Een dag dat er niets gebeurd

Vandaag is zo'n dag dat er helemaal niets gebeurd. Er vallen geen kokosnoten op mijn hoofd, we zien geen wilde dieren, we ontmoeten onderweg geen vreemde lui. Een saaie dag. 

Gisteravond hadden we al zo'n voorgevoel. We zaten in een dorp van niets. Een paar eetkraampjes een prachtig resort dat volgeboekt was en nog een groot resort waar we gelukkig nog een eenvoudige bungalow konden krijgen. En zoals gelukkig in heel Thailand een 7-eleven op de hoek van het drukste kruispunt. We waren 's-avonds te laat om nog te kunnen eten bij ons eettentje van die middag en in het kiprestaurant was geen kip te beleven. Dus dan is er gelukkig de 7-eleven nog. Niet onze eerste keus maar soms moet je gewoon accepteren dat je niet in Nederland bent. We laten even twee maaltijden in de magnetron opwarmen, kopen een lekker nagerecht een cola en nog iets voor bij de koffie en fietsen snel terug naar onze bungalow. Denk niet dat het gek is wat we doen. Doet iedereen hier. Nou ja, behalve dat snelle fietsen dan. Op ons ruime balkon voor de bungalow eten we heerlijk onze te spicy rice dish en smaakt onze cola al snel naar karbiet. 

We worden vandaag om - geen idee hoe laat maar iig heel vroeg - gewekt door hanen die ook op het park schijnen te wonen. Wat een kabaal, en waarom moet dat nou zo vroeg en precies voor onze bungalow. Zou een dazer ook……? Het lijkt er verdikkeme wel op als dat klotebeest weet dat je wakker bent hij naar de volgende bungalow gaat. We dommelen gelukkig samen weer in tot 07:00 als de wekker gaat.

We rijden vandaag over rustige binnenwegen door een prachtig landschap. Onze eerste stop, rond 10:00 uur, is bij een klein winkeltje. We pakken zelf een koude nescafe uit de koelkast en gaan op een bankje voor het winkeltje zitten. De jonge vrouw van het winkeltje zit zich heel geconcentreerd achter een spiegel op te maken. Een mooie dame. Alleen als ik rond kijk zit ik op een kruispunt met in iedere straat niet meer dan tien huizen. Dat is het dan wel. Voor wie maak je je zo mooi, denk ik dan al gauw. Ze vraagt waar we naar toe  gaan. Als we zeggen Chiang Mai en dat we van Udon Thani komen rollen de oeh's en ah's al snel over haar lippen. Ze wil met ons op de foto. Nu begrijp ik die rode lippen. Als je dat met alle klanten doet blijf je vanzelf een keer aan eentje hangen.

Aan een rekje voor de winkel hangen ook nog een soort bivakmutsen voor op de fiets of brommer. Ze beschermen je tegen de zon, maar je kan er ook heel goed een bank mee beroven. Bij ons zou het verboden zijn. Ze zien er een beetje smoezelig uit anders had ik er wel even een opgezet om te showen, maar dat vond ik niet zo'n lekker idee. Ze maken ze volgens Fabienne zelf van oude restjes stof. Er is er niet eentje hetzelfde. Wel erg creatief. Er zitten zelfs neusjes aan. Dat is niet tegen het verbranden hoor, maar tegen de kou. Jaha het kan hier zomaar koud worden hoor.

Je kan je in Thailand werkelijk blijven verbazen. Onderweg zien we langs de weg een ijzerdraad gespannen op voor mannen gevaarlijke hoogte. Om te voorkomen dat we in deze regio een plotselinge geboortebeperking krijgen hebben ze om de 20 meter plastic zakjes aan de ijzerdraad gebonden, een intensief karweitje. Maar wel handig zou je denken. Als we langsrijden zien we werkelijk geen enkele reden om hier nou tussen weg en berm een ijzerdraad te spannen. Even verderop heeft men dat ook ingezien en is men gestopt met de draad. Dan is plastic zakjes ophangen handiger dan de draad weghalen??? 

Onderweg zien we natuurlijk heel veel planten en bloemen. We zijn wel wat gewend. Maar soms zie je dan toch ineens weer iets wat je zelfs bij Intratuin niet eerder bent tegengekomen. Zo prachtig. Het lijkt een beetje op een vleesetende bloem.  Heb ik even niet uitgeprobeerd. Misschien weet iemand hoe deze bloem heet?

We fietsen vandaag lekker door. We besluiten in Thoen te eten. Het dorp waar we ook onze overnachting hebben geboekt. Aan bet begin van Thoen zien we een alleraardigst restaurant en we worden geholpen door een wulpse jonge man die meer interesse heeft voor mij dan Fabienne. Hij brengt al snel een menukaart in het Engels en beveelt een paar gerechten aan. We kiezen voor een licht rijstgerecht. Hij bevestigt onze keus en huppelt, heupwiegend en licht zwaaiend met zijn armen naar de keuken. Aardige gast. Even later krijgen we een welkomstdrankje wat op spiritus met een ijsklontje lijkt. We ruiken allebei en durven de gok te nemen. Het blijkt iets ijskoud en zoetigs te zijn. Wel lekker toch, behalve dan dat beestje dat in het drankje van Fabienne bezig is om tegen de stroom in te zwemmen. Uiteindelijk heerlijk gegeten en de koude watermeloen na, is van het huis. 

Om twee uur rijden we ons resort binnen. William komt ons tegemoet. William is een Thai - je gelooft het bijna niet met zo'n naam - die thuis Engelse les geeft aan studenten. Hij heeft een heel ingewikkelde naam die begint met een W. Ik heb het niet kunnen onthouden. Iets met heel veel medeklinkers en een hele hoge scrabble waarde. Maar voor zijn Engelse les en voor toeristen is William handiger. Het is leuk met hem te praten over van alles en nog wat. Zijn Engels is goed en hij weet veel. Hij is in veel andere landen geweest en heeft vroeger gestudeerd. Nu vindt hij het wel heel leuk om met gasten zijn Engels op te halen. Zo leuk zelfs dat we bijna niet meer van hem af komen als we eenmaal met elkaar in gesprek zijn. Daarom gaan we even boodschappen doen. "Shall I go with you to the shop" "eh no that's not necessary, it is for sure we can find the shop" "thank you very much. Pfffff"

Zijn huis is authentiek en van teakhout. Ziet er echt heel leuk uit allemaal. William stelt voor om eten thuis te laten bezorgen. We zijn snel omgepraat zeker als het alternatief misschien wel weer een menu uit de ping is. En gezellig eten met een Thai aan tafel geeft ook weer een nieuwe dimensie aan 'gast aan tafel'. Om 19:00 heeft onze William het eten geregeld en het is keurig op tijd. Een soort Thai-koerier brengt het eten en een gastvrouw, die William ergens vandaan heeft laten komen, bedient ons. William laat ons lekker alleen eten. Als nagerecht hebben we 's-middags zelf een papaya gekocht. Onze gastvrouw maakt dat ding schoon en snijdt 'm in stukjes. De helft. Zo hebben we morgen de andere helft bij het ontbijt. De papaya wordt in Thailand Holland Papaya genoemd omdat ze zo oranje zijn. Rare lui die Thaien. Of die Nederlanders met hun oranje kleuren. Laat ik hou heel toevallig vanavond ook een oranje shirt aan hebben…..