Langs de kust naar Malakka

Vanmorgen lekker vroeg op voor ontbijt want we hebben dik 80km voor de boeg. Het ontbijt net als ons hotel was prima. Na een heerlijke nacht en een heerlijk ontbijt moet het wel weer lukken vandaag. Omdat we een van de eerste hotels hadden en dus  vooraan aan de ‘Coldcoast’ (tja je kan niet alles hebben) zaten moeten we onze km-teller pas na 7km op nul zetten. Dus die komen er nog eens bij. Tijdens onze rit langs de kust blijven we ons verbazen over de hotels, resorts en parken. Wij rijden langs prachtige kustwegen en straatjes binnendoor door dorpjes strak aan de kust. Maar hoeveel resorts en hotels moet je hebben. We zien veel, heel veel, resorts en hotels waar je voor je verdriet nog niet wil zitten. En dat vinden dus meer mensen want het staat allemaal zo goed als leeg. Maar het verbaast ons dan dat ze net zo vrolijk weer nieuwe torens aan het bouwen zijn. De een nog weer groter dan de ander. Het lijkt trouwens dat veel van de hotels en resorts dateren uit de tijd van zo’n 25 jaar geleden en dat er daarna niet veel meer is bijgebouwd. Maar nu lijkt net weer helemaal los te gaan. We zien hotels die zeker in Monaco niet zouden misstaan. 

Onderweg zien we ineens bij een tentje twee trekking-bikes staan met gele tassen er aan.  Dat moeten Nederlanders zijn dus stoppen we even. We maken een praatje en vragen waar ze heen gaan. Ook zij gaan naar Malakka maar fietsen over voornamelijk grote wegen omdat ze zelf de route bepalen via de gps en kaart. Dat is jammer want juist de kleine en minder drukke wegen zijn zo leuk om te fietsen. Dat vinden zij achteraf ook wel spijtig dat ze nu alleen maar op grote wegen rijden en alles zelf moeten uitzoeken wat veel tijd kost en soms ergernis. Omdat wij ook vandaag weer via de route op leuke binnenweggetjes rijden zien we hen ook niet meer.

Over de binnenweggetjes rijden heeft ook een nadeel. We komen niet zo heel veel grote restaurants tegen. Omdat we toch wat willen drinken stoppen we bij een klein ‘winkeltje’. Het is ook meteen een slagerij zien we. De man staat voor zijn winkel met een schort zoals ik me die voorstel bij een patholoog anatoom, heel veel stukken kip in stukken te hakken alsof hij een koe aan het slachten is. Zijn schort zit onder de bloedspetters. Hij hakt stukken kip in kleine stukken waarbij hij me telkens weer verbaast dat hij alle vingers nog heeft. Ik pak zelf wel even drankjes uit de koelkast. Als we even rondkijken of we ergens kunnen zitten pakt de man vriendelijk twee stoeltjes voor ons. Met dezelfde handen waarmee hij zonet nog die kippen stond te vierendelen. Wel heel vriendelijk. Om te voorkomen dat ik de rest van de dag met een sliert kippendarm op mijn shirt moet fietsen gaan we even niet tegen de leuning van het stoeltje zitten en blijven we een beetje rechtop zitten. 

De stranden waar we voorbij fietsen zijn soms best mooi. Alleen wordt het niet overal geëxploiteerd. Het is hier gewoon te warm om op het strand te zijn. Waarom zet je dan al die hotels AAN HET STRAND! We maken wel even de nieuwe foto voor onze omslag van het fotoalbum en meteen voor ons blog. We vinden het zelf een geweldig mooie foto. 

Na de lunch kunnen we de route met 8km inkorten door over een militair terrein te rijden. Dat moet mogelijk zijn volgens onze routebeschrijving omdat het ook gewoon een doorgaande weg is. En, niet geheel onbelangrijk we missen dan een behoorlijk stuk klimmen. Als we bij de T-splitsing aankomen is rechts af naar het militair terrein en links af naar de heuvelachtige omweg. We gaan dus rechts. Bij een hokje staan drie militairen en zijn de slagbomen omhoog. Dat ziet er goed uit. Zeker omdat er verkeer voor ons gewoon doorrijdt. De drie militairen zien er eigenlijk een beetje kolderiek uit omdat ze alle drie een verschillende baret op hebben. Een rode, dat lijkt me de belangrijkste man in functie, eentje met een smurf-blauwe, die zo uit een feestartikelen winkel lijkt te zijn gehaald, en een met een beetje rare verschoten kleur rood-paars. Dat zal wel ooit rood zijn geweest. Nu heb ik nooit zo’n goede relatie met uniformen dus ik zet mijn beste beentje voor en begroet de heren vriendelijk. De rode baret springt meteen voor mijn fiets met zijn geweer nog net niet in de aanslag. Dit is militair terrein en daar kunnen wij echt niet overheen met onze fiets. Als we vertellen dat we naar Malakka gaan maakt dat geen enkele druk op het leger. De smurf-baret laat intussen andere reizigers gewoon door en kijkt af en toe om hoe rode baret dit klusje klaart. Fabienne ziet ons al in het gevang zitten bij te veel discussie, dus draait wijs al om en fietst terug. Ik vraag toch nog even waarom al die andere mensen wel over de weg kunnen. Het rode baretje wordt een beetje geprikkeld and snauwt “They are all militaire people”. Dan rijdt er net een klein autootje langs met ananassen. Ik weet wat jullie straks eten roep ik hem nog na en draai ook maar om.

Voor Malakka hebben we gisteravond een hotel via booking.com geboekt. Het is een leuk klassiek hotel wat nog doet herinneren aan de Nederlandsche bezetting. Het heet namelijk Aldy hotel Stadthuys. Morgen blijven we hier een dag om Malakka te bekijken.