De onontdekte parel van Andalusië: Huelva

Tijdens het ontbijt is het echt héél druk. Mensen krioelen door elkaar, sluiten niet aan zoals het hoort, snaaien volle borden alsof ze voor de hele familie mee moeten nemen. Vooral bang om tekort te komen. Voor een enkeling gaat het echt te langzaam en die staan zelfs aan het buffet al te eten. Schamen zich totaal niet om met twee volle borden aan een tafeltje te gaan zitten. Volledig ongepast is het dan natuurlijk wel dat ze veelal de helft laten staan. Het personeel ziet het gelaten aan, ruimt alles rustig op en vult het eten gewoon op tijd weer aan. Alles is meer dan ruim voldoende aanwezig. Ondanks de spek, worstjes, eieren, aardappelen, pasta en gebakken groente houden wij het bij een bruine boterham met kaas en jamon. En natuurlijk ons bakje yoghurt met fruit.

In de trein 

We zitten net voor negen uur op de fiets en fietsen relaxt naar het station. De route die we gisteren hebben verkend. Op het perron staat Fabienne gezellig met een Spaanse dame te keuvelen en vertelt wat we gaan doen. De dame kijkt verwonderd naar ons en blaast dan de wangen bol van bewondering. Gelukkig lopen ze ook weer leeg. 

Als we op de juiste plek instappen in de trein zien we maar twee plekken voor de fiets en er moeten drie fietsen in. Als die van ons binnen staan kijkt een slonzige Engelse jonge man met een smoezelige cap - met zo’n gerafelde klep waar ook zo’n  ronde sticker aan de onderkant zit - met een blik zo van: “ja, en waar zet ik nu mijn fiets neer”? “Tja, weet ik veel”. Ik kijk een beetje meewarig naar links en rechts de trein in. Ik weet ook wel dat daar geen plek meer is, maar wat kan ik er aan doen. Trouwens waarom zit er op zo’n cap altijd een ronde sticker op de onderkant van de klep? Uiteindelijk helpen we om het oude barrel van hem tussen onze fietsen in te parkeren. Hij doet nogal gestresst en lijkt bang voor de controleur omdat de fiets niet helemaal lekker staat en hij niet op zijn gereserveerde plaats zit. Hij zegt wel drie keer “This is not going to work”. Wij als geroutineerde Renfe reizigers waaien het weg en vertellen hem dat het geen probleem is. “We traveled many times by train in Spain, it’s never a problem”. Volgens Engels petje moet het wel komen door het verschil in uiterlijk, want hij heeft altijd een probleem met de conducteur. “You guys look very familiar.” Tja, wat kan ik daar nou op zeggen. 

Huelva

We rollen rond twaalf uur het station van Huelva binnen. Ook hier is het zinderend heet. Het asfalt voelt zacht en het is ontzettend heet. Op de app rijden we binnen 10 minuten naar ons hotel midden in het centrum. Onze kamer is al klaar dus kunnen we de tassen al op de kamer zetten en we gaan op de fiets op verkenning door Huelva. Huelva is volgens een van onze volgers misschien wel de mooiste onontdekte plaats in Andalusië: de parel van Andalusië. We gaan het ontdekken. 

Rio Odiel

We fietsen eerst naar de Rio Odiel die we morgen oversteken. Deze rivier staat rechtstreeks in verbinding met de zee. Op de Muelle del Tinto hebben we een prachtig uitzicht en snuiven we de zilte zeelucht op. Heerlijk ruikt dat! Via dit vreemde metalen uitsteeksel in de rivier, dat voor een soort Scheveningse Pier kan doorgaan, werden vroeger aan het eind van dit bouwwerk de metalen zilver en koper op schepen geladen. Columbus heeft daar nog de hand in gehad. Het bouwwerk heeft drie lagen en wij kunnen met de fiets tot aan het eind van de eerste laag fietsen. 

De binnenstad van Huelva

Behalve dat in Huelva de oudste voetbalclub van Spanje speelt, heeft het een prachtige binnenstad. Veel leuke restaurantjes, tapas barretjes en gezellige krappe gemoedelijke schaduwrijke winkelstraatjes. Fijn is dat ze de winkelstraten tegenwoordig met doeken afschermen tegen de zon. Om half drie ploffen we op het terras van een restaurant dat door ons hotel werd aangeraden. “Is wel een beetje een hippe tent hoor”, krijgen we nog nageroepen als we de deur uitlopen. Ja, wat moet ik daar nou weer van vinden? Gewoon super lekkere tapas gegeten op een leuk terras met alleen maar Spanjaarden.

Omdat je genoeg moet drinken met deze hitte, lijkt ons bezoek aan Huelva meer op een vergelijkend onderzoek van de terrassen dan een cultureel bezoek. Ook voor morgen hebben we voldoende water ingeslagen. Morgen gaat het fietsen dan echt beginnen.