Bedevaartsoord Fatima

Vandaag belooft volgens Weeronline een redelijke dag te worden voordat het morgen weer los gaat. Maar als we net zijn opgestaan en naar buiten kijken hebben de weergoden volgens ons toch andere plannen. Nou ja we moeten het ermee doen. We trekken al vast al onze regenkleding aan voordat we naar het ontbijt gaan. En dan ineens, pats.… geen licht meer. Stroom eraf. Het zal toch niet ons Chinese dompelaartje zijn, waarmee we iedere ochtend water koken voor onderweg. Eerst maar even naar beneden dan. Alleen wij hebben geen stroom meer. De dame achter de receptie kijkt niet vreemd op dus ik zal de eerste niet zijn. Ze loopt met Fabienne mee naar boven en ze haalt op de gang een schilderij van de muur. Huh? Er zitten een kastje achter met schakelaartjes en ze zet het juiste schakelaartje weer aan. Opgelost. 

Als we vertrekken miezert het al en de lucht ziet er echt héél onheilspellend uit. Maar we zien ook zelfs stukjes blauwe lucht. Alleen wel in de richting die wij niet opgaan. We hebben eigenlijk weer een prachtige route vandaag van Leiria naar Tomar. We gaan via Fatima en we willen daar zeker de tijd nemen om rond te kijken. Dus hopen dat het dan droog is. De route naar Fatima kenmerkt zich door een wilde verkleedpartij op de fiets. Jack aan, jack uit. Windstopper aan, windstopper uit. We worden er gek van. Eigenlijk valt de temperatuur reuze mee, wat betekent dat bij het klimmen het lijf onder je jack wel heel broeierig gaat aanvoelen. 

Toch nog pittige dag 

Het verbaast me de laatste dagen dat ik opgelucht ben dat het maar 9% is als we moeten klimmen. Het moet niet gekker worden. We fietsen lekker op ons gemak want we weten dat het naar Fatima ongeveer een kleine dertig kilometer is. Dit zijn wel de zwaarste van vandaag, en we willen niet helemaal uitgewoond in de bedevaartsplaats Fatima aankomen. 

Als we Fatima binnenrijden zien we de kathedraal vanuit de verte al staan. Het immens grote plein zien we pas als we om de kathedraal heen zijn gereden. Het is indrukwekkend om hier te zijn en te lopen. Het plein heeft iets weg van het Sint-Pietersplein in Rome. We horen alle nationaliteiten gewoon door elkaar lopen, wat we altijd een mooie ervaring vinden. Op dit soort plekken staan we er altijd even bij stil dat we hier zijn, en ervaren dan dat het een groot voorrecht is dat we daar dan kunnen zijn, dat we het op deze manier mogen beleven. We zien mensen als een soort boetedoening het grote plein naar de kathedraal helemaal oversteken, op hun knieën. Sommigen aan de hand gesteund door echtgenoot, dochter of zoon. Het is pijnlijk en tegelijk indrukwekkend om te zien. Je wordt er wel even stil van. 

Bij een kraam zijn kaarsen te koop in allerlei maten. Een stukje verderop is er een plek waar je ze kunt opsteken. Je moet een route lopen die met dranghekken is aangegeven. Het is hier nu niet druk, maar als het wel druk is sta je dus lang in de rij voordat je een kaarsje mag branden.

Fatima

Fatima is één van de belangrijkste bedevaartsoorden voor Christenen, waar pelgrims van over de hele wereld samenkomen. 

De plaats  was vóór 1917 een onbekend gehucht. Een religieuze gebeurtenis dat jaar heeft voor altijd de geschiedenis van deze plaats veranderd, toen drie herderskinderen, Jacinta, Francisco en Lúcia getuigen waren van een serie verschijningen van de Heilige Maagd Maria. De Kerk reageerde aanvankelijk terughoudend, maar het fenomeen werd door de bevolking gekoesterd. Pas in 1930 werden de verschijningen door de bisschop van Leiria erkend. Vanaf dat moment kende Fátima een opmerkelijke ontwikkeling. Het werd in 1977 verheven tot gemeente en kreeg in 1997 de status van stad.

De wereldwijde bekendheid van Fátima is vooral toegenomen tijdens het pausdom van Johannes Paulus II, die openlijk vereerder was van Onze-Lieve-Vrouw van Fátima. De paus kwam in 1982 naar Fátima als dank omdat hij een jaar eerder een aanslag had overleefd. In 2000, tijdens zijn derde bezoek aan het bedevaartsoord, kondigde hij de zaligverklaring aan van Jacinta en Francisco. Aan deze twee herdertjes werd door het Vaticaan een wonder van genezing toegewezen. 

13 mei was de datum van de eerste verschijning, gevolgd door andere verschijningen op de dertiende dag van de daaropvolgende maanden tot oktober. Het is ook de datum van de belangrijkste viering in Fátima. Een van de hoogtepunten is de kaarsenprocessie (Procissão das Velas), de avond van 12 mei. Duizenden kaarsen van aanwezige gelovigen verlichten het immense plein voor het Sanctuarium en zorgen voor een magische sfeer van samenhorigheid en religieuze devotie. Even indrukwekkend is de Afscheidsprocessie op 13 mei.

Elke maand, vooral op de 12e en 13e, trekken duizenden pelgrims naar Fátima. Ze vertrekken vanuit verschillende delen van het land en velen leggen de reis te voet af en de laatste meters als ze aankomen op het plein dus op hun knieën.

Slapen in het station

Na Fatima fietsen we naar Tomar. Het blijft een prachtige route via rustige wegen door een bosrijke omgeving. Ik heb wel de onverharde stukken even links laten liggen en gekozen voor de ‘black road’. Na nog een paar pittige klimmetjes is het bijna alleen maar afdalen. Als we in Tomar aankomen rijden we recht op het station af. We hebben een kamer gehuurd in het treinstation. Huh in het treinstation? Het is een authentiek treinstation waarvan het grootste gedeelte niet meer wordt gebruikt. Daar heeft een slimme handige gast een groot gedeelte van het station omgetoverd tot een soort pension. Het is nog maar net in gebruik en het is super leuk. En helemaal fijn voor morgen want dan zijn we dicht bij de trein. De eigenaresse die ons verwelkomt, vertelt meteen dat ze net een berichtje van de overheid heeft gekregen.

Voor morgen geven ze hier in deze regio van Portugal ‘code rood’ voor het weer. Dus wij gaan zeker niet fietsen. We gaan morgen naar Badajoz. Dat ligt op de grens Portugal-Spanje aan de Spaanse kant. We blijven daar 2 nachten en we hopen dat we dan het ergste weer hebben gehad.