aanbod, maar wij hoeven het niet te proeven.

We zien vandaag weer heel veel fietsers. Het is tenslotte weekend. Veel fietsers op mountainbikes en ook op racefietsen. Ze zullen ons wel heel raar vinden, zoals wij dat van hun vinden. Daar wij eindelijk in korte broek en T-shirt fietsen en van het  heerlijke weer genieten, rijden zij allemaal dik aangekleed met een winter outfit, zoals wij in december zouden fietsen. Kom op het is 26 graden. Zelfs hun gezicht is helemaal bedekt met buff of maskers waar alleen hun mond nog net ruimte heeft om adem te halen en soms ook niet. We snappen  er niets van. Onze etappe van vandaag had best serieuze klimmen, met zelfs een stuk van 600 meter van 15%. Nou als je dan zo dik bent aangekleed dan ontplof je zowat voordat je boven bent. Dat hadden wij al in ons t-shirt. We halen een dik ingepakt Koreaanse stelletje in, dat puffend en kreunend naar boven zwoegt. Wij hebben het daar ook zwaar op de helling van 15%. We stoppen even boven tot de Koreanen er ook zijn. We krijgen een enthousiaste opgestoken duim en “wow great”. Fabienne vraagt of de Koreaan even haar fiets wil optillen om te voelen hoe zwaar die fiets is. “Wow, so heavy” en de vrouw staat meteen in de bovenbenen van Fabienne te knijpen. Als we naar beneden suizen zien we dat de Koreanen wel heel sportief ogen maar dat de werkelijkheid iets minder is. Er lopen er veel met hun racefiets naar boven, daar waar wij aan de andere kant gewoon naar boven fietsten. Ze fietsen allemaal wel op mooie karretjes van echt mooie topmerken.

Het is vandaag wel heerlijk fietsen met een windje uit zee hebben we de wind niet mee, maar ook niet tegen. We ruiken voortdurend de zilte zeelucht als we langs de havens fietsen. Maar ook onderweg ruiken we de heerlijke zeelucht want overal liggen vissen te drogen, of hangen inktvissen in de zon of zitten vissers hun visnetten te repareren. Het is vandaag dan ook een feestje om zo langs de kust te rijden in dit heerlijke weer.

Ook valt het ons op dat veel Koreanen het weekend er op uit gaan. Koreanen kamperen! Dat hadden we dus nooit kunnen bedenken. Maar langs de kust worden vandaag massaal tentjes opgezet of worden caravans geparkeerd. We zien zowaar vooral Fendt caravans en af en toe een Adria, maar ook een afschuwelijk waarschijnlijk Koreaans model dat lijkt alsof een kleuter het model heeft ontworpen. Het is hier langs de kust overal gratis kamperen en er zijn mooie stukken beschikbaar waar aan het strand in een stukje bos kan worden gekampeerd.

We fietsen lekker door en zijn om half vier al op onze eindbestemming, Uljin (Wolbyeong), voor vandaag. Het zoeken van een geschikt hotel is niet altijd even eenvoudig. Vandaag weer zoiets vreemds. Als we vragen wat een kamer kost zegt een onaardig mens 60.000. We hadden net bij een ander hotel gevraagd en daar was het 70.000. Dus wellicht de moeite waard om even te vragen of we de kamer kunnen zien. Dus Fabienne probeert als inmiddels zeer ervaren ‘Hints-speler’ uit te leggen dat ze de kamer wil zien en dat we willen slapen. Oh slapen, maar dat kost 90.000. OK toedeloe, we gaan naar het eerste hotel.

@ Eeke: Fabienne is niet naar de kapper geweest. Het haar zit gewoon plat, hihi.