Rustige dag en wind mee

Dit wordt zo’n dag dat je denkt wat schrijf ik in mijn reisblog om me het later te kunnen herinneren. We hebben overnacht in een wat wij zouden noemen een hidihi park. Het heeft meerdere locaties op een heel groot terrein. Voor jeugd, voor conferenties, voor bruiloften maar dus ook een mooi hotel. Gelukkig is het hotel meteen na de slagboom de eerste locatie op het park. Het hotel is uitstekend en onze fietsen mogen in de ontbijtzaal overnachten. En we zijn er inmiddels achter dat na een zware dag een pilsje overal lekker smaakt. Het maakt dan niet meer uit waar je zit. 

We slapen uit en denderen pas om 09:15 de steile weg weer af naar beneden. Door het treinreisje van gister hebben we vandaag maar 34 kilometer af te leggen. Een wandeletappe om in wielertermen te blijven. Het is weer mooi weer, en de wind maakt het op deze hoogte aangenaam fris. De wind is fors, windkracht 4, maar we hebben de wind mee. We rijden vandaag weer verder in noordelijke richting, dus verder van Madrid vandaan. 

Tijdens onze rit zit ik regelmatig op mijn navigatie te kijken en ongeveer 20km voor Segovia zie ik dat er nog een mooi, nog kleiner weggetje binnendoor naar Segovia gaat. Ik stel Fabienne voor deze weg te nemen. We zijn vroeg en we hebben toch een korte dag. Het gaat inderdaad via mooie kleine weggetjes langs kleine dorpjes richting Segovia. In een ieniemienie dorpje besluiten we nog even koffie te drinken. Het terras van het café ligt voor de kerk en het is al druk voor de dienst van 12:00 uur. Ik kan mijn fietsen met bagage niet zo achter laten anders…. Fabienne bestelt binnen 2 koffie. In het cafe natuurlijk hè. We zitten heerlijk in de zon naar de voorbijkomende mensen te kijken. Er is geen leuker tijdverdrijf dan mensen kijken. Onze koffie komt niet echt. Na een kwartier komt de serveerster een beetje verbolgen onze koffie brengen. Nieuwe koffie. We bedienen niet op het terras en de koffie stond al even klaar op de bar. Oh sorry. De koffie was wel lekker.

Na de koffie vervolgen we onze weg en we duiken me daar toch in een dal. Met haarspeldbochten die haakser zijn dan haaks.  Steiler naar beneden hebben we niet vaak eerder zo gehad. Fabienne klikt haar schoenen al vast los, want je weet nooit. We weten ook dat je na dalen meestal ook weer moet klimmen. En verdomd na een zevental messcherpe bochten zien we verderop aan de andere kant en weg omhoog kruipen. We schakelen naar 1 en ploeteren naar boven. Fabienne moet in de tweede bocht van de fiets af. Ze kon de bocht daar niet aan de buitenkant nemen omdat er een auto naar beneden kwam. Wel een beuk op de claxon en een duim met “vamos, vamos". Heb je lekker veel aan als je naast je fiets staat en de remmen moet inknijpen om niet naar achteren te rollen. Ik stop dan ook maar na de bocht. Omdat Fabienne niet meer kan opstappen, moet ik haar op gang duwen. Het lijkt wel of ze expres ook de remmen inknijpt. Kolere, het voelt als de kwartfinale voor de sterkste man. Na een paar meter omhoog rennen kan ik nog net piepend roepen: “nu weer zelf trappen hè". Ik stap wat makkelijker op dan fabienne, maar kan toch ook niet voorkomen dat ik de eerste meters slingerend omhoog ga. Gelukkig is deze kant omhoog niet zo lang en krijgen we na vier haarspeldbochten een wat minder steil gedeelte.

We zijn om 13:30 al bij ons hotel in Segovia en we kunnen al op de kamer. De fietsen gaan weer in de kelder en wij kunnen Segovia in. Het waait nog steeds heel hard. Volgens weeronline 4 en in de middag 5, maar het is een zwoele lauwe wind. We zoeken een restaurant voor een menu del dia. Het is druk vandaag met waarschijnlijk veel Madrilenen die een dagje of weekend weg zijn. We vinden een klein restaurantje waar nog net een tafeltje vrij is. We moeten toch nog even wat vertellen over een menu del dia, het dagmenu dus. Dat kun je alleen als lunch krijgen, maar de lunchtijd is hier zo ongeveer van 13.30 tot 16.00 uur. Als je om 5 minuten voor 4 nog een menu besteld dan krijg je nog je menu del dia. Wil je ’s avonds eten dan kan dat pas na 20.30 uur, maar dan eet je van de kaart en die is soms goed, maar soms ook wat beperkt tot tapasachtige dingen. Als het ons lukt, dat eten we een menu del dia. 
Je kunt dan kiezen uit een paar verschillende voor, hoofd- en nagerechten. Na het voorgerecht zit je meestal al vol, het hoofdgerecht is dan vaak weer vis of vlees met patat en altijd een bord vol en dan nog een nagerecht. In de prijs zit dan ook een drankje inbegrepen en vandaag was dat een hele fles wijn. We plaatsen wat foto’s zodat jullie een idee hebben van het menu del dia.

In het centrum van Segovia zitten we na de lunch heerlijk op een bankje op het Plaza Mayor naar de Spanjaarden te kijken die over het plein flaneren of heerlijk op de terrassen zitten. Het is enerzijds kostelijk maar ook een beetje sneu om een man van de reiniging aan het werk te zien. Gekleed in een geel blauwe overall veegt hij het plein en probeert alle papiertjes en achtergelaten zooi van mensen te vangen met een bezem. Hij heeft een karretje bij zich met twee grote trommels. In de een staan zijn bezem en blik en in de andere gaat het opgeveegde vuil. Wat hij bij elkaar veegt schuift hij op het blijk en probeert dat in de trommel op zijn karretje te krijgen. Maar als hij zijn blik omkiepert waait de helft al weer weg. Als hij zich dan weer omdraait vliegen de papiertjes al weer in het rond. Je kent dat wel, zo’n wind die er voor zorgt dat het papier ronddraait op het plein. Sneu is dat er telkens  papier bijkomt op het plein door alle servetten die van de tafeltjes wegwaaien. De man gaat onverstoord door. Je ziet geen enkel resultaat van wat hij aan het doen is. Maar tja op zijn rooster stond waarschijnlijk vandaag bij “Plaza Mayor vegen".