Eindelijk een beetje zon

We worden tegelijk wakker van het licht dat tussen het gordijn heen piept. We kijken elkaar aan en vragen ons hetzelfde af, maar durven het nog niet hardop te zeggen. We springen uit bed. Schuiven het gordijn met een ruk open en yes: THE SUN IS SHINING!!!! Heeft meneer pastoor gisteren toch een schietgebedje gedaan. En ook dankzij de kaarsjes en schietgebedjes van jullie! Eindelijk dan toch de zon! Nog een beetje dunnetjes maar het begin is er.

We hebben vandaag een ‘easy day’ van 50km naar Gyeongju. Dat is een wat grotere plaats met veel bezienswaardigheden dus daar gaan we twee dagen blijven. We hopen vanmiddag al wat te bekijken en morgen dan de hele dag.

Onderweg valt er ook al het een en ander te zien. Dus vroeg op pad. Rond tien uur zien we een paar grafheuvels. Dat is een voor ons vreemd fenomeen dat we niet eerder hebben gezien. We stoppen even en maken foto’s. Het is dat we respect hebben voor de grafheuvels, maar verder is er niet veel aan te zien. Een hele grote heuvel begroeid met gras waar vroeger belangrijke mensen zoals koningen met hun bezittingen werden begraven. Ook werden er soms hele families begraven. Als we even later voor de grafheuvels zo rond 10 uur even zitten uit te blazen rijdt er een kleine vrachtwagen met pijpen voorbij. De chauffeur ziet ons en remt en zet de kar in zijn achteruit. Hij stapt uit en zegt iets tegen ons wat we natuurlijk niet verstaan. Hij pakt twee blikjes koffie uit zijn auto en geeft die aan ons en steekt een duim op. De man weet het onderscheid van importantie zoals in Korea gewoon is duidelijk kenbaar te maken en geeft alleen mij (Hans) een hand. Deed de pastoor gisteren trouwens ook al. Eigenlijk heel belachelijk dat hier nog steeds fors onderscheid wordt gemaakt tussen mannen en vrouwen.

Even later zien we een gigantisch grote gouden Boeddha boven op een heuvel staan. Onze volgende bezichtiging die we niet mogen missen. Het moet een mooi groot tempelcomplex zijn. Een ‘must have seen it’. We nemen de afslag die er een beetje modderig uitziet. Het is een pittig klimmetje, maar tja dit wil je niet missen. Hoe verder we klimmen hoe beroerder het pad wordt. Boven komen we echt in een moddertrail waarbij Fabienne haar best moet doen op de fiets te blijven. Fabienne is niet zo’n held met de spd-pedalen, dus als ze zo ineens moet stoppen kan ze pardoes zo omvallen. Dan hoor ik een bloeff en ligt ze vastgezogen in de modder onder haar fiets. Maar gelukkig is ze gestopt. Door de regen van de afgelopen dagen is dit pad niet meer te berijden. Komt ook door het vrachtverkeer. We zien dat de weg en het tempelcomplex worden gerenoveerd. Jammer, maar we zijn verstandig en keren om. De wielen dik onder de modder keren we om en dalen af. Dit wordt een risico voor lekke banden. Door de modder blijven de steentjes in het profiel zitten. Gelukkig hebben we even later een flinke afdaling en ik vertel Fabienne zo hard mogelijk naar beneden te rijden. Dan slaan de steentjes uit het profiel. En inderdaad, de steentjes en de modder vliegt ons om de oren. 

Hoewel het ‘s-morgens nog een schraal zonnetje was, schijnt de zon inmiddels volop. We hebben heerlijk weer eens in korte broek en T-shirt kunnen fietsen.

We rijden rond 12:30 uur Gyeongju al binnen. We bekijken twee hotels en kiezen voor de mooiste kamer. We gunnen ons vandaag en morgen een hele grote double superior room. Yes met bubble bad en sauna op de kamer. 

