Met de ferry naar de overkant

Gisteravond hebben bacalhau gegeten. We eten bij voorkeur vis in Portugal en dus ook gisteren. Wij kennen de bacalhau als gedroogde en gezouten kabeljauw en het is typisch Portugees. Dus gisteren in het restaurant een gerecht besteld met bacalhau. Er was alleen een Portugese kaart dus het was een beetje een gok. We dachten een soort risotto te krijgen. Even later komt er een joekel van een pan op tafel. Daarin zo’n beetje een hele kabeljauw, heel veel rijst en zeespinazie in visbouillon. Het lijkt niet op mijn risotto maar de smaak is voortreffelijk. Een soort vissoep met rijst en grote moten kabeljauw. Heerlijk gegeten. 

Ander weer

Vanochtend is het even wennen als we buiten komen. Het is bewolkt. We hebben de andere weersomstandigheden zien aankomen maar we zijn toch een beetje verrast. Met een strak blauwe lucht gaan slapen en wakker worden onder een dichte bewolking. Voorlopig blijft het zo volgens Weeronline en we krijgen zelfs regen de komende dagen. Het was ook allemaal te mooi om waar te zijn. En alles wat te mooi is om waar te zijn, moet je dus niet geloven. 

Fantasie op hol geslagen

We rijden vandaag naar Setubal. We rijden bijna een rechte lange saaie weg op een soort van landtong om straks met de ferry naar Setubal over te varen. Alleen een weg dus met links en rechts water. Ergens halverwege de ochtend drinken we koffie en slaat onze fantasie op hol. Er zijn op dit stuk niet veel dorpjes meer dus we besluiten op een bankje voor een nog gesloten klein restaurantje koffie te drinken. Maar door de ramen die ondoorzichtig zijn gemaakt zien we vier of vijf tafeltjes staan. Er lopen wel drie Aziatische mannen rond. Er staat een grote Nederlandse vrachtwagen langs de kant van de weg schuin voor ons geparkeerd. De chauffeur kijkt stiekem langs een gordijntje naar buiten als hij ons hoort praten. Even later komt er een Mercedes 500 met een chique Aziatische dame zoals je ze in Thailand veel ziet. In broek en jasje in hetzelfde bloemetjes design. Een soort pyjama dus. Onze volgens die in Vietnam zijn geweest, weten precies wat we bedoelen.Er stappen vier Aziatische mannen uit en lopen achterom het restaurant naar binnen. De M500 rijdt weer weg en komt vijf minuten later terug. Er stappen weer vier mannen uit, waarvan een blanke met een dikke nek en soortgelijke armen en een Ray Ban spiegel zonnebril op. (Hey, het is bewolkt hè). Op zijn horloge kon je meer zien dan alleen de tijd. Dikke nek komt op een typisch sportschoolloopje op ons af en vraagt of hij ons ergens mee kan helpen. De toon impliceert meer zo iets van: en nou wegwezen! Eh, nou nee, ik geloof dat we net wilden gaan. Doei. Wat zou daar nou toch te doen zijn in het restaurant….. vragen wij ons de hele middag af. We kijken te veel Netflix denk ik. 

De ferry

Als we bij de ferry aankomen moeten we een kaartje bij een automaat kopen. Er staat een hele rij motoren met toeristen en we sluiten netjes achteraan. Het kopen van de kaartjes is nog niet zo eenvoudig, want we zien de motorrijders met elkaar naar de automaat kijken en het schiet niet erg op. Er wordt heel zenuwachtig gereageerd door de Portugese auto’s achter ons. Precies achter ons staat een nogal volslanke man in een een heel gek stoer karretje, een soort van open jeep. Maar ook een type waar je geen ruzie mee wil krijgen. Hij heeft er de balen van en sjeest zo voor de motorrijders langs naar een andere automaat, rijdt bijna een deuk in een andere auto en is druk aan het gebaren en wat hij zegt klinkt niet zo vriendelijk. Later begrijpen we dat de ferry op het hele uur vertrekt en het is vijf voor twaalf. Het lukt ons heel snel kaartjes uit de automaat te toveren, dus we hebben nog net de ferry van 12:00 uur. Op de ferry raak ik in gesprek met een motorrijder uit Costa Rica. Hij maakt met een groep Canadezen, Amerikanen en een Zwitser een rondtour op gehuurde motoren. Hij rijdt op een geweldig grote BMW 1250. Hij is verbaasd dat wij ongeveer dezelfde route rijden op de fiets. Wauw, zegt hij wel drie keer. We doen er alleen wat langer over hihi. Zij doen het in 9 dagen.

Setubal

Ons hotel in Setubal ligt op een steenworp afstand van de kade waar de ferry aankomt. Midden in het centrum. We hebben mazzel want we kunnen al meteen op de kamer. En we hebben weer een super leuk hotel. Setubal is eigenlijk een leuke authentieke havenplaats met een leuk centrum. We slenteren lekker door het centrum waarbij een koffie met een pastel de nata niet mag ontbreken. 

Trein

Omdat we niet met de fiets naar en door Lissabon willen (daar zijn we eerder al eens een paar dagen geweest) besluiten we morgen vanuit Pinhal Novo, iets verderop, de trein te nemen naar Santarem. Fabienne wil al vast een kaartje kopen via de site van de Portugese NS. Nou dat is even een dingetje geworden zeg. Ze hebben hier je paspoortnummer nodig, je adres waar je woont, telefoonnummer, e-mailadres en zelfs je fiscale nummer (geen idee welk nummer ze bedoelen, misschien je burgerservicenummer, maar dat geven we natuurlijk niet). Ja hallo, we willen alleen met de trein. We kopen geen huis. Als we bijna bij de laatste stap zijn, we hebben al stoelnummers en een wagonnummer waar we zitten, slaat de site op tilt.  Opnieuw dan maar. “In this train are no places available”. WTF, nee hè, grrrr. Hoe kan dat nou? Dan proberen we maar een vroegere trein. We hopen dat het nu wel lukt want er gaan morgenochtend maar twee treinen. En zo komen we weer bij de laatste stap. Yeah “Successfully booked”. Morgen dus wel vroeg op op onze rustdag, nou ja geen fietsdag.