Twee etappes op een dag

Het lijkt wel of we in een natte sauna slapen. We hebben zoveel natte spullen om te drogen, dat de ramen helemaal zijn aangeslagen, terwijl we de deur naar het balkon nog open hebben staan. We hebben veel van onze spullen op de vloer te drogen gelegd. “Op de vloer?”, horen we jullie denken, “dat is ook raar”. Nee hoor, in alle kamers die we tot nu toe hebben gehad is er vloerverwarming en die stond ook steeds aan. Kun je nagaan hoe koud het is. In Korea is het gebruikelijk dat je nog heel traditioneel op de grond slaapt met een dun matje of een paar dekens. Je hebt ook van die hotels. Die noemen ze een Hanok stay. De Koreanen slapen dan wel heel traditioneel op de grond, maar toch ook wel een beetje luxe, met vloerverwarming. Het was voor ons in ieder geval heel handig vannacht om alles te drogen. Alleen de beenstukken van Hans waren nog wat vochtig, maar die hingen dan ook aan een hangertje. Zelfs mijn drijfnatte fietsschoenen zijn droog. 

Iedereen bedankt voor de zorgen om ons en de goede adviezen. Het fietsen hier in Korea is niet zwaar, de etappes zijn redelijk vlak met af en toe een klim, en ze zijn niet zo lang. Met wat we gewend zijn in China is dit tot nu toe echt een makkie. Er moeten nog wel een paar zware dagen komen. Qua eten komen we ook niks te kort hoor! We hebben de lekkere dingen voor onderweg al ontdekt. Bij de Paris Baguette en de Tous les Jours, halen we voor onderweg steeds lekkere pizzabroodjes of dik belegde tosti's. Bij de supermarkt kopen we cakejes en hebben we kleine pannenkoekjes met een soort appelstroop erin ontdekt. Yoghurt voor na het eten en voor bij het ontbijt en vaste prik is ook de koude koffie in blik voor het eerste rustmoment in de ochtend. En natuurlijk banaantjes. We komen zo wel aan onze calorieën. En wees gerust, we hadden allebei wat extra kilootjes gespaard thuis, die er inmiddels wel af zijn gefietst. En natuurlijk nemen we af en toe een rustdag, maar dan moet wel het stadje zich ervoor lenen. 

Misschien wel even leuk om te vertellen hoe we onze reis altijd plannen. Zoals jullie weten boeken we de reis bij AWOL. Je koopt bij AWOL als het ware een fietspakketje: vliegticket, taxi bij aankomst en vertrek, een of twee overnachtingen in het hotel bij aankomst en vertrek en de fietsroute (op papier en GPS). Onderweg zijn we dan zo vrij als een vogel. We weten hoeveel etappes we moeten fietsen, hoe lang en hoe zwaar de etappes zijn. Ook de hotels staan aangegeven. Dus als we de reis bij AWOL boeken maken we een globale planning hoe lang we over de route doen. Als we dan de fietsboekjes een maand van te voren krijgen, dan maken we een definitieve planning met rustdagen en de bezienswaardigheden. Onderweg verandert die planning bijna altijd wel. Door bijvoorbeeld makkelijkere etappes aan elkaar te knopen en in leuke plaatsen een extra rustdag in te plannen. Ook houden we rekening met onverwachte tegenslagen (pech of ziekte). Dat betekent dat we in het begin vooral onze planning aanhouden en aan het eind meestal wat meer ruimte hebben. Morgen hebben we een korte etappe en komen we in een hele leuke plaats waar we twee nachten blijven.

Als we deze ochtend vertrekken is het koud. Dus meteen de beenstukken aan, twee shirts en onze windstopper. Dan is het goed te doen. We kijken angstvallig naar de lucht en denken allebei dat we het vandaag niet droog gaan houden. Doordat we twee etappes koppelen, moeten we vandaag 108 km fietsen. De overnachtingsplaats van de eerste etappe spreekt ons allebei niet aan dus we hadden al snel besloten in één keer door te rijden en er een dagetappe aan toe te voegen. We vertrekken al om kwart voor 8 en zetten de vaart erin. Vandaag fietsen we op kleine rustige landelijke wegen en ook veel langs de rivier. Het lijkt af en toe wel op noord Frankrijk en zelfs ook de kleine dorpjes met rommelige huisjes. Net de Franse slag bij sommmige huizen. We dachten dat de Koreanen zo georganiseerd waren, maar dat geldt toch niet altijd. We drinken onze koude koffie op bij een indoor oefen golfbaan en voor onze lunch slaan we even af naar een klein oud dorpje. We zien een prieeltje en een oud dametje komt naar buiten. We vragen of we er even mogen zitten om te eten en dat mag. Ze komt zelfs het bankje voor ons schoonmaken. Er komen wat meer oudjes aan. Heel veel oude mensen hebben van een oude kinderwagen een rollator gemaakt. Wel zo handig, want je hebt meteen een flinke boodschappenwagen. Als we weggaan en een blik om de hoek van de deur werpen om te bedanken, zien we dat het een soort van bejaardensoos is. 

Ook na de lunch fietsen we stevig door. De omgeving is meer van hetzelfde. Heel groen (hoe kan het ook anders met die regen) en heel veel appelbomen. In ons boekje wordt nog halverwege etappe 2 een koffiecafé aangeraden. Het is nog vroeg, dus we trakteren onszelf op een Americano. Zo aardig: we krijgen er een in stukjes gesneden appel bij. Net als we weer weggaan worden we aangesproken door een Korean die wel redelijk Engels spreekt. Hij vertelt al meteen dat hij pastoor is van de Presbyteriaanse kerk en veertien jaar in Engeland heeft gewoond. Veertien jaar? Dan heeft hij niet heel erg zijn best gedaan om de Engelse taal goed onder de knie te krijgen. Hij wil van alles van ons weten en nodigt ons uit om te lunchen. Tja, die lunch hebben we net achter onze kiezen en we moeten ook nog een stukje fietsen. Dan maar op de foto met de pastoor. 

Na onze ontmoeting met de pastoor wordt de lucht donkerder en neemt de bewolking weer toe. Het wordt ook weer wat frisser. Maar het zit ons niet helemaal tegen vandaag. Het blijft de hele dag droog. Geen zon, maar oké. Droog vinden we al heel wat. We zijn snel tevreden. Rond vier uur komt heel heel voorzichtig de zon tevoorschijn en wordt het zelfs wat warmer. We hebben goede moed voor morgen.

In het stadje van onze eindbestemming zijn drie hotels. Waarvan twee ‘so so’. We gokken op de derde dan maar. We moeten weer kloppen op het kleine loketje. Even later gaat het open en er komt ons een enorme drankwalm tegemoet. De man komt uit zijn hokje en brabbelt van alles tegen ons. Wij willen eerst de kamer zien, maar hij snapt het niet wat we ook gebaren. We krijgen de sleutel en toch maar eerst even de kamer checken. Het kan ermee door. Ook weer vergane glorie, maar wel schoon en netjes. In ons boekje staat dat er wel een heel goed en zelf westers restaurant is. Daar gaan we voor! We kunnen nog ruim twee weken Koreaans eten :-).

Morgen wordt al weer beter weer voorspeld. Maar eerst zien en dan.......