Knetterheet

Vannacht een vreemde nachtmerrie gehad. Ik heb liggen woelen en draaien in mijn bed. En natuurlijk is dat de schuld van Fabienne. Dat je net voordat we naar bed gaan aan me vraagt “hoe gaat het met je billen" kan ik waarderen en beschouw ik als liefdevolle zorg. Maar dat je meteen erbij vertelt dat er hiervandaan tot Zaragozza geen treinen rijden en ik echt tot het eind zal moeten fietsen had ze er niet bij hoeven te vertellen. Toch? Vannacht dus al veel gefietst met pijn en alle scenario’s de revue laten passeren hoe ik Zarragoza moet halen. 

Dus na een beroerde nacht die eindeloos leek te duren, wat vooral kwam omdat mijn horloge vanaf half drie is stil blijven staan,  heerlijk ontbeten met geroosterd brood. En uiteraard onze vaste bak yoghurt. We vertrekken lekker vroeg en het gaat zoals ik vannacht zelf al voorspelde. Meteen de goede route, heerlijk rustig op de weg, maar ook heel veel pijn. De paracetamol helpt niet echt, maar dat schijnt ook niet zo te zijn meteen na het innemen. Fabienne die mij iedere kilometer omhoog ziet komen om te proberen anders te gaan zitten, stelt voor om van zadel te wisselen. “Het Lidl zadel op mijn fiets?” vraag ik verbaasd. “Ja waarom niet?” Oh nee niet dat Lidl zadel op mijn Funky Orange. Dat is me echt een brug te ver. Dat is met recht een vlag op de bekende modderschuit. Of andersom, weet ik veel.

Na zo’n 7 kilometer wisselen we dan toch maar het zadel. De Lidl van Fabienne haar fiets dus bij mij en de Selle Royal uit de tas bij Fabienne. De supermooie leren B17 van Brooks gaat in de tas. Met pijn in het hart. Ik had er niet veel vertrouwen in dat het Lidl zadel nou ineens beter zou zitten en het mijn pijn zou verlichten. Maar het aanbod van Fabienne was natuurlijk te lief om zo maar te negeren. Voordat ik opstapte nog maar een keer twee paracetamol erin en hup fietsen naar El Burgo de Osma. Een kleine 70 kilometer. En na een paar kilometer moet ik verdikkeme constateren dat het zadel heel anders zit en dat ik minder pijn heb. De pijn wordt zelfs per kilometer minder. Uiteraard komt het omdat de drukpunten van ieder zadel anders zijn, maar ik ben er geweldig mee geholpen, ik kan het wel uitzingen van vreugde dat de pijn aan het eind van de ochtend bijna weg is. Ik ben dus tijdens de koffie even apart gaan zitten om een mailtje te typen.

Beste mijnheer Lidl,

Ik ben Hans Buijing en ik ben aan het fietsen in Spanje. Ik heb een supermooie fiets met een leren Brooks B17 zadel, maar ik heb ook heel erg veel last van mijn billen. Nu heb ik het zadel van mijn vrouw mogen lenen. Dat is een Lidl zadel. Gekocht in een van uw prachtige winkels. Ik koop heel graag in uw winkel. Ook vind ik het personeelsbeleid helemaal niet zo negatief als iedereen altijd roeptoetert. Nu weet ik dat die fijne zadels maar een keer per jaar te koop zijn in uw mooie winkel. Ik denk ook dat uw Lidl zadel echt heel mooi zal staan op mijn fiets. Ik beschouw het als een aanwinst voor mijn fiets. Ik vond dat Brooks toch al niet zo mooi. Zou u voor mij deze keer een uitzondering willen maken en mij een zadel tussentijds willen toesturen? Ik hoop van harte dat u dat kunt doen. Ik ben dan zelfs bereid om de komende zomermarkt in Strijen in een Lidl konijnenpak reclame voor jullie te lopen. U begrijpt dat ik heel gelukkig en blij ben met het Lidl zadel van mijn vrouw, maar ze wil het nu al weer terug. Uw zadel is echt een zegen voor mijn kont, eh billen. En ik wil het heel graag hebben. Ik hoop snel van u te horen,

Hartelijke fietsgroeten
Hans

Na de koffie in een héél klein dorpje vragen we naar de winkel. We hebben water nodig want het is zo smoorheet dat we continu water drinken en het water van vanochtend is bijna op. Een vrouw op een vouwfiets wijst naar de volgende straat. We rijden er eerst voorbij, maar we worden door twee bouwvakkers teruggestuurd. Het is een deur met een bierreclame erboven. Als Fabienne via zo’n ouderwets kralengordijn naar binnen gaat, komt ze er even later nog sneller weer uit. “Huh, ik moet de volgende deur heben". Dat is de volgende deur, een meter verder, van het café. Dezelfde man die Fabienne naar buiten gebonjourd heeft, komt via een tussendeur naar het café en vraagt wat ze wil. Een fles water. Oh dan moet u in de winkel hiernaast zijn, maar wacht u maar even dan pak ik hem wel hier. Die logica ontgaat ons totaal, maar we hebben koud water.

Het is vandaag smoorheet. Het is 34 graden en er wordt de komende dagen 37 tot 40 graden verwacht. Ergens na zo’n kleine 40km krijgen we daar toch nog een klimmetje. Niet normaal. Na een lullig dorpje gaat de weg steil omhoog zonder noemenswaardige scherpe bocht. Zo schommelend tussen 9 en 11%. En de bochten zo irritant gelegd dat je net niet kan zien of je er na de bocht nou al boven bent of niet. Bovenaan staan we allebei uit te puffen en trots op onszelf dat we niet hoefden af te stappen. Wel moesten we allebei toegeven eraan gedacht te hebben. Maar het werkt zo bij ons als de een niet afstapt dan de ander zeker niet. No way. Tijdens het uitpuffen zien we de hooibalen hier heel netjes opgestapeld liggen. Ze maken er een soort van muur van. Dit klimmetje hebben we meteen de naam gegeven ‘de muur van hooi’.

We gaan weer verder want we moeten na een kleine beperkte lunch onderweg op tijd zijn voor ons menu del dia. We rijden in een rechte lijn naar ons hotel. Het is een beetje een chique hotel. Er was niets anders meer te krijgen dus vooruit dan maar een keer. We krijgen een mooie kamer en de fietsen gaan netjes in een aparte stalling in de garage, waarvan we de sleutel bij ons mogen houden. Het dorp El Burgo de Osmo is eigenlijk weer een prachtig dorpje en een genot om doorheen te wandelen en sowieso om op een terras tussen de Spanjaarden van een lunch te genieten. Soms vallen we van de ene in de andere verbazing. En deze willen we jullie niet onthouden. Meestal heb je voor een menu del dia een beperkte keus uit vier gerechten voor de eerste, tweede gang en vier voor een nagerecht. Hier zijn we heel verbaasd als we kunnen kiezen uit wel 45 gerechten. We kunnen bijna niet kiezen. Alles ziet er goed uit wat langs komt en er zitten heel veel Spanjaarden, dus Fabienne gokt op de Bacalao. Het was heerlijk dit keer.
Morgen naar Soria.