Met de bus naar Dali

We hebben gisteravond in allerijl via onze Chinese reisagent de taxichauffeur die ons vanmorgen naar het busstation moet brengen verteld dat de taxi een uur eerder moet komen omdat we nu de bus hebben van 09:00 uur. “Oh yes i will call him and change the time. He will be in time for sure.” We kunnen gerust gaan slapen. We hebben heerlijk gegeten en wat weer nieuw voor ons was dat ons hotel een restaurant had met een hele grote gang met allemaal kamertjes had waar je met je eigen gezelschap kunt eten. Wij waren maar een klein gezelschap, maar toch. Een eigen kamer, eigen bediening, eigen toilet op de kamer. Er waren grote en kleine kamers. Heel intiem en toch heel gezellig op een hele aparte manier.

We stonden s-morgens natuurlijk ruim op tijd klaar. We hadden gisteren veel file dus daarom kwart voor acht de taxi bestelt. Het wordt 08:00, 08:10, en 08:15, nog geen taxi. We gaan bellen met onze reisagent. “No worry, he is coming in a minute”. Om 08:20 komt er een busje aanscheuren met een dunne Chinees die zijn haar nog net in een ‘Net uit je bed’ modelletje heeft gewaxed. Hij rent om zijn auto om de tassen en fietsen in de auto te stoppen. We helpen hem in eigen belang even mee. Voordat we goed en wel zitten rijdt hij al weer van de parkeerplaats af. We zeggen hem nog dat hij wel een beetje laat is en dat we om 09:00 uur de bus moeten hebben. Hij kijkt me serieus in zijn achteruitkijkspiegel aan en wisselt meteen van rijbaan, wat een hoop getoeter oplevert. Ik zeg even niets meer. Hij beseft zelf ook dat hij te laat en rijdt flink door. De minuten tikken weg en soms lijkt het dan dat je alle stoplichten tegen hebt. Nou hier lijkt het niet hier is het zo. En dan telt het rode licht ook nog zo irritant af naar nul. En dat duurt en duurt. Vijf minuten voor negen stopt onze coureur met piepende banden naast het busstation, en gebaren hem dat hij ons voor het busstation moet afzetten. Fabienne pakt de tassen uit de auto en ik help onze langslaper. We rennen samen naar boven en staan achter een rij voor de scan controle. Huh, we hebben toch kaartjes voor de bus? We mogen langs de rij doorlopen als we zeggen dat we de bus naar Dali moeten hebben. Maar van de volgende controleur, met een blik van’ ik sta hier niet voor niets hè’ moeten de tassen echt door de scan. Ik haal er een tas af en loop met de andere tas in mijn hand langs de scan. Ook Fabienne houdt een tas in haar hand aan het stuur. We worden bij de bus herkend door de man die ons gisteren heeft geholpen. Hij wijst ons meteen de bus en helpt de fietsen onderin te stoppen. Alleen de zadels moeten er even af, dan kunnen ze staand in de bagage ruimte.

Even later vertrekken we. We zitten in hele ruime stoelen heerlijk comfortabel.

Na een half uur wordt de bus aangehouden en komen er twee politieagenten in de bus. Het lijkt een soort controle. Dit gebeurt nog twee keer. Onderweg stappen er passagiers in en uit. Dan wordt de bus na de middag break van de snelweg gehaald. Weer politiecontrole. Nu moeten er twee dozen uit uit de bagage open gemaakt worden. Een van de agenten slaat een collega enthousiast op zijn schouder en roept Yeah Bingo”. Maar dan in het Chinees natuurlijk. De in beslaggenomen rommel wordt uitgestald en uitgebreid gefotografeerd. Wij zijn er niet achter gekomen of het nu sigaretten, vuurwerk of drugs waren. We denken gewoon sigaretten.

We komen met vertraging aan in Xiaguan. Een voorstadje van Dali. Snel de fiets in elkaar en hup naar ons hotel in Dali. We moeten het busstation uit en meteen rechtsaf. Gelukkig eindelijk op de fiets. Nu hebben we het tenminste zelf in de hand. Na twee kilometer komen we er achter dat we verkeerd zitten. Wij weer terug. Heeft dat busstation twee uitgangen!

Eenmaal goed op de route is het heerlijk fietsen. Het is lekker weer, zo'n 25 graden en zonnig. In Dali hebben we een heel mooi beetje chique  hotel. Daarom werden we waarschijnlijk ook eerst doorgestuurd toen we met onze fietsen aankwamen met de vraag of dit het Landscape hotel was. Als we zeggen dat we hebben gereserveerd, kijkt onze picalo heel verbaasd en een beetje denigrerend naar onze fietsen. Nou loop dan maar mee. We hebben ook nu weer een prachtige kamer. Even later eten we authentieke  Chinese Bai gerechten.