Klimmen, dalen en klimmen

Vandaag de eerste echte klimdag. Een goede generale voor morgen zullen we maar zeggen. We gaan vandaag lekker vroeg op pad. Het is heerlijk om ‘s-morgens in de ochtenddauw door een dorpje te rijden dat langzaam ontwaakt. Het dorp komt langzaam weer tot leven. Iedereen zet zijn koopwaar buiten en neemt zijn of haar voorbereidingen voor weer een werkdag. Bob niet meer gezien.
Als we net buiten Qito zijn zien we weer de enorme bouwstellingen en bouwactiviteiten. Aan alles zie je dat China heel hard groeit maar ook snel ontwikkelt. Het is heel verwonderlijk dat ze in China zo veel wegen aanleggen. Net buiten Qito, een dorp van helemaal niets, maken ze snelwegen met fly-overs, waarbij het Kleinpolderplein in het niet valt. En ze zijn op zo veel plekken tegelijk aan het werk. Je kan het bijna niet bevatten. Nog verwondelijker is dat wij in deze streek bijna geen verkeer zien, dus waar zijn die wegen allemaal voor nodig. Er wordt keihard gewerkt in dit land.

We gaan vandaag totaal bijna 1100 meter klimmen om vanmiddag uiteindelijk uit te komen op 2180 meter. Even voor de beeldvorming, dat is dus naar Tignes. We krijgen een zware klim, een afdaling en weer een klim naar Yongsheng. De eerste 15km gaat het heerlijk. Het is nog fris dus we hebben onze windstopper nog aan, maar die kan zo uit. Het wordt vandaag lekker weer, zonnig en 23-25 graden. De rest van de week blijft het voorlopig mooi weer dus we hebben er zin in. We rijden langs akkertjes waar al hard wordt gewerkt. In deze streek worden veel uien verbouwd wat de lucht een beetje een boerenlandgeur geeft. We stoppen even voor een akkertje om onze windstopper uit te doen. We raken in gesprek met een van de mannen op het land. De uien moeten nu van het land begrijp ik uit zijn verhaal. Hij wil meteen met me op de foto. Waarom dat nou weer?  Geen idee.
Overal zien we dat er op de akkertjes, die keurig in vierkantjes zijn verdeeld, hard wordt gewerkt. We stoppen nog een keer. Zien we het nou goed? Overal zien we de vrouwen op het land keihard aan het werk. Er zijn ook mannen, maar die staan echt allemaal met de handen in de zak te kijken of het goed gaat. Nu valt het ons ook meer op dat bij de wegwerkzaamheden en in de bouw de vrouwen aan het werk zijn en de mannen een beetje met de handen op de rug in het rond lopen. Joh Fabienne “dat hebben die mannen hier beter voor elkaar dan bij ons”. Oepf, dat kwam er uit voor dat ik er erg in had. Dit was niet slim. Fabienne draait zich héél langzaam om en vraagt me wat ik nou precies zei. Omdat er net een vrachtwagen aankwam, heeft ze misschien niet
goed gehoord wat ik zei. “Nou dat de zon toch wel fel is en we beter meteen even kunnen smeren”. “Ja goed idee” “maar ik dacht dat ik iets anders hoorde”. Ja Fabienne heeft hele goede oren.
Pffff. We gaan verder. We komen op het punt dat we aan de klim gaan beginnen. Tot nu was het vals plat en hebben we aan het stijgen kunnen wennen. We hebben volgens het boekje de keus: over de grote weg waar de klim geleidelijk is of over een hobbelige weg, wat een mooiere route moet zijn, maar wel een veel steilere klim. Wel met klimmen van max 10%. We staan samen in dubio. De grote weg is misschien slimmer want we hebben morgen een nog zwaardere dag. Ja maar we hebben Sharon (van Awol) beloofd deze voor haar op de gps te zetten. “Nou misschien wil ze die eenvoudige ook wel heel graag”.  Nee, we kiezen gezamenlijk voor de zwaardere hobbelige weg. Net 100 meter op weg na de eerste bocht kom ik erachter dat niet iedereen hobbelig hetzelfde definieert. We hebben stukken heel slecht asfalt met gaten, maar het meeste is onverhard. Nou klimmetjes van 10% op een hobbelige weg kunnen niet goed zijn voor mijn fiets, en al helemaal niet voor ons. Jemig wat een weg, dit kan nog leuk worden de komende 11,5km. Dat wordt geen piece of cake. De uitzichten zijn wel heel mooi. Het is zeker meer dan de moeite waard. We kijken op een heel groot mooi meer, mooie bergen in de verte en we komen langs authentieke oude Chinese dorpjes waar de huisjes nog gewoon van klei zijn gemaakt.
Als we halverwege de klim zijn, ruiken we de herkenbare lucht van cassave. Maar dat kan toch niet. Hebben we hier nog niet gezien. Even later zien we het. Langs de weg naar boven liggen heel veel grote witte  bonen op zeilen te drogen. En het ruikt hetzelde als cassave.

Het bestellen van de lunch en het avondeten gaat ook steeds beter. We moeten er alleen nog even aan wennen dat er ‘s-avonds hier veel vroeger wordt gegeten. 
Als we ons om drie uur in onze kamer van het hotel geïnstalleerd hebben besluiten we nog even naar de Guanyin Tempel te fietsen. Ik neem de camera mee en Fabienne de route. Het is maar 15 minuten fietsen. Fabienne doet de navigatie. Na 15 minuten staan we ergens in een klein straatje in een buurt van Yongsheng waar ik in het donker liever niet kom. “Hier rechtsaf en dan zijn we er” komt er niet heel overtuigend uit. Ik probeer na mijn flater van vanmorgen zo tactisch mogelijk te opperen dat dit heel misschien niet de goede weg is. Volgens mij moesten we net ergens rechts af, maar ik doe even net of ik mijn versnelling even nakijk. Ik stel voor om even op OsmAnd (GPS app) te kijken. Samen staren we naar het schermpje als er een rood vlaggetje te voorschijn komt. 3,5km van hier!!!! We fietsen er op de app naar toe. Weer thuis blijkt dat Fabienne de oude routebeschrijving heeft en de route was in mijn boekje aangepast. We moesten dus ergens rechts af. Kon niemand wat aan doen. Maar wat een uitkomst zo'n app. (@Dick snel gaan oefenen met die App)

Ons hotel ligt tegenover een park. En in China verzamelen de mensen zich vaak ‘s-avonds in het park om gezamenlijk te sporten of te dansen. Wij gaan natuurlijk even kijken en het is heel leuk om te zien. Er zijn wel drie verschillende groepen. Het lijkt wel een beginnersgroep, half gevorderd en een gevorderd groepje. Bij de beginners doen ook veel mannen mee. Maar bij groepje twee is dat nog maar 1 man tussen zeker veertig vrouwen. Het beste groepje heeft een hele serie mooie en sierlijke dansjes ingestudeerd. Het is een genot om naar te kijken. 

Bedankt voor alle leuke reacties! 
En aan Koert, Francis en Jacquelijn: Bedankt voor jullie tips over het eten. We worden er al steeds beter in om te krijgen wat we willen en het eten is heerlijk! Op die ene keer na dat het zo heet was.