Dag 20. Chili van Codpa naar Putre

Al met al hebben we vannacht perfect geslapen. Het bed in onze kamer is gelukkig heel goed. We hebben ons ontbijt om 07:00 gevraagd en inderdaad we krijgen het ontbijt keurig voor de kamer geserveerd, zoals je in een goed hotel mag verwachten. Het ontbijt is goed zodat we om half acht kunnen vertrekken. Onze Hyundai heeft een beetje moeite met de onverharde weg omhoog terug naar de weg. We komen net boven. Wat is dat geping nou de hele tijd? Oh, misschien is het beter om de handrem er helemaal af te doen. 

We rijden vandaag van Codpa naar Putre. Een rit van bijna 250km maar wel via Arica, waar we voor de zekerheid de tank weer vol gooien. Dat tanken is trouwens wel bijzonder hier. Allereerst vragen ze hier altijd voor hoeveel je wilt tanken. Fabienne zegt dan gewoon volgooien. Ook wijzen ze er even op dat de meter op 0 staat. Het bijzondere zit ‘m in de vraag die volgt als de slang is afgeslagen. Vol, of helemaal vol? Nee helemaal vol natuurlijk. De pompbediende weet er dan nog 12 liter bij te proppen. Je bent haast geneigd om onder de auto te kijken waar hij dat spul gelaten heeft.

Arica ligt aan de kust en daar komen we na twee dagen weer terug. We gaan vandaag over een pas van 3800 m om uiteindelijk in Putre aan te komen dat op 3400 m ligt. Na Argentinië en Bolivia merken we dat er in Chili toch wel meer armoede is. Rondom de stadjes zien we heel veel krakkemikkige huisjes die net overeind blijven staan. Ze zijn ook een beetje slonzig in elkaar getimmerd omdat het hier altijd goed weer is en het zelden regent. We vermoeden dat het vooral de gastarbeiders uit Peru en Bolivia zijn die zo wonen. Arica ligt namelijk maar 20 km van de grens met Peru. Het geeft wel een armoedige indruk. Overigens is dit deel waar we de laatste dagen doorheen rijden vanaf Iquique tot aan de grens eerst van Peru geweest. In de Salpeteroorlog zijn zowel Bolivia en Chili om dit gebied gaan vechten en Chili heeft de strijd gewonnen. Niet zo gek dat de mensen die hier wonen op Peruanen lijken.

Onderweg merken we dat de wegen prachtig zijn om te rijden en om van de natuur te genieten, maar er wordt héél veel vuil en afval gewoon langs de straat gedumpt. 

Het klimmen naar 3800 m gaat gestaag en pittig. De weg is voor Chileense begrippen goed. We rijden op asfalt, maar je moet altijd ver vooruit kijken omdat er zo maar ineens diepe putten kunnen voorkomen. Ook moet je niet gek opkijken als er zo maar ineens een stuk onverhard  in de asfaltweg zit. En dat dan zonder aankondiging van een bord of zo. Na de pas van 3800 m dalen we fors en zien we ver beneden ons een nieuwe snelweg. Een snelweg die ook langs Putre komt. Zo dat is dan wel weer even lekker. 

Na zo’n 250km zien we Putre beneden ons liggen. Het is een klein dorp dat vooral als uitvalsbasis dient voor de bezoeken aan een nationaal natuurpark dat we morgen gaan bezoeken. We zijn voorzichtig positief, hoewel ons onderkomen vandaag een lodge is en we gisteren een hotel hadden. Onze app op de iPhone brengt ons voor de deur. Ook dat valt ons op hier in Chili, dat alles achter slot en grendel zit. Alles is afgesloten met grote sloten. We bellen aan en er komt een vriendelijke vrouw die ons meteen wijst waar we de auto kunnen parkeren. Binnen worden we verrast met een mooie tuin en leuke huisjes. Het is vreemd om nu al drie dagen door droge woestijn te rijden en dan nu op 3400meter op het gras en tussen de bloemen en planten te zitten. Putre ligt mooi in een soort kom en op de achtergrond twee prachtige vulkanen van bijna 6000 m met sneeuw op de top.

Als we hebben geluncht gaan we het dorp verkennen. De winkeltjes zijn van het soort ‘ieniemienie’, en ze hebben allemaal hetzelfde. Ook hier in het dorp zien we dat de economische groei in Chili, zoals Google wil doen geloven, dit dorp nog even niet heeft aangedaan. Wat ook vreemd is, is dat alles hier heel duur is. Ondanks de armoede zijn de prijzen Europees, of soms nog wel meer en dat is gek voor bv. een avocado of een mango die hier toch vandaan komen.

Wel hebben we drie restaurants gevonden waar we vanavond en morgen kunnen eten. Volgens de eigenaresse zijn La Paloma (de duif) en El Rey (de koning) het beste. Die gaan we dan deze twee dagen allebei uitproberen.

Morgen gaan we naar het nationaal park El Lauca en gaan we weer flink stijgen. 

Lekker is dat. Reisschema zo gepland dat we zaterdag op tijd in Santiago de Chili te zijn om in de cocktailbar via de satelliet van ons hotel naar hét evenement van dit jaar te kijken. Lees ik dat Mia Nicolai en Dion Cooper de finale niet hebben gehaald. Is de stemming wel helemaal eerlijk gegaan? Ik zeg: stemfraude, steekpenningen. Morgen mijn hoedjes en toeters terugbrengen😂.