Mooie klim naar Kandy

Vandaag is zo’n dag dat alles lekker rustig verloopt en dat je ‘s middags onder het genot van een biertje (in een Engelse pub uit 1934 in Kandy) denkt: het wordt een saai verslag vandaag. ;-)

Maar eerst nog even over gisteravond. Bij ons resort hoort ook een kruidentuin waar veel kruiden en specerijen groeien. Is natuurlijk leuk om doorheen te lopen en uitleg te krijgen van een van de hotelboys. Hoewel we er eigenlijk te moe voor waren, sjokten we even na aankomst toch achter een hippe Srilankaan aan met een hele strakke broek en enorme puntschoenen. Van de kruiden die hier groeien wordt door een dokter allerlei medicinale oliën en zalfjes gemaakt. Er zijn maar twee van deze dokteren in Sri Lanka. Het lijkt me meer een soort van medicijnman. Allereerst lopen we langs bomen en onschuldige kruiden zoals kaneel, vanille, cacao, betelnoten, koriander, peper, kerries, rode en gele kokosolie. Heerlijk om die geuren op te snuiven uit boomschors of fijngewreven blaadjes. 

Verderop komen we bij de meer medicinale kruiden die worden gebruikt in de Ayurvedische geneeskunde. Onze hippe Srilankaan wordt vanaf nu ook iets mysterieuzer. Het lijkt wel of hij langzaam transformeert in de tovenaarsleerling. Hij neemt ons mee naar een klein hutje van bamboe en riet waar allerlei potjes en flesjes staan uitgestald. Hij begint wat te mengen met een crème en een beetje olie. Basis zijn de sappen van de Aloë Vera zegt hij geheimzinnig. Hij heeft een groenig brouwsel gemengd waarmee hij de hand van Fabienne inwrijft. Is goed als je last hebt van zonne-allergie, zegt hij in gebroken Engels. Haar hand is na zijn mysterieuze behandeling ineens niet meer een beetje roze gekleurd, maar heel wit. Even later begint hij aan een nieuw brouwsel. Hij staat bijna te huppelen van genot. “This is very special” “A lot of people use this to get a bold head”. “Monks use it, because they may not shave the hair of another monk. This is easy to do yourself”. Terwijl hij ons dit vertelt kijkt hij naar mijn hoofd. Oh nee maat, dat gaan we niet doen. Hij wil zijn goedje toch proberen en stroopt mijn broekspijp op. Huh, geen haar? Nee wielrenners hebben geen haar op hun benen, probeer ik hem nog uit te leggen. Ik stel een stukje van mijn arm ter beschikking aan dit kleine geneeskundig onderzoek. Onze tovenaarsleerling smeert een smerig zalfje op mijn elleboog. “Now we have to wait three minutes”. Ik kijk waarschijnlijk een beetje te ongeloofwaardig en dat is niet slim bij dit soort mannen van de hocus pocus. Hij gaat namelijk meteen weer aan de slag met twee verschillende oliën en een crème wat hij nog niet heeft gebruikt.  “This is very good for your hair” “If you use, it will let your hair grow”. Voordat ik er erg in heb staat hij met twee handen mijn hoofd te poetsen en te masseren. Tjemig, mijn kop gaat heen en weer. Vervolgens pakt hij mijn elleboog en veegt met een doekje met water zo al het haar weg bij mijn elleboog, waar zo juist de crème nog zat. Een heel stuk huid zonder haar. Tovenarij. Misschien werkt dat spul op mijn hoofd dan ook wel.

Ik geef Fabienne subtiel aan dat ik het nu wel welletjes vind en dat het tijd wordt om te douchen. Maar natuurlijk moeten we nu eerst even langs zijn winkeltje om nog iets te kopen. Als ik achter die tovenaar en Fabienne loop tolt mijn hoofd nog van zijn stevige massage en kan ik amper op het paadje blijven. Even later sta ik onder de douche. Ik heb de afgelopen nacht een verschrikkelijke hoofdpijn gehad zoals ik nog nooit heb gehad. Het doet dus wel wat die kruiden. Gelukkig herkende ik mezelf vanmorgen nog als de Hans die gisteren naar bed is gegaan. 

