Bagage perikelen

Na alle dreigementen van de voorzitter van Farmers Defence Force toch maar wat eerder van huis gegaan. We willen natuurlijk niet door toedoen van een paar opstandige boeren achter een tractor hangen op de A4. Dus ruim op tijd naar Schiphol. 

We sluiten ruim 3 uur voor inchecktijd achter aan in de rij bij EVA-air. De rij gaat tergend langzaam. We staan in de rij achter een groep Chinezen die meer aandacht hebben om elkaar te vertellen waar ze zijn geweest dan op te letten of ze al aan de beurt zijn. Ik zie telkens andere mensen in het rijtje naast me. Zij schuiven veel sneller door naar de incheckbalie. Eindelijk "next, please sir". Fabienne geeft de paspoorten en ik zet de eerste doos met fiets van Fabienne op de band. Kleinere doos dus maar 24,2kg. De volgende doos is 28,4kg. Mwah, dat hebben we goed gedaan thuis. Ruimbagage op de band 8kg.  U heeft 2 kilo te veel meneer. Nee toch, dit is bij elkaar precies 61kg en we mogen 2 x 30 meenemen. Nee meneer, We ronden altijd naar boven af dus 29 + 25 + 8 = 62kg. 2 kilo te veel. Hoofdrekenen kan ze. Ze kijkt me aan met een blik 'ja, nou jij weer'. Dit kan niet waar zijn, denk ik. Ik wacht tot er een bevrijdende brede glimlach op haar gelaat verschijnt en dat ze zal zeggen 'nou vooruit dan'. Maar we kijken elkaar even doordringend aan en ik begrijp al snel dat ik dit ga verliezen. "Ok, dan haal ik wel wat uit mijn ruimbagage".Ik haal mijn Keens eruit, wat gereedschap en de isostartabletten. Ik hoor een hoop gemor achter me in de rij. Ik zet de bagage terug op de band en dan is het goed volgens de pittige dame. Terwijl zij de instapkaarten uitprint maak ik mijn bagage weer dicht. Op de grond voor haar desk stop ik het meeste weer terug. 

Mensen na ons hebben ook twee fietsen en hebben minder geluk. 6 kg te veel en na ruim een half uur welles en nietes toch even €40 aftikken.

Hè hè, even later zitten we aan de koffie. KOFFIE? is dit koffie? