Leuke ontmoetingen

We hadden afgelopen nacht dus een bungalow met een fantastisch uitzicht op de Mekong. Maar ook pal naast de feestzaal waar gekaraoked werd. Nou kan ik soms bij muziek heerlijk wegzwijmelen maar bij een stel Thaien die voor de neus van hun baas Karaoke als carriereboost zien, dus niet. En het waren volhouders zeg. Gelukkig om 02:00 is het klaar. We hebben warempel, wel een ontbijt. Het moet niet gekker worden. We worden verwelkomd en gevraagd wat we willen eten. Nou eh "fright eggs, baked on both sides please". En we maken daar meteen een klapwiekend gebaar bij met onze handen. Ik merk dat ik volgens deze dame iets heel raars vraag. "Baked on both sides" probeert Fabienne nog een keer, maar nog beter articulerend. Oh, oh, en de dame loopt naar de keuken.  Even later komt ze met gebakken eieren naar onze tafel. De gele dooier zwiebert over het hele ei van links naar rechts. We kijken allebei heel vies naar de dooiers die ons liggen aan te kijken. Gelukkig komt een westers uitziende man ons te hulp. Hij kan uitleggen hoe we ons ei graag willen. We hebben vervolgens een leuk gesprek met de Zuid-Afrikaan die aan onze tafel komt zitten. Hij is Zuid-Afrikaan, werkt in Maleisië en is getrouwd met de eigenaresse van dit park (hij heeft het wel gefinancierd) en is nu hier op vakantie????? We hebben meteen even wat informatie uitgewisseld over Zuid-Afrika, dat land staat ook nog op onze bucket fietslijst.

Als we net een kilometer onderweg zijn zien we een groot tempelcomplex waar van alles te doen is. Muziek, mensen allemaal mooi hetzelfde aangekleed en lange gedekte tafels waarop het eten wordt geserveerd. Zoals wij heel nieuwsgierig naar dit tafereel kijken zijn zij weer een bezienswaardigheid voor deze mensen. We worden tot drie keer toe gevraagd of we mee willen eten. We slaan beleefd af. Kom op we hebben net gegeten en we zijn één kilometer onderweg.

We gaan weer verder. Nou ja verder? We stappen weer op de fiets. Onderweg bespreken we altijd van alles en hebben we tijd voor leuke gesprekken. We merken toch dat in verre vreemde landen de taal vaak een barrière is. Fabienne bedenkt nu dat het slim is om straks alvast wat standaard zinnen in het Marrokaans en Frans te vertalen voor onze volgende trip naar Marrokko. In het Frans zal het nog wel lukken maar vertalen naar het Marrokkaans is even wat anders. En het gaat ook niet feilloos met Google translate. "Ik weet nog een een Marrokaan die nu wel wat tijd over heeft", geef ik haar een tip. Ze kijkt me heel verbaasd aan. Nou ja niet kennen, maar hij woont nu voorlopig in Vugt en hij schijnt veel tijd te hebben. Pfffff.

Even later rijden we door een klein dorp waar heel veel bananen bladeren opgestapeld liggen.  Daartussen ontwaren we twee vrouwen die de bladeren van de stam snijden en ze netjes samen binden en opstapelen. Deze bladeren worden weer verkocht aan de restaurants die ze gebruiken om eten op te serveren. Hier wordt bijna echt alles weer (her)gebruikt. 

Even later komen we een Engelsman tegen op de fiets. Deze man fietst drie maanden door Azie. Toen we hem vroegen waar hij heen ging en wat hij had gedaan, ging het hem vooral om veel kilometers te fietsen. Daar kan je mee thuis komen in de pub. Hij had een kaart van Thailand op zijn stuur met een schaal van 1:1.000.000. Hoe kan je daar nou op fietsen denk ik dan. Ook het gps schermpje op zijn fiets was niet veel groter dan een stoer horloge. Zo weet je toch niet waar je bent en waar je heen moet.  "Mwah, in grote lijnen naar het zuiden". 

Rond 12:00 uur eten we in een voor hier sjiek aandoend restaurant. Ze hebben hier geen Thais maar Westers eten. Nou ja ook wel een keer lekker. Ze hebben alleen een kaart in het Thais, dus kunnen we niet meer doen dan een plaatje aanwijzen wat lekker lijkt. Uiteraard vragen we eerst wat op het plaatje staat. Ik krijg volgens de eigenaar het beste stuk koe en Fabienne spagjetti met cleemie souse. Nou het vlees is heel veel en inderdaad prima maar de cleemie souse lijkt meer op een blikje koffiemelk. De prijs komt overeen met de huur van een mooie bungalow. Nou kiest Fabienne in restaurants vaak precies het verkeerde, maar dat laat ik even voor wat het is na eergisteravond 😂.

We hebben snel een bungalowcomplex gevonden, nou ja complex, er staan wat huisjes met en zonder uitzicht op de Mekong. Wij gaan natuurlijk voor 'met uitzicht'. En weer een terras met ligstoel met uitzicht op de Mekong. Alleen jammer, geen ijskast. "Do you have a refrigerator, we can use?" "Yes wifi", en hij loopt mee naar een groot bord met de code. "No we mean a refrigerator…. fridge" "Yes wifi" Dan maar wat Hints gebaren, en ja hoor uiteindelijk valt het thaise bathje. We mogen onze waterflessen in de ijskast zetten.

We zetten onze tassen binnen en gaan meteen door naar het dorp om iets te drinken. Als we op het terras zitten raken we in gesprek met een Amerikaans echtpaar uit Oregon Mitchigan. Ook zij fietsen veel in Azië en zijn nu al even onderweg en kwamen uit Myanmar. Morgen fietsen zij naar ….. waar wij vandaag vandaan kwamen. We wisselen even onze ervaringen uit en horen dat Bruce ook Duitse en Noorse genen heeft. Als wij vertellen wat wij gedaan hebben kijken ze jaloers naar onze fietsen en de kuiten van Fabienne. "You must be very fit". Over Trump willen Amerikanen het vaak liever niet hebben. De Amerikanen die wij tegen komen excuseren zich altijd voor het gedrag van Trump. Ze snappen heel goed dat wij het onbegrijpelijk vinden dat Trump telkens weer met dergelijk gedrag wegkomt. Maar er is nu een kentering gaande volgens deze mensen. We wisselen gegevens uit en zeggen beiden toe dat we het melden op ons blog. Ook zij houden een blog bij dat is te vinden onder: CylcleBlaze met de titel "unmettled roads" van Bruce and Andrea