Nu volgt nog het saaie verslag van vandaag:

Volgens het boekje is het een pittige dag met veel klimmen naar Kandy dat op 525 m. hoogte ligt. We starten al meteen met een flinke klim van 2 km met stukken van 10 procent op een deel slecht wegdek en dat meteen als je je nog niet hebt warm gefietst. Maar dat warm fietsen is zo gebeurd hier. Ik zie Hans lekker gestaag omhoog klimmen, maar er rijden achter mij een paar tuc tuc’s die vinden dat ik veel te langzaam rij. Terwijl ik aan het manoeuvreren ben op de weinige stukken asfalt, word ik ingehaald door een tuc tuc en moet ik uitwijken en kan ik niet meer blijven fietsen. Tja, hoe stap je dan weer op met zo’n zware fiets op een heel steil stuk. Dat lukt me dus niet en ik moet zeker wel 100 meter mijn fiets omhoog duwen totdat ik op een wat platter stuk weer kan opstappen. Het lijkt wel of er iemand aan de achterkant van mijn fiets aan het trekken is. Maar ja, wat wil je met 2 kilo extra gereedschap van Hans. 

Na deze steile klim gaat het vandaag steeds op en neer en wordt het asfalt ook weer beter. We rijden weer door de jungle en de dierengeluiden vergezellen ons. Vandaag geen spannende verhalen over overstekend wild, maar wel wat grote vogels hoog in de lucht gespot en een paar prachtige knalgroene kleine vogeltjes en heel veel slapende honden langs de weg.

Even later rijden we in een dorp langs een grote Hindi tempel. We realiseren ons dat we daar nog nooit in zijn geweest, dus zo’n kans laten we niet voorbij gaan. We rijden de poort door om eerst eens een paar foto’s te maken. Er komt meteen een bruin uniform met een grote snor aan. Of we wel eerst even een kaartje willen kopen en dan de fietsen niet voor ingang parkeren aub. Tja dat is niet zo slim. We stallen onze fietsen zo ver mogelijk van de straat vandaan en gaan blootsvoets met een kaartje in de hand naar binnen. Het is even wennen een Hindi tempel. Het is heel kleurrijk met heel veel verschillende bijzondere figuren waarvan we de betekenis en achtergrond niet kennen. Het doet ons inderdaad minder dan de boeddhistische gebouwen. 

Het schiet vandaag lekker op. Bij een bakkertje slaan we zoals gewoonlijk wat Srilankaanse hapjes in: een vegetarische roti, een soort oliebol gevuld met groente en een ei, een gevouwen triangel met groenten en curry en nog een suikerbroodje. Samen met een cola is dit meestal onze lunch.

Om half twee zijn we al bij Kandy en we zijn erachter gekomen dat alle scholen hier om half twee uit gaan. Het is een drukte van jewelste. Ook hier in Sri Lanka halen veel ouders hun kinderen op, maar ze doen dat met een tuc tuc. We staan dus gigantisch in de tuc tuc file en proberen af en toe links of rechts de tuc tucjes in te halen. Allebei maar snel een mondkapje opgedaan voor de uitlaatgassen. Niet normaal! Even later komen we bij ons kleine resort.

We blijven twee nachten in Kandy. Kandy ligt ongeveer in het midden van Sri Lanka en heeft 150.000 inwoners. Het is na Anaradhapura en Polonnaruwa de hoofdstad geweest. Dit gebied werd pas in de 14e eeuw bewoond. De Portugezen veroverden de stad in 1587 en Kandy was de hoofdstad tot 1815 totdat de Engelsen dat jaar de koning afzetten. De stad heeft nog oude koloniale gebouwen uit die periode. We fietsen eind van de middag er nog even doorheen en in een Engelse pub van het Victoria hotel nemen we samen even de leuke dag door en maken we plannen wat we morgen gaan bekijken.