ORANJE GRAVELPADEN

 We hadden afgelopen twee dagen een fantastisch resort met een heerlijke bungalow en een goed ontbijt. Toch had ik vandaag niet het gevoel "Dit wordt mijn dag". Als ik de koelkast open rolt er een fles water uit. Dit is het begin van een rollercoaster van opeenvolgende dingen. Terwijl ik de fles probeer te vangen rolt er een volgende uit die ik weer met mijn andere hand probeer te pakken, waardoor een derde fles naar buiten komt rollen. Misschien herkennen sommigen het, maar ik probeerde alles tegen te houden met als resultaat dat alles op de grond is gekwakt en ik niet één fles in mijn handen heb. Ik zit even later op blote voeten in het water en tussen de glasscherven. Voor wie het zelf een keer wil proberen. Glas in water zie je niet. Het is gek dat je dan ook ineens moeite hebt om je evenwicht te bewaren omdat je je handen nergens neer durft te zetten. Enfin goed afgelopen met een klein sneetje. 

Ik fiets al dagen met een piep in mijn zadel. En als ik ergens een hekel aan heb is het wel een piep in mijn fiets. Vandaag dus eerst even mijn zadel eraf gehaald, alles even opnieuw in het carbonvet en weer teruggeplaatst. Als we eindelijk kunnen vertrekken is het eerste wat ik hoor "piep, piep, piep". Om gek van te worden. Op dat soort momenten ben ik heel jaloers op Dick, met wie ik eerder in China en Vietnam heb gefietst. Die zou zeggen "Ik zou niet eens weten waar ik aan zou moeten draaien. Zolang het piept weet je dat je het nog niet bent verloren ". Vandaag maar een beetje Dick dan. 

We hebben vandaag maar een korte etappe van 68km naar New Sukhothai, een toeristische plaats, vanwege ook weer een historisch park. Dat park gaan we morgen bezoeken. Wat we niet goed hadden ingeschat was dat het vadaag bijna helemaal onverhard was. Het was een prachtige etappe langs een zijrivier van de Mekong, langs heel kleine ieniemienie dorpjes met overigens wel ontzettend veel honden, die het niet allemaal heel leuk vonden dat wij langskwamen. Er zijn hier trouwens heel veel honden. Dat is toch weer anders dan China en  Vietnam. Daar zie je bijna nooit. Ra ra hoe zou dat nu komen. 

De honden hier in Thailand liggen er meestal heel loom bij en ze liggen midden op de weg. Als je aankomt, doen ze soms alleen maar even één oog open en dan slapen ze weer verder. Vervelender zijn de honden die beneden van de dijk van een erf af komen gerend en met grote snelheid op ons afkomen. Dan zijn we ook steeds te laat voor de Dazer.

We vragen ons tijdens het fietsen wel vaak af; wat doen die mensen hier? Waar leven ze van? Wat ook opmerkelijk is dat er altijd grote kledingrekken buiten staan. Waarom doen ze dat? Het is geen net gewassen kleding. Het lijkt wel of ze het laten luchten, maar zo vangt het ook heel veel stof en de zon is zo sterk vandaag dat alles snel moet verkleuren. Opmerkelijk.

Aan het eind van de dag zijn we allebei zo oranje als een overrijpe pompoen. Onze fietsen zien er niet uit en wij al evenmin. En hebben we vandaag net een heel luxe residence geboekt. Zullen ze vast blij met ons zijn. 

Als we Sukhothai binnenrijden zoeken we het residence even op op Hans zijn IPhone. Zo makkelijk hè. Als we het hebben gevonden worden we ontvangen door een Belg. Niet zo maar een Belg, maar de Belg die we gisteren in Si Satchanalai in het nationale park hebben ontmoet en met wie we een tijdje hebben staan praten. Wij hebben dat meteen door en vinden het toch wel heel verwonderlijk. Er zijn zo veel hotels en dat wij nou precies bij hem hebben geboekt. Jammer alleen dat hij in eerste instantie niet door heeft dat hij gister met ons heeft staan praten. "Hé, jij bent toch die Belg", zegt Fabienne nog enthousiast.

Hij staat ons heel mallotig aan te kijken en ik herken meteen de blik zoals Lambik kan kijken hè. Nou dacht ik altijd dat het overdreven was maar deze staat model hoor. "Ja, ik ben Belg….." Maar als hij zich het ook ineens herinnert is hij wel een aardige gast. Allez, of je elke dag twee fietsende Ollanders tegenkomt hè.

We krijgen een fantastische authentieke kamer op de begane grond en als we onszelf,  tassen en schoenen hebben schoon gepoetst, trakteren we onszelf op een middagje zwembad. 

We krijgen nog wat vriendelijke tips van onze Belg hoe we in Thailand veilig kunnen fietsen. Het zijn nu hier ook feestdagen en straks vooral rond oud en nieuw. De Thaien vieren oud en nieuw drie keer. Het traditionele oud en nieuw op 31 december, het Chinees nieuwjaar en het Thais oud en nieuw. Drinken, drinken, drinken. Als er maar wat te feesten valt. Vooral niet 's-avonds op de fiets erop uit hè. De gemiddelde Thai drinkt veel en ziet dan in het donker alles dubbel of helemaal niets omdat het zo donker is. Oudere Thaien drinken ook, maar zijn ook nog eens stekeblind. Dus kijk uit hè. Wij dachten dat de Thaien zulke goede ogen hadden want je ziet weinig Thaien met een bril. Maar er zijn er dus heel veel die gewoon keihard een bril nodig hebben.