Kunming te voet
21 februari 2017 - Kunming, China
Het slapen gaat nog niet zo heel goed. Nu heeft Hans weer bijna niet geslapen. Tijdverschil van zeven uur is toch wel veel. Het ontbijt is weer heerlijk. Het buffet is zo uitgebreid dat we meer overslaan dan opscheppen. Hans bestelt een eitje en wijst op een bordje aan wat hij wilt. Dit keer een “sunny side up”. Een gewoon spiegelei dus.
Kunming is de hoofdstad van de provincie Yunnan in Zuid-China. Het is een mega stad. Gisteren 54 km kriskras door de stad gefietst en vandaag gaan we het centrum te voet bekijken. We hebben een uitgezette wandeling op onze fietsapp.
Kunming, stad van de eeuwige lente, zeggen de Chinezen. Het ligt op bijna 2000 meter hoogte en heeft het hele jaar door een mild klimaat. De bomen staan hier al in de bloesem. De lucht is strak blauw en er waait een stevige frisse wind, zuidoost… de richting die we morgen opgaan.
Je ziet overal prachtige gebouwen en hoge torenflats en er wordt nog steeds stevig gebouwd zo te zien aan de grote hijskranen. De stad wordt doorkruist door een rivier en er zijn rechte brede driebaanswegen door de stad. Omdat alle scooters elektrisch zijn is er niet veel smog. De stad is superschoon, er ligt geen papiertje op de straat. En je ziet dan ook veel Chinezen de stad schoon houden. Wat ook opvalt is dat er veel blauw op straat is. Ja ook hier in China draagt oom agent een blauw uniform. En op veel kruispunten staat een blauw politiehuisje.
We kijken op onze sightseeing meteen of we een Chinees simmetje kunnen kopen. Wel zo handig om bereikbaar te zijn en een keer naar Nederland te kunnen bellen. De eerste de beste belwinkel stappen we binnen. “Do you speak English”’ vragen we, terwijl we eigenlijk al weten dat het antwoord nee is. Maar de dame pakt meteen haar mobiele telefoon, spreekt iets in en op het display verschijnt: “Can I help you?”. Om beurten spreken we iets in, maar wij doen het te snel, en de halve zinnen begrijpt haar Samsung niet en zegt dan “can you repeat?”. Na wat heen en weer via de app gepraat begrijpen we dat we wel een sim kunnen kopen, maar dat er een barcode op ons paspoort ontbreekt waardoor ze de sim niet kan registreren. “Can niet eat your ID”, staat er op het beeldscherm. Ja, de vertaling zit er soms ook een beetje naast, maar we begrijpen het in ieder geval. Helaas, dan doen we zonder een Chinese Sim Only.
We lopen richting het Green Lake, een groot meer in een mooi park midden in het centrum. Ik (Fabienne) doe nog even met een groepje dames mee aan een soort ochtendritueel van danspasjes en Tai Chi-achtige bewegingen met je armen. Meteen weer de ochtendgymnastiek gehad. Niemand kijkt er hier vreemd van op. Typisch hier en dat zie je ook wel meer in Azië dat groepjes mensen met elkaar afspreken om te dansen of te gymmen. Overal staan fitnessapparaten. Twee Indiaas uitziende jonge mannen staan ook te gymmen. Ik gok en zeg: “Namaste”. Ze kijken heel verbaasd en groeten Namaste terug en vragen waar we vandaan komen. Zij komen niet uit India maar uit Bangladesh en studeren hier op de universiteit Chinees. Na een studie van vijf jaar gaan ze terug om leraar Chinees te worden. Hoe bijzonder. Wij zeggen dat we gaan fietsen naar Hanoi en ze snappen er helemaal niks van en je ziet ze denken: “Crazy people from Holland”.
In Kunming zie je echt overal splinternieuwe gele fietsjes staan, waar iedereen gebruik van kan maken. Via een een app op je mobiel scan je een plaatje achter op de fiets. Dan krijg je een nummer om de fiets van slot te halen en hup, fietsen maar. Wat opvalt is dat de Chinezen heel gedisciplineerd zijn en de fietsen keurig weer ergens neer zetten, op slot zetten, scannen en de volgende kan de fiets weer gebruiken. We hebben geen beschadigde fiets gezien. Op bijna iedere hoek van een straat staan wel een paar yellow bikes.
Het stikt in het park van de meeuwen en een grappige Chinese bezigheid is om de meeuwen met de hand te voeren en er dan een foto van proberen te maken. Professionele fotografen willen je dan wel met zo’n etende meeuw op de foto vastleggen. En er zijn mensen die hun brood hier verdienen met broodjes voor de meeuwen te verkopen. Het is een enorm kabaal en af en toe scheert er een meeuw vlak langs je hoofd. We lopen maar snel door, we hebben geen zin in een flots van een meeuw op je hoofd. Aan de andere kant van de brug dobberen de volgegeten meeuwen heerlijk in het zonnetje op het water.
In het centrum is het een drukte van jewelste. We lopen op de Lijnbaan van Kunming met veel en mooie kledingwinkels. Overal vrolijke muziek en gezelligheid. Het is lunchtijd geweest. Bij de hippe kledingwinkels komt het personeel naar buiten. De muziek gaat wat harder en de verkoopsters voeren àla Beyoncé een dansnummer op. Een soort van spijsvertering na de lunch. Ziet er geweldig leuk uit. Het moet een dagelijks en ingestudeerd ritueel zijn, want het gaat helemaal gelijk en met allemaal dezelfde kleding aan ziet het er strak uit.
Onze magen beginnen ook te knorren en we lopen naar de winkelstraat. Een prachtige brede laan met de meeste chique winkels. Het gaat goed hier in China! Een eettentje zien we echter niet. Er zijn wel heel veel kraampjes en je ziet iedereen hier op straat lopend stokjes met geroosterd vlees eten. Hmmm, daar hebben we nu niet zoveel trek in, en we willen ook niet ziek worden. We vinden uiteindelijk een soort Chinese McDonald. Je moet ook eerst aan een hokje je eten bestellen. Door een gat in een ruit probeer ik de vriendelijk lachende jongen duidelijk te maken dat we noedelsoep willen zonder vlees. Ook hij pakt zijn mobieltje en typt wat in. Of ik het koud of warm wil. Warm natuurlijk. Even later kan ik twee dampende bakken noedelsoep afhalen met de bekende stokjes als bestek. Je kunt dat ook niet anders eten dan op zijn Chinees: dicht boven de kartonnen soepkom de sliertjes die je naar boven vist met je stokje naar binnen slurpen. Ik ben niet zo behendig, dus af en toe plonst er weer wat in mijn soep, en de spetters vliegen op mijn broek, waar ik nog vier weken in moet lopen…..
Het waren twee fantastische dagen in Kunming. Morgen gaat de fietsreis echt beginnen.
Dat alles zo netjes is verbaasd me. Gelukkig geen geurblog m.b.t. je broek over 4 weken.
Hef Vun!!!