Door rubberplantages en langs suikerriet

Vanmorgen bij het ontbijt een invasie van groene jackjes. Wat is dit nou? We kijken elkaar vragend aan en zoeken een verklaring. Is dit een variant van de gele hesjes of wat? We vinden met moeite een tafeltje om te ontbijten. Het lijkt een conferentie van een of ander groot bedrijf. Iedereen draagt een groen jackje met logo. We zien een wat oudere man, strak in het pak met een kakkineus brilletje en een chique dame zich gracieus door de menigte bewegen. Ieder groen jackje buigt diep en groet de twee. Ik maak de fout door te stellen "zeker de directeur met zijn secretaresse". "En waarom kan zij de baas niet zijn" hoor ik aan de andere kant van mijn tafeltje. Hmmpfff, ai wat zitten die vooroordelen toch stevig in onze gedachtengang. Ik probeer me zelf nog te redden door te stellen dat Thailand nog niet zo ver is. Was niet zo'n goed idee. Ik eet ineens heel geïnteresseerd mijn yoghurt verder op.

Om 08:30 zitten we op de fiets. Na zo'n kilometer of vier zijn we al buiten de stad en rijden we door prachtige plantages met suikerriet en rubberbomen. Het blijft fascinerend om te zien hoe rubber met kleine bakjes uit de bomen wordt opgevangen. Er worden inkepingen in de boomschors gemaakt en het rubber dat dan lekt uit de boom wordt in bakjes opgevangen. We vragen ons hardop af of dit op deze wijze wel genoeg rubber geeft voor onze wereldwijde behoefte aan rubber. Er wordt tegenwoordig helaas steeds meer synthetisch rubber gemaakt met aardolie als grondstof. 

Ook het suikerriet wordt momenteel in grote hoeveelheden gekapt en verwerkt. Op de weg zien we afgeladen auto's met suikerriet en keihard werkende mannen.

De honden zijn vandaag opvallend stil. Er moet een mailing in 'Dognews' uitgegaan zijn dat er nu twee petjes op een fiets aankomen die een heel naar apparaatje voor je oren bij zich hebben. Het advies moet zijn geweest "houd je gedeisd en blijf aan de kant van de weg liggen". Ik moet zeggen dat de zwerfhonden zo loom als wat zijn. Ze tillen nog net hun kop op als we langs komen, maar dat is het dan ook wel. Op een enkeling na natuurlijk die de mailing heeft gemist. 

We stoppen onderweg nog bij een tempel en zien een mooi affiche met 'merry Christmas and an happy new year'.  Uiteraard maken we een selfie. Huh… waarom staat de tekst nu in spiegelschrift en sta ik ineens aan de andere kant. Wie weet wat we verkeerd hebben ingesteld op de Samsung?

We stoppen rond het middaguur bij een tentje om te eten. Een vrouw staat achter een tafeltje met een gasbrander met een pan erop. Dat is in het kort het restaurant. Er wordt meteen voor ons een tafeltje schoon gemaakt. Er hangt aan de muur een soort van goedkeuringsbewijs van een controle. Je kan hier dus, zonder gevaar meteen door te moeten naar het ziekenhuis, veilig eten. Er is geen kaart dus we kunnen niet kiezen en voor we het beseffen staat er een heerlijke dampende kom met goed gevulde nudelsoep met stukken vlees. Een grote bak met allerlei groenvoer maakt onze lunch compleet. Geen drankjes, alleen water en de ijsblokjes moet je zelf even scheppen uit de vrieskast. Dit is Thailand. Van twee plaatselijke dames die proberen te achterhalen waar we vandaan komen en waar we heen gaan begrijpen we dat we het groen in de soep moeten doen. Als we zeggen dat we naar Chiang Mai gaan verslikt de dikste dame zich bijna in een sliert nudel. "Chang Mai is very far". We rekenen €1,20 af en worden door de dames uitgezwaaid. 

Om 14:30 rijden we het dorp Ban Phue in. We hebben besloten om voor de overnachting 3 km door te rijden en een mooie bungalow in een park te huren. Maar we slaan eerst wat spulletjes in bij de 7-eleven. Als we een biertje willen kopen krijgen we de kous op de kop. Geen bier tussen 14:00 en 17:00. Huh dat is eigenlijk wel raar. Tot twee uur mag je zoveel bier drinken als je wilt, maar tussen 2 en 5 liever niet. Waarna je na 17:00 uur weer helemaal los kunt gaan. De logica ontgaat ons helaas in deze maatregel.

We rijden dus zonder biertje naar ons bungalow park. Vanmorgen even via Agoda geboekt met 70% korting. De receptionist spreekt geen woord Engels dus dat wordt even met handen en voeten uitleggen dat we een reservering hebben. Hij belt zijn bazin en ondertussen heeft Fabienne de bevestiging op naar telefoon gevonden. Het komt goed. Hij pakt een sleutel en brengt ons 200 m verder met zijn scooter naar een bungalow. Er zijn in het park maar een paar huisjes bezet, terwijl wij bij Agoda het meest riante aanbod kregen en er nog maar één bungalow beschikbaar was. DOEN! Denk je dan al snel. Bij de bungalow aangekomen zijn we het samen snel eens, we gaan voor de luxere variant, die uitverkocht was, en lopen terug naar onze receptionist. We proberen uit te leggen dat we willen upgraden, maar hij denkt dat we niet samen in één huisje willen. Als we allebei heel driftig nee schudden blijft hij herhalen: "two loom, two loom?". Na wat heen en weer gepraat in alle varianten die we kunnen bedenken (ik zie hier mogelijkheden voor Umberto Tan voor een nieuwe variant van Hints bij RTL) pakt hij twee nieuwe sleutels en rijdt weer met de scooter met ons mee. Wah, prima luxe bungalow. We betalen wel 200 Bath bij. Het is tenslotte maar één keer vakantie. Dus die zes euro kan ons ook de kop niet kosten.

We fietsen deze vakantie van Udon Thani in Midden Thailand naar Chiang Mai in Noord Thailand. Dit is onze derde fietsvakantie in Thailand en dit stuk hebben we nog niet gezien. Udon Thani ligt vlakbij de grens van Laos. We rijden richting het noord-westen, zo'n 1300 km in 20 etappes. We hebben deze reis weer geboekt bij AWOL, gespecialiseerd in fietsvakanties. Het concept is heel eenvoudig, maar super fijn vinden wij. AWOL boekt de vlucht, het hotel in de plaats van aankomst en in de plaats van vertrek en ook de transfer van en naar het vliegveld. Je krijgt een routeboekje en de route op GPS en verder ben je zo vrij als een vogeltje. Je moet natuurlijk wel weer op tijd bij de eindbestemming komen. Maar we zitten gelukkig na 1 dag nog op schema.