Meteen na de lunch maken we een wandeling door Gyeongju. Als je naar Zuid-Korea gaat, dan moet je Gyeongju gezien hebben. Het is de belangrijkste toeristische trekpleister van het land en volgens de info die we kunnen vinden net een openluchtmuseum.

Het was ooit de hoofdstad van het zogenaamde Sillarijk en heeft een hele oude beschaving. Terwijl Julius Caesar zijn rijk in Rome aan het stichten was, gebeurde er hier ook van alles.

Silla was een van de drie koninkrijken van het oude Korea. Het heeft bestaan van 57 v.Chr. tot 935. In 660 voegde het de andere twee koninkrijken toe met de hulp van China zodat Korea was verenigd en de vele koningen van het Sillarijk heersten over het grootste gedeelte van het huidige Noord-Korea en Zuid-Korea. Het boeddhisme werd de staatsgodsdienst en ook het confucianisme uit China deed zijn intrede. De stad had op zijn hoogtepunt meer dan een miljoen inwoners, nu zijn dat er 300.000. 

De maatschappij van Silla was gestructureerd volgens een rangensysteem, golpumjedo genaamd. Dit systeem, met de koninklijke familie uiteraard aan top, bepaalde niet alleen iemands status en met wie men kon trouwen, maar ook hoe groot iemands huis mocht zijn en wat voor kleur kleren men mocht dragen. Alleen als je van een bepaalde ‘gol’ was, werd je toegelaten tot bepaalde lagen binnen de regering. Een rang erfde je van je ouders, het systeem van Silla wordt dan ook wel vergeleken met de kasten van India.

Hoewel de koning in de eerste jaren na de vereniging de meeste macht had, verloor hij deze macht in de laatste eeuwen van Silla steeds meer en meer aan rebellerende lokale heren tegen het eind van de 9e eeuw. Ze werden daarbij geholpen door de lokale boerenbevolking. Dit leidde uiteindelijk tot de val van Silla en de opkomst van een nieuwe dynastie op het Koreaanse schiereiland: Goryeo. Die naam werd uiteindelijk de huidige naam Korea. De koningen werden na hun dood met al hun kostbaarheden begraven in de enorme grafheuvels die nog steeds bestaan. Ook werden er soms levend andere mensen bij begraven. Er zijn 35 koninklijke graven en bij elkaar in Gyeongju en omgeving zijn er zo’n 600. De een nog groter dan de ander. Eentje is er opengemaakt en kun je bezoeken. Van binnen is er een tentoonstelling van de schatten die er in zijn gevonden. Morgen gaan we op de fiets de omgeving verkennen en zullen we er nog veel meer zien.

Het Koreaans eten kan ons nog steeds niet bekoren hoor. We proberen echt alles uit. Ook al weten we soms niet wat we bestellen we gokken net zo lang tot ook wij iets lekker vinden. Maar vanavond hadden we een verrassing. Je moet hier een restaurantje niet uitkiezen op hoe het er uitziet of hoeveel mensen er zitten te eten. Vanavond in de straat van het hotel gokken we op een klein restaurantje dat er eigenlijk niet uitziet. Maar de rest is nog erger, dus.... Bij binnenkomst krijgen we meteen een groot stuk slagroomtaart voor ons gezet. We begrijpen het niet, maar er is iemand jarig en de taart is nog niet op, dus wij ook dan maar taart. We bewaren het maar voor na de maaltijd. We bestellen iets met rijst en vis. Naast de rijst krijgen een grote klodder bruine smurrie gekwakt. De dame die het brengt maakt roerende gebaren. Oké, we moeten toegeven, het smaakt niet verkeerd, maar wat het is?? Geen idee. Nu waren we redelijk geoefend in het eten met chopsticks. Hebben ze in Korea ineens metalen veel dunnere metalen chopsticks. Nou we zitten allebei te breien aan tafel. Ook taart moet je met chopsticks eten. Ga het maar eens uitproberen. De taart was overigens het lekkerst, vond ook Fabienne, die helemaal niet van taart houdt!