Blij met regenponcho’s

Vandaag fietsen we ruim 80 kilometer en gaan we naar Hanoi. Voor de oorspronkelijke fietsroute de eindbestemming, maar niet voor ons.  Wij fietsen na Hanoi nog drie etappes, blijven na de tweede etappe nog een dag in Ninh Binh, en moeten dan na vier dagen nog terug zien te komen in Hanoi. Maakt het wel weer spannend. Vanmorgen vroeg op de fiets zagen we de zon zelfs even. Het moet niet gekker worden riepen we allebei. Nou dat werd het ook niet. De zon ging na tien minuten al weer achter de wolken. Voor ons zien we de dreigende wolken zich al samen pakken. We kijken elkaar aan en denken allebei hetzelfde. De verwachting voor vandaag is toch bewolkt en droog…?  Rond 10:00 uur voelen we de eerste spetters al, maar het stelt nog niet veel voor. We rijden inmiddels op een dijk langs een zijrivier van de Rode rivier. Het gaat wat harder waaien en het wordt frisser. We hebben de wind pal tegen. Druppeltjes worden druppels en het worden er steeds meer. We besluiten onze voorzorgsmaatregelen te nemen. Dat betekent , regenhoes over onze fietstas aan het stuur, routeboekje opbergen in de waterdichte tas - nadat we de bladzijden voor vandaag eruit hebben gescheurd – en een plastic zak over mijn iPhone die op het stuur zit. We trekken zelf een blauwe en paarse poncho aan die we in Sapa hebben gekocht. Vooruit zien is regeren nietwaar. Even later rijden we weer op de dijk tegen de wind in waar de regen ons in het gezicht slaat. Het lijkt Nederland wel! Als ik (Hans) links en rechts kijk is het een stuk lichter, maar gelukkig rijden we kort langs het water zodat we zeker weten dat de regen ons blijft vergezellen. We zijn gelukkig niet de enigen die voor lul rijden met zo’n gekleurde zak (ik in een blauwe en Fabienne een lila), want het lijkt wel de standaard uitrusting van elke Vietnamees die we tegen komen. Wij voelen ons echter net twee vuilniszakken op de fiets.

Na een buitje van bijna drie uur wordt het droog. We trekken onze poncho’s uit en merken dat we onder de poncho ook gewoon kletsnat zijn. Tja als het slecht weer is ga je vanzelf stoempen op de fiets en daar krijg je het dan weer warm van. We proberen onderweg nog wel te genieten want het is echt een prachtige route over dijkjes en en landweggetjes tussen de rijstvelden door. Het wordt warmer maar nog wel bewolkt. Als we nog 20 kilometer moeten fietsen rijden we Hanoi al binnen. Wat een stad. Het wordt met de kilometer drukker. We hebben een hotel midden in het oude centrum. De place to be, lezen we in onze Dominicus gids over Vietnam. Net voor het centrum zie ik langs de kant van de weg een scooter-schoonmaak service. Nou wat voor een scooter geldt, kan ook voor onze fiets, toch? We laten onze fiets even afspuiten met een hoge druk. Wel even opletten dat niet zo meteen mijn lagers op het asfalt liggen. We hebben straks een superluxe hotel en dan kan je niet aankomen alsof je net Parijs Dakar hebt gefietst. De laatste vijf kilometer is het zo druk dat we moeten oppassen elkaar niet kwijt te raken. Het is een mêlee van scooters, fietsers en auto's. Het is één grote janboel. We hebben het nog nooit ergens zo druk meegemaakt. Wat een gekrioel en een getoeter. Om 15:00 rijden we met behulp van de beschrijving van Awol en de plattegrond van Hanoi op mijn app de straat in van ons hotel. Als ik de straat in rij weet ik even niet wat ik moet doen. Ik blijf even aan de overkant van de straat staan alsof ik iets opzoek. Twee piccolo’s voor ons hotel staan ons meewarig aan te kijken. Je ziet ze denken “die hebben toch niet hier geboekt zeker?” 
Als ik oversteek vraagt piccolo 1 “you stay in our hotel? “Yes, for the next three days”, zeg ik een beetje dikdoenerig. “Allright let me help you”. Onze fietsen die zo schoon leken net nadat ze afgespoten waren zien er nu ik er nog eens goed naar kijk weer niet uit. Piccolo 1 en 2 parkeren de fietsen voor ons voor het hotel. Als we naar binnen gaan voelen we ons een beetje opgelaten. Wat een luxe hotel zeg. En dan komen wij binnen in fietsbroek met de rode klei om onze kuiten. Tja ik heb die rode rivier niet bedacht.  Bij het inchecken krijgen we nog een leuke verrassing, onze kamer is geüpgrade naar executive superieur. We hebben inderdaad een geweldige kamer in een supermooie hotel. Oh, wat zullen wij lekker slapen vanavond. Morgen lekker sightseeing door Hanoi.