Terug in Sevilla

We hoorden het vannacht stormen en regenen. Geruststellend dat we onze kaartjes voor de trein hebben en dat we de keuze hebben gemaakt vandaag met de trein naar Sevilla te gaan. Gisteravond hebben we binnen in een restaurant gegeten met ons donsjackje aan. Gelukkig zit iedereen met een donsjack, bodywarmer of winterjas aan. Wat een weersverandering zeg.
Onze trein naar Sevilla gaat om 16:17 en er gaat maar één trein. Het is dus zaak op tijd op het station te zijn. We kunnen tot 13:00 van de kamer gebruik maken en kiezen ervoor om dan een uitgebreide  maaltijd te gebruiken in het centrum van Zafra, en ons moed in te drinken voor een fietstochtje naar het station. Het is gek om te merken hoe vaak je niet op weeronline kijkt als het slecht weer is. Je hoopt telkens weer dat het is bijgesteld. Nog steeds vier druppels, windkracht 4. We hebben gelukkig weinig kans dat je huid verbrandt volgens weeronline. Dat is tenminste informatie die er toe doet.

Van onze Casa naar het Plaza waar we iets gaan eten is nog geen 500 meter. We gaan met de fiets en  bepakt en bezakt naar het restaurant en stallen de fietsen buiten onder een van de boogjes van dit mooie plaza. We eten lekker binnen bij de kachel. Hoe anders was dit drie weken geleden. Het voelt ongemakkelijk om rond 13:00 uur aan de cerveza en de rode wijn te zitten. Maar het smaakt best wel. Om half drie vertrekken we richting station om eerst nog even langs de grote supermarkt te gaan om iets lekkers in te slaan voor onze treinreis. We zitten nog maar net op de fiets of er breekt een gigantische hoosbui los. We zijn in een paar minuten net zo nat als gisteren de hele dag.

Om drie uur zijn we op het station. Er staat nog een fiets met heel veel spullen die met touwtjes en draadjes bij elkaar worden gehouden. Een beetje een rommeltje. Binnen zit een man, en wij ervaren fietsers, halen de andere fietsers er zo uit. Fabienne vraagt of dat zijn fiets is en of hij ook naar Sevilla gaat en waar hij gestart is. Hij zit duidelijk niet zo op een praatje te wachten. Antwoordt alleen dat hij ook naar Sevilla gaat en in Hamburg is begonnen. Het is een beetje een vreemd type met een oud glimmend trainingspak, model jaren negentig en met haar dat je zo in een feestartikelenwinkel kan kopen voor als je thuis een keer de lolbroek wil uithangen. We zijn gewaarschuwd dat de trein maar een minuut stopt en dat we tijdig klaar moeten staan. Zo’n tien minuten voordat de trein komt gaan we naar perron 1 waar onze trein komt. Perron 1 is hier het perron tussen 3 en 2. Aan de overkant dus zonder overkapping. Niets kan ons nu meer deren, want ook nu regent het. Onze Duitser trekt zijn trainingsjackje over zijn hoofd als een Quasimodo. Als de trein stopt weet onze Quasimodo voor ons de trein in te glippen en de plek voor de fietsen te bemachtigen. Wij plaatsen onze fietsen op de plek voor kinderwagens en rolstoelen, wat een betere plek blijkt te zijn, afgaand op het vele keren horen van “scheisse, scheisse". Zijn fiets glijdt telkens weer het gangpad op, terwijl de onze redelijk stabiel blijven staan. De trein doet er bijna drie uur over. We zijn blij dat we in de trein zitten en niet op de fiets met windkracht 5 en enorme plensbuien. Als we uit het raampje kijken zien we de regen zwiepen voor de ramen. Het is gewoon donker buiten. Tegen 7 uur komen we in Sevilla aan. Het regent uiteraard als we het station uitlopen. We kijken elkaar aan en zonder iets te zeggen staan allebei te dubben: gaan we of wachten we even. We gaan. We zijn nog geen minuut onderweg of het regent weer zo hard dat we echt genoodzaakt zijn even te schuilen. Als we tien minuten hebben gestaan, vertrekken we weer. “Het is droog” roepen we allebei ongelovig. In 15 minuten rijden we naar ons hotel. We worden een beetje vreemd aangekeken. We zien er niet uit. Er is net een groot feest of bruiloft in het hotel. Chique geklede dames en heren in kostuum. Ik durf niet te vragen of we nog op tijd zijn. Even later staan we heerlijk onder de warme douche.

We hebben de afgelopen weken een geweldige periode gehad in de provincie Extremadura in Spanje. Het weer was over de gehele periode toch heerlijk. De laatste dagen regen is gewoon pech. Is anders nooit hoor, zeggen ze hier. De route naar Salamanca en terug hebben we zelf uitgezet en is prachtig. We hebben bijna nergens hetzelfde gefietst. Wel hebben we twee keer in een zelfde plaats overnacht. In Merida en in Zafra. De route kenmerkt zich door rustige wegen, mooie landschappen, mooie plaatsen en een vriendelijke bevolking. Het Spaanse eten onderweg is goed maar niet culinair. De Spanjaarden eten wat tapas met vrienden met een drankje erbij. Sommige tapas zijn heerlijk, maar het is wel vaak wat vettig eten. De lunch is pas  vanaf 13.30 uur en ’s-avonds kun je pas om 20:30 eten en we hebben gemerkt dat je dan binnen het uur weer buiten staat. In de middag eten is een veel betere optie. Dan is er vaak een menu del dia. Dat is veelal een feestje. Alleen jammer dat wij dan meestal op de fiets zaten.
We hebben bij elkaar 1105km gefietst. Dat is gemiddeld 74 km per dag. We hebben 11.460 hoogtemeters gemaakt, gemiddeld per dag 764 hoogtemeters. Het is een heuvelachtig gebied, maar dat maakt het landschap ook heel mooi. In totaal hebben we netto 72 uur op de fiets gegeten. Dat is bijna 5 uur per dag. We hebben 15 fietsdagen gehad. 

Het is de tweede keer dat we een fietstocht in Spanje hebben gemaakt. Twee jaar geleden waren we in Andalusië en nu in Extremadura. We vonden het een prachtige route met mooie natuur, maar ook veel cultuur. We hadden geen idee dat er nog zoveel moois te zien was uit de Romeinse tijd. De geschiedenis van de conquistadores in de prachtige plaatsen Cáceres, Plasencia en Trujillo was voor ons nieuw. Geen idee dat deze streek zoveel van die conquistadores heeft voortgebracht. 
Prettig om te melden is ook dat we weer geen lekke banden hebben gehad en geen trammelant met de fietsen. We vonden het weer hartstikke leuk dat zoveel mensen ons hebben gevolgd en ook dat we zoveel leuke reacties hebben gehad. Bedankt daarvoor. Daarom vinden wij het  bijhouden van een reisblog ook erg leuk. Waar onze volgende reis naartoe gaat? Natuurlijk hebben we wel wat ideeën en wensen, maar in deze tijd kun je niet te lang vooruit plannen. We melden ons vanzelf weer. We gaan nog twee dagen wat dingen bezoeken in een druilerig Sevilla. Twee jaar geleden stonden voor alle bezienswaardigheden rijen met Koreanen en Chinezen en waren alle kaartjes uitverkocht. Nu zal er vast nog wel wat te koop zijn.
Adios.