Een dagje luieren op Pulau Pangkor

Eindelijk eens een dag een beetje uitslapen hadden we afgesproken. Vandaag gaan we niet fietsen, zelfs geen rondje op het eiland! Van die rondjes op eilanden hebben we al twee keer geen goede ervaring mee. Lekker relaxen aan het strand, beetje zwemmen, biertje op het terras, een beetje lezen. Dat was het plan. De wekker ook iets later gezet.

Ik (Fabienne) ben nog in een diepe slaap als de wekker afgaat. Huh? Nu al? Ik kijk op mijn horloge en het is drie uur. Heeft Hans de wekker natuurlijk verkeerd gezet. Hans ligt ook nog in diepe slaap en ik geef een por in zijn zij. Op hetzelfde moment realiseer ik dat het niet de wekker is, maar dat het de riedel van zijn telefoon is. “Hans je moet de telefoon opnemen, we worden gebeld”. Hans komt overeind en beseft even niet waar hij is. Telefoon?? Dat is toch altijd even schrikken zo midden in de nacht. Hans neemt nog helemaal suf de telefoon op. “Goedemorgen mijnheer Buijing, met Karwei, u had een deur besteld en die is binnen hoor. Wanneer kunnen we die bezorgen?” Pfff, een overijverige Karwei-medewerker die zijn spullen niet naleest en domweg belt. “Ik zit nu in Maleisië en heb hier geen deur nodig. Ik neem contact op als we weer thuis zijn”. We hadden op de bestelbon laten vermelden dat de levering derde week februari moet zijn. We zijn meteen klaarwakker.

Het ontbijt wordt geserveerd in het restaurant aan de rand van het strand, met uitzicht op de zee. Een heerlijk begin van de dag. Een meisje van het hotel jaagt met een lange stok vogels weg want die weten dat er elke ochtend wat te halen valt. Een soort kleine duif komt met zijn hele duivenfamilie het terras onveilig maken. Het meisje rent van het ene naar het andere tafeltje om ze weg te jagen. Op een boom naast het terras landen twee prachtige zwarte grote toekanachtige vogels die ook weten dat er wat te halen valt. (Na wat speuren op internet blijken het Maleisische neushoornvogels te zijn). Blijkbaar zijn het twee vaste bezoekers want het personeel gooit stukjes wit brood naar de vogels die het met hun lange snavels precies kunnen opvangen. Ze maken ook een geluid dat we al heel vaak hebben gehoord als we in de jungle fietsen. Leuk om te weten welk dier dat geluid dan altijd maakt.

In de ochtend is het druk in en rond het zwembad. Dit blijken gasten te zijn die optimaal van hun overnachting willen genieten. Tot half twaalf blijven ze in het zwembad, dan nog even snel douchen in de kamer en om twaalf uur uitchecken. Echt iedereen gaat hier dik gekleed het zwembad in. We snappen dat dat hier de cultuur is, maar waarom trekken mannen twee broeken over elkaar aan? Een driekwart lycra legging en dan nog een kuitbroek eroverheen en een shirt aan met lange mouwen. 

We geven er de voorkeur aan om gewoon lekker in de zee af te koelen. Nou ja afkoelen? De temperatuur van het water is hier nog hoger dan bij het vaste land. Het is gewoon lauw en het brengt bijna geen verkoeling. Als we wat verder de zee in gaan wordt het water ietsje kouder. Dat is wel wat lekkerder. Voor Hans is dat wat minder want die moet vast grond onder de voeten hebben. We besluiten een stuk langs het strand te lopen om weer een beetje op te drogen. Het is bijna niet te doen om op het zand te lopen zo warm is het. Het hete zand doet zeer aan je voeten. 

We lopen daarom dan maar in het water. Aan het eind van het strand waar de jungle begint gaan we even in de schaduw zitten. We genieten zo samen echt van een dagje strand. 

Tussen de middag besluiten we op ons resort te eten. We vragen aan een ober naar de verschillende gerechten. Er staan veel gerechten op de kaart, maar één daarvan valt ons op; een rijstgerecht  met de naam ‘3 taste’. De jonge ober kan het niet uitleggen en roept hulp. “Oh sir, is chicken and three different tastes, chilly, spicy, and sweet and sour”. Nou dat spreekt ons aan. Voor ieder wat wils denken we dan al snel. “Oké, for two persons please”. Even later krijgen we een schaal met kip en groente in een saus. Tjemig dat is wel veel als er nog twee van die schalen komen. Maar gelukkig hier bleef het bij. En die drie verschillende smaken hebben ze dus gewoon bij elkaar gekwakt. Het was wel lekker. 

Morgen gaan we een avontuurlijke route rijden. Volgens de beschrijving moeten we naar Pasir Salak, maar dat doen wij dus niet. Daar is niet zo veel te beleven, dus kiezen wij ervoor om naar Teluk Intan te fietsen. Is altijd spannend om zonder beschrijving te rijden. Hans heeft een route uitgezet in zijn gps dus het moet goed komen. We hebben daar wel vertrouwen in. 

Beste volgers, op een rustdag beleven we niet zoveel, deze keer een wat korter verslag.