Familie spoor in noodweer

Tjonge, tjonge, het lijkt wel of we een NS-tienertoer voor senioren aan het doen zijn. Na de code roodmelding van de Portugese overheid voor het weer voor donderdag twijfelen we niet langer meer. We gaan met de trein naar Badajoz net over de grens in Spanje. Maar eerst nog even lekker gegeten in Tomar. Het leuke stadje Tomar doet door de regen een beetje triest aan. De steentjes in de smalle straatjes glimmen van de regen als we naar een restaurantje lopen dat ons is aangeraden door de beheerster van ons onderkomen. Mensen lopen met paraplu’s en dikke jassen aan en bij het oversteken moeten we oppassen dat we niet een regendouche krijgen van een passerende automobilist. 

Recht voor het station is op een groot plein een gigantisch podium opgebouwd. Er treedt vanavond een lokale band op. De drummer en percussionist zijn aan het sound checken. Het klinkt warempel nog lekker ook. Al kijkend kan je gewoon niet stil blijven staan en wiebelen we op de maat lekker mee. Rondom het plein staan allemaal kraampjes waar wat kan worden gegeten of gedronken. Ik vraag aan een technicus hoe laat de band begint. “No, no it’s free”. “No, what time is the band going to play?” “No, no pay.” “No, no, what time?” En ik wijs op mijn horloge. “Ah 22.00”, zegt hij lachend. 

In Portugal eet je vis 

We eten voor de laatste keer vis in Portugal want morgen zijn we weer in Spanje. Het is weer verrassend lekker. Nou houden wij allebei heel erg van vis, dus vinden we het eten in Portugal al snel heel lekker. Vooral de risotto’s en de bacalhau zijn heerlijke gerechten. Gaan we (nou ja ik) thuis in verschillende variaties zeker uitproberen. Als we teruglopen begint het fors te regenen. Het is inmiddels half tien als we weer bij onze stationskamer aankomen. Op het plein zien we nog niemand staan. Wel is het podium mooi uitgelicht. Als we weer in onze kamer zijn horen we dat de band om vijf over tien begint te spelen. Vanuit onze kamer zien we dat het keihard regent en dat er niemand voor het podium staat. De muziek lijkt in de verste verte niet op het lekkere sound checken van straks. Wat een kolere herrie. Wel sneu dat er geen geen toeschouwers zijn.

Als we opstaan regent het nog steeds keihard, maar het hele plein is leeg. Alles is dus vannacht nog opgeruimd. De band heeft er na ongeveer drie kwartier de brui aan gegeven. Is wel begrijpelijk als je je staat uit sloven en er staat echt niemand te luisteren. 

Trein

Wij staan om kwart voor acht op het perron. We hebben onze kaartjes digitaal gekocht. We hebben het gister nog geprobeerd bij een super chagrijnige spoorweg lokettist. Eigenlijk onze buurman voor één dag. We stoorden hem bij iets wat al zijn aandacht vroeg op de pc. Dat vond hij uitermate irritant. Deze man was niet bereid ook maar enige moeite te doen ons een kaartje te verkopen, toen hij hoorde dat we ook twee fietsen bij ons hadden. “You buy ticket in the train.” Joh, dan niet!

De trein is keurig op tijd en wij hebben een goede plek voor de fietsen. In Entroncamento even overstappen op de trein naar Badajoz. Ai, naar het perron aan de andere kant. Ik zie drie steile trappen, maar ook een lift. De fiets past alleen diagonaal en verticaal in de lift, past allemaal maar net met mij erbij. Alles beter dan drie trappen op en weer drie trappen af. Onze volgende trein staat al klaar. Het is een klein kort treintje. Het is maar één wagon. We zitten met een handjevol passagiers in deze trein. Als we onderweg op een station stil blijven staan komt de conducteur ons vertellen dat we even wachten op een passagier die zich had vergist in de tijd en nu snel met een taxi naar het station komt. Huh? Ja hoor, hier wachten ze gewoon even op je. We hebben warempel 30 minuten gewacht. En de trein heeft dus voor de volgende haltes een half uur vertraging.

Badajoz

We hebben 17 stationnetjes gehad als we Badajoz binnen tuffen. Het is meteen weer een uur later hier. Als we naar buiten kijken, lijkt het verdikkeme wel droog. Oh nee, als we aan de andere kant kijken, zwiept de regen tegen de ramen. Het waait hier ontzettend hard. In de stationshal transformeren we ons weer om naar twee futuristische marsmannetjes. We doen ook de poncho maar weer aan. Dat blijkt niet zo’n heel goed idee. We hebben hier windkracht 6, dus onze poncho maakt een kabaal alsof we op een zeilboot zitten op open zee. Een ding is zeker, je blijft zo niet droog. Als we over een brug rijden waait de poncho bij Fabienne voor haar ogen, haar cap waait weg en en passant wordt ze zelf bijna over de balustrade getorpedeerd. Dit vinden we dus gewoon te gevaarlijk om te fietsen. In Tomar waar voor vandaag code rood werd afgegeven valt vandaag 55 mm regen. Moet je voor de gein even duim en wijsvinger op die afstand houden. Hier in Badajoz was het vandaag code oranje en gelukkig maar 51 mm 😩. 

We rijden door Badajoz en worden natter en natter. Stoplichten negeren we en op kruispunten en rotondes helpt het als je gewoon je hand opsteekt als een ervaren klaar-over met een bijna fluoriserend blauwe grote KoMo zak over je hoofd. Na bijna vier kilometer rijst ons hotel aan het eind van de straat op. Het is een fijn hotel iets buiten het centrum. Morgen blijven we een dag om Badajoz te bekijken.

Noodweer

Vanavond eten we in het hotel. We gaan de deur niet uit met dit weer. We zagen net op het journaal dat de hevige regenbuien straten weer blank hebben gezet en het water de metrostations weer is ingelopen. Ook reden er geen treinen tussen Barcelona en Madrid. Het zijn de gevolgen van storm Babet die Spanje heeft bereikt en die veel regen en wind veroorzaakt. Op woensdag en donderdag zijn gele en oranje waarschuwingen afgegeven voor deze weersomstandigheden. De regen zal niet stoppen als de storm wegtrekt. In heel Spanje is nog veel regen te verwachten, en de ‘straalstroom’ zal vanaf donderdag een belangrijke rol spelen in de weersomstandigheden met heel veel regen. De ‘straalstroom’ zal er vanaf donderdag voor zorgen dat er windstoten mogelijk zijn van meer dan 80 of 90 kilometer per uur in de Extremadura. Poeh dat wordt lastig met een poncho. Een beetje wind en een beetje regen daar klagen we niet over, anders wordt je al snel verweten een mooi weer fietser te zijn 😉, maar dit is ons echt te gortig. We kijken dag voor dag wat er gaan doen. Treinen of fietsen. Wel fijn om te weten dat we vanaf hier met de trein terug kunnen naar Sevilla.