Wel of niet met de trein?

We gaan proberen ruim op tijd op het station te zijn. Als het niet lukt moeten we toch fietsend op tijd in Jerica kunnen zijn. We zitten lekker vroeg aan het ontbijt en we laten de grote kannen oranje wortelprut deze ochtend even ongemoeid. Het kan gezichtsbedrog zijn geweest maar in de spiegel in de lift leken onze oren verdikkeme wat op model ‘flap' . Gelukkig bleek bij nog eens goed kijken dat het komt door de elastiekjes van onze gezichtsmaskers. Het dragen van die dingen is hier nog steeds verplicht in het hotel en in het openbaar vervoer.

Het onweer van vannacht en de fikse regenbuien zijn een voorbode voor vandaag en morgen. We kleden ons na het ontbijt meteen aan met alles wat ons droog zou kunnen houden. Uiteindelijk blijf je nergens droog in als je een dag in de regen moet rijden, maar het gaat om het idee hè. Ook voor onderweg hebben we een noodrantsoen aangeschaft. Een broodje en de bekende Spaanse jamon moeten ons door de dag heen helpen. Dat gaat wel goed komen.

Het regent nog steeds als we uit het hotel vertrekken. Grote plassen bevestigen de zware regenval van vannacht en van nu. Het is ook meteen heel druk met verkeer in Valencia. We laveren tussen de auto’s en bussen naar het station. We fietsen nu soms op wegen waar geen fietspad aanwezig is dus tussen de auto’s. Sommige automobilisten vinden het nodig ons daar nog even op te attenderen. We zijn natuurlijk ook de enige fietsers in dit weer. We zijn ruim op tijd op het station en nemen een ingang aan de zijkant zodat Renfe senior van gisteren, die zijn hoofd heeft gepijnigd om op het briljante idee te komen van de fietszak, ons niet ziet. We hebben liever niet dat hij zich er weer mee gaat bemoeien. Binnen in de stationshal gaan we koffie drinken waar we een goed uitzicht hebben op de perrons en de poortjes waar we door heen moeten.  We observeren als ervaren spionnen de situatie en beoordelen de Renfe medewerkers op hun gedrag en houding. Wie lijkt soepel en coulant en bij wie moet je zeker niet zijn. We zien al dat er geen echte serieuze controle is bij de poortjes. Wel staat er een jonge medewerker met een hipster uiterlijk wel heel erg lang naar de kaartjes van passagiers te kijken. Dat wordt niet onze man. Even verder staat een oude grijze Renfe manager met planbord driftig te gebaren. Hij staat ook bij het aparte poortje voor fietsers. Wat wordt ons plan? Onze hipster neerslaan of omkopen geeft geen garantie op succes. Zielig doen is niet onze stijl. Dan die met het planbord maar, daar gaan we. Het wordt of de trein of rechtsomkeert en fietsen. Het is een beetje een anticlimax als helemaal niemand ook maar even naar ons kaartje kijkt. Onze manager kijkt niet eens op van het planbord. We worden zelfs galant naar het perron begeleid en geadviseerd naar het eind van het perron te lopen. Op het perron praten we nog met een Spaanse wandelaar die een stuk van de Camino gaat lopen. Het is dus al twee maanden slecht weer en dit is de laatste 25 jaar nog niet voorgekomen. Samen staan we er een beetje beteuterd bij. We hebben het alle drie eigenlijk gewoon koud. Even later zitten we heerlijk in de trein, de fietsen keurig in een apart gedeelte geparkeerd en wij op onze gereserveerde seats. We kijken geamuseerd naar de forse buien buiten die het landschap een beetje versoberen. Maar als je door de buien heen kijkt ziet het er prachtig uit.

Zoals we hadden verwacht zijn er geen andere fietsers, nou ja eentje dan met een vouwfietsje die hij als een klein pakketje zo in het bagagerek schuift. Hij zal vast geen treinkaartje voor zijn fiets hebben gekocht. Dus wat wij al hadden vermoed, is dat er geen andere kaartjes voor fietsen zijn verkocht. En el computador van Renfe maar 1 fietskaartje per rit verkoopt. De optie van Rein hebben we namelijk ook nog geprobeerd, maar ook na betalen met de creditcard: Error.
Een hoop gedoe en gestress vooraf en eigenlijk voor niks. Werkelijk niemand die heeft gecontroleerd of we echt kaartjes hadden gekocht. Dat geeft de burger moed voor de terugreis over drie weken.

Na bijna drie uur stappen we uit in Teruel op bijna 1000meter hoogte. Onze trein stopt op perron 3 en de uitgang is natuurlijk op perron 1. Dat wordt dus trap af bij 3 en trap op bij 1. Nee roept Fabienne daar is een lift en die is wel smal maar diep. We kunnen er een voor een in. Beter natuurlijk. Als de lift weer boven is lijkt de lift wel heel diep maar blijkt de achterwand een grote spiegel te zijn. Joh daar achterin staan nog twee lui met een fiets. We nemen de trap. Eerst even alle tassen eraf en op perron 1 tassen er weer op. We rijden vanuit het station rechtstreeks naar ons hotel na een paar serieuze steile straten. Het is een leuk hotel, goede kamer en onze fietsen staan in het kantoor van de baas.
We zijn echt superblij dat we deze keus hebben gemaakt. Het regent intussen weer keihard. We moeten er niet aan denken om onze tocht te beginnen en meteen de eerste dag al drijfnat aan te komen in het hotel. Na de lunch lopen we Teruel even in. Het is geen grote plaats maar wel een leuke plaats. We lopen kris kras door het stadje en bewaren de mooie bezienswaardigheden voor morgen. 
Op Booking waren er goede recensies voor het menu del dia van het hotel. Dat gaan we doen. Want weeronline schrijft: “Vanavond de deur uit? Tip: regenjas aan!” Goh wat een briljante tip. 

Voor de komende dagen wordt het weer op de Iphone-weer-app al weer negatief bijgesteld. Weeronline geeft echt een betere weersverwachting. Die blijven we dan dus maar gebruiken.