Fietsen in Zaragoza

Ons AirBNB appartement ligt nou niet bepaald in allerbeste buurt van Zaragoza. Ook al hebben we een soort patio in een afgesloten complex, toch hebben we de fietsen vannacht maar binnen gezet. Dat voelde toch wat veiliger. Het zal je maar gebeuren, dat je op de valreep nog wakker ligt of de fiets morgen wel met de trein mee kan, je gewoon je hele fiets kwijt bent. 

Het centrum ligt op ruim vier km, dus gaan we op de fiets Zaragoza bekijken. Het moet een hele fietsvriendelijke stad zijn. Nou daar hebben we gisteren niet zo heel veel van gemerkt. Dus vandaag krijgt Zaragoza van ons nog een kans om dat te bewijzen.
Zaragoza is met bijna 700.000 inwoners de vierde stad van Spanje. Vergelijkbaar dus qua grootte met Amsterdam en Rotterdam. Het is de hoofdstad van de provincie Zaragoza en de regio Aragón. De stad ligt aan de Ebro rivier, de grootste rivier van Spanje, in een mooi landschap met in het noorden de bergen van de Pyreneeën en om ons heen veel wijngebieden en bossen. Het ligt op ongeveer gelijke hoogte op de kaart met Barcelona. Door de gunstige ligging ten opzichte van Bilbao, Barcelona en Toulouse is Zaragoza een belangrijke industrie,- en handelsstad met o.a. de een van de grootste fabrieken van Opel.

Voor de katholieke Spanjaarden was de stad altijd al heel belangrijk. Zij komen naar dit bedevaartsoord om de heilige Maagd te vereren bij de ‘Pilar’, oftewel een zuil geplaatst door apostel Jacobus nadat de heilige Maagd in het jaar 40 was verschenen.
De stad Zaragoza heeft een geschiedenis die terug gaat tot de eerste eeuw voor Christus toen de stad door keizer Augustus werd gesticht. Door zijn centrale ligging was de stad daarna altijd een belangrijk centrum van de handel, zowel in de Romeinse tijd als tijdens Moorse periode nadat de stad in 712 werd veroverd door de Moren. In 1118 kwam de stad weer in handen van de christenen onder leiding van Alfons I van Aragón, waarna het de hoofdstad werd van het Koninkrijk Aragón. Daarna heeft de stad in de 19e eeuw nog een zware periode doorgemaakt tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog, waarbij de stad werd belegerd door Napoleon en het inwoneraantal afnam tot slechts 12.000 inwoners.

Wij fietsen eerst naar de toeristeninformatie waar we een plattegrond krijgen en nog een speciale kaart met routes voor fietsers. Het is tenslotte een fietsvriendelijke stad. De toeristeninformatie ligt op El plaza de Pilar en is het allergrootste stadsplein van Europa met een lengte van 1500 m. Hier ligt de indrukwekkende 17e eeuwse kathedraal Nuestra Señora del Pilar met zijn vele koepeltjes en gekleurde tegels en dakpannen. De kathedraal is enorm populair voor bedevaarten. Volgens de legende verscheen hier op een marmeren zuil ‘El Pilar’ de heilige Maagd voor de apostel Jacobus. Gelovigen willen nog steeds tijdens de bedevaart een kus geven aan het mariabeeld op de marmeren zuil. Rondom deze ‘Pilar’ werd uiteindelijk een kapel gebouwd, die jaren later is uitgegroeid tot de enorme basiliek.

We drinken recht tegenover de kathedraal ter hoogte van de zuil die nu natuurlijk binnen staat, koffie en later een cerveza op een terras. Hans denkt toch dat dat net zo veel waarde heeft als een kus op een marmeren pilaar. Dus het komt wel goed met ons. We hebben wel een elektrisch kaarsje opgestoken in de Kathedraal. Je betaalt een muntje en in grote bak met allemaal elektrische kaarsjes zie je er dan eentje drie keer flikkeren en dat is dan jouw kaarsje. Wel opletten dus, anders weet je niet meer wat jouw kaarsje is en dan moet je er weer een nieuw muntje ingooien. 

Terwijl we zitten hebben we zicht op een opname van een op ander punkachtig Spaans bandje. Leuk om te zien hoe dat gaat. Het is maar een korte opname van een nummer van slechts een minuut. Er wordt steeds een bandje gestart van het nummer en de mannen in korte roodgeruite rokjes met kapotte netkousen en stoere laarzen staan te springen en te dansen. Blijkbaar vindt de regisseur de opname niet goed en moet het steeds weer overnieuw.

We fietsen vandaag kris kras door de stad en vooral door een oude wijk en andere bezienswaardigheden waaronder de restanten van een oud Romeins theater, een Moors fort en tenslotte, toch maar alvast een kijkje nemen bij het station, hoe dat hier gaat bij onze vrienden van Renfe. Het is een prachtig station. We proberen alvast uit te zoeken op wel spoor onze trein vertrekt. Op het bord staat de dienstregeling, maar er is een grote sticker opgeplakt dat je er niet van uit moet gaan dat dat ook de juiste dienstregeling is. OK, dat gebeurt onze NS ook wel eens. Dan maar even vragen. Een aardige dame legt uit dat we op spoor 5, 6, 7 of 8 moeten zijn. Dat is alvast duidelijk. De helft van de sporen valt dan al af. Toch maar even kijken hoe we daar met onze fiets op kunnen komen. De sporen liggen namelijk diep onder het station. Er komt bij spoor 7 en 8 alleen een roltrap naar boven maar niet naar beneden. Er staat een bordje: Om naar beneden te gaan, gebruik dan de trap of de lift. Nou met de trap vinden wij niet zo leuk. Er is een toegangspoortje open, en dus proberen we alvast of onze fiets in de lift past. Het kan net. Fijn om te weten.

We gaan weer terug naar het centrum voor een menu del dia en rijden door een grote straat waar ook een tram rijdt. Ik rij voorop en in mijn spiegeltje zie ik dat Hans is aangehouden door een politieauto. Ik rij maar terug voor enige bijstand en vraag wat is er aan de hand? Hans had het “hola" van de agent alleen met zijn “hola" kunnen begroeten. Toen viel de conversatie stil aan de kant van Hans. De agent is daarom bezig om in gebrekkig Engels uit te leggen dat wij op deze weg niet mogen fietsen. “Ah, si, si” We groeten de agenten vriendelijk en gaan lopend verder. Zodra de agenten de hoek om zijn stappen we weer op. We worden tenslotte ook links en rechts ingehaald door elektrische stepjes. Als we even later op het Plaza de España fietsen horen we getoeter achter ons. Twee motoragenten maken duidelijk dat je hier niet mag fietsen. Ook al niet. Waar is dat fietsvriendelijke dan op gebaseerd? Binnen het korps is waarschijnlijk gecommuniceerd om uit te kijken naar een stel met een blauwe en oranje fiets. Zijn burgerlijk ongehoorzaam!
Zaragoza mag dan in de toeristeninformatie een fietsvriendelijke stad zijn, wij vinden het eerder een fietsonvriendelijke stad. Er is geen touw aan vast te knopen. Er zijn smalle fietspaden met vierkante bochten, die weer ineens stoppen, of rechtdoor gaan voor een bushalte. Als de bus er dan ineens aankomt, moet je hard in de remmen knijpen, om niet op het in de bus stappende publiek in te rijden, want zij kijken niet of er soms een fiets aan komt. De technische tekenaars bij de gemeente Zaragoza hebben waarschijnlijk zelf nog nooit op een fiets gezeten, of het is alleen van de ene naar de andere tapasbar.

En dan heb je nog die lollige elektrische stepjes. Je hoort ze niet aankomen en scheuren je aan alle kanten voorbij. Zo heb je bijna 1200 km door Spanje gefietst en moet je uitkijken om in Zaragoza niet doormidden gereden te worden door zo’n flitsbezorger op een stepje. 

Eind van de middag pakken we nog een cervezaatje op een terras en daar zitten drie fietsers. Het zijn Oostenrijkers die van Sevilla naar Oostenrijk fietsen, zo’n 2600 km en dat willen ze in vier weken doen. Ze fietsen op een racefiets met allemaal een ieniemienie tasje. Ze fietsen elke dag ruim 100 km en gisteren was het zelfs 200. Wat een knappe prestatie. Terwijl we met hen in gesprek zijn schuiven wij ietsje naar achter. Het kleine tasje en één fietspakje laat zo na een paar dagen fietsen zijn sporen na. 
Morgen nemen we om 11.15 uur de trein en na vijf uurtjes treinen komen we in Valencia. Het weer was vandaag aangenaam. Gisteren was er in de avond even wat onweer en wat regen. Morgen is er kans op wat druppeltjes maar dan zitten wij hopelijk in de trein.