Smalle hobbelige straatjes in Toledo

Vandaag hebben we een rustdag. Nou ja een rustdag. Geen fietsdag dan, maar wel een cultureel dagje te voet. In Toledo is het echt geen doen om te fietsen. We hebben vaak steile klimmetjes gehad maar dit is overtreffende trap. Hier in Toledo is dus niet te fietsen in al die smalle en steile straatjes, dus gaan we een dagje te voet.

Toledo was tot 1561 de hoofdstad van Spanje en is een van de oudste steden van Spanje. De stad ligt 70 kilometer ten zuidwesten van de huidige hoofdstad Madrid op een heuvel aan de rivier de Taag. Dat hebben we gisteren gemerkt, dat het op een heuvel ligt. We staan eigenlijk nog steeds van onszelf versteld dat we dit appartement hebben gevonden als we er nu doorheen lopen. We weten nu al niet eens meer hoe we precies gereden hebben. Dat wordt morgen nog wat om er weer uit te komen.
Het hele centrum van Toledo staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. Het is dan ook net één groot museum. Toledo wordt ook wel een de stad van de drie culturen genomen, omdat eeuwenlang de joden, moslims en christenen hier gebroederlijk naast elkaar hebben geleefd.

We gaan eerst naar het plein waar de toeristeninformatie zit om een plattegrond van Toledo te halen. Het is nog stil op het plein en twee vrouwen zijn de bankjes op het plein aan het beitsen. Als ze klaar zijn doen ze er een wit/rood gestreept plastic lint erom heen met een papiertje waar op staat ‘recien pintado’. 

De medewerker van de toeristen informatie kruist snel een kruisje waar we nu zijn en vervolgens cirkelt hij van alles aan wat we beslist moeten zien, en vraagt vervolgens nog waar we vandaan komen om dat in zijn computer vast te leggen. We maken een keuze wat we beslist moeten zien. Wij zijn niet zo heel erg van die museumbezoekers en slenteren liever door de stad om de sfeer van de stad te voelen, te zien en te ruiken.

Ik, Fabienne, stel voor om als eerste de synagoge de Santa Maria la Blanca te bezoeken. Dat schijnt echt een ‘must have seen' te zijn. Dus Hans is overtuigd en volgt. Het gaat al meteen niet goed. We volgen bordjes synagoges (er zijn er twee), maar door het gekronkel van de straatjes kunnen we de synagoge niet goed vinden. We vragen het een paar keer maar dan worden we naar een andere synagoge gewezen. Een soort kastje en muur effect. Uiteindelijk leggen twee vrouwen het goed uit en vinden we de synagoge. De synagoge is niet groot, maar wel erg mooi. Je ziet dat de synagoge ook een moskee is geweest en daarna een kerk, om tot slot weer tot een synagoge te veranderen. Als je goed kijkt zie je alle stijlen erin terug. We lopen weer terug naar het plein van de kathedraal en zien twee toeristen op het bankje zitten dat net is geverfd, rood-witte lintje is weggehaald en het papiertje hangt nog een beetje zielig aan een van de lintjes. Tja, zolang je blijft zitten is er niets aan de hand. 

De naam Toledo is afgeleid van ‘Toletum’, de naam die de Romeinen in 192 voor Christus gaven nadat ze de hoofdstad hadden veroverd. Tussen 534 en 712 stond de stad onder bewind van de Visigoten en tijdens de Moorse periode  (712-1085) was de stad een zelfstandig koninkrijk onder het opperbevel van het kalief van Cordoba. In 1085 kwam de stad na bezetting onder het bewind van de Castilliaanse koning Alfons VI, waarna uiteindelijk Toledo de residentie werd van de Castiliaanse koning. Daarbij werd het ook het kerkelijk centrum van Spanje. In 1561 verhuisde de residentie in opdracht van Philips II naar Madrid waarna Toledo haar politieke machtsrol kwijt was. Het moeilijk aan te vallen Alcazar (kasteel) speelde vervolgens nog een belangrijke rol tijdens de Spaanse burgeroorlog. Door deze roerige geschiedenis zijn er tal van overblijfselen met Romeinse, Visgotische, Moorse, Joodse en Christelijke invloeden.

We gaan de kathedraal bezoeken, eerst kaartjes kopen bij kathedraalwinkel. We hoeven geen audio apparaat en ook geen gids. Het is druk vandaag. Heel veel scholieren die in grote groepen in de kathedraal zijn, zowel Spaanse als Fransen scholieren en grote groepen toeristen die met een oortje in hun oor een beetje verdwaasd achter de gids aanlopen. Bij de scholieren is het een beetje een gênante vertoning. De docent probeert zijn kennis via een microfoon over te brengen en de scholieren horen via oortjes wat de meester vertelt. Alleen is er geen scholier die luistert. De meeste oortjes hangen naast het oor en iedereen heeft met elkaar de grootste lol. 

De kathedraal is enorm groot en prachtig waar je ook kijkt. Prachtig houtsnijwerk, marmer, goud, muur- en plafondschilderingen. Overal waar je kijkt is wel wat bijzonders te zien. Wat een rijkdom moet er toen geweest zijn om dit te kunnen bekostigen. Maar ook de hoeveelheid werk, het is onbegrijpelijk. De bouw heeft bij elkaar 300 jaar geduurd.

Na de synagoge en de kathedraal is het tijd voor een menu del dia. Tja, hoe kies je een goed restaurantje uit, is dan altijd de vraag in zo’n toeristenstad. Gisteren hebben we perfect gegeten, maar dat was buiten het centrum. We worden bij sommige restaurants al naar binnen gepraat, terwijl wij graag op de menukaart willen kijken wat er is. We staan bij een terrasje dat er wel aardig uitziet en kijken naar de kaart. OK, dat lijkt ons wel wat. We willen gaan zitten aan een tafeltje, maar de ober, staat druk te gebaren. We begrijpen er niks van. Hij spreekt snel Spaans, nogal binnensmonds. “Poco despacio, por favor”. En dan begrijp ik het, het restaurant heeft maar vier tafeltjes, de andere tafeltjes zijn van het restaurant ernaast. Hij gebaart naar de verschillende tafelkleedjes. 
Dan na de lunch gaan we het Alcázar bezoeken. Door de steile en smalle straatjes naar boven is het een opgaaf om bij het Alcazar te komen. Zeker nu de temperatuur al flink is gestegen. In het Alcázar is het heerlijk koel. Ook hier zie je de restanten van verschillende periodes van Toledo. Daarna bezoeken we nog de ‘mezquita’, een kleine oude moskee uit het jaar 1000 en dan hebben we onze dosis cultuur wel gehad. 

Onder het genot van een Cerveza en een Radler, bespreken we hoe we het beste morgen vanuit het appartement naar de route kunnen rijden. Hans tovert de route uit Pocket Earth en ik kijk op Google Maps en pak nog de gewone plattegrond erbij. We komen er niet goed uit, en we hebben geen zin om morgen veel tijd kwijt te zijn aan het op en neer rijden in deze straatjes. Het zal sowieso wel veel lopen worden omdat het te steil is om te fietsen. Dat is niet erg, maar dan wil je wel de goede kant op lopen.
Ik opper om dan lopend alvast te verkennen hoe we morgen uit het centrum moeten rijden. Zo gezegd zo gedaan. Maar ook lopend valt het niet mee. Straatje in, straatje uit, omhoog, omlaag. Het is om gek van te worden. Laten we dan naar de weg gaan waar dat beeld staat van die Bahamontes en dan kijken hoe we het makkelijkst naar het appartement komen. Eindelijk vinden we de goede weg. Nog eens goed opletten, bij een terras naar links, dan eerste rechts en bij de Douglas rechts aanhouden en dan door de winkelstraat die nu heel druk is, maar morgenochtend is het daar nog stil. We gaan het zien morgen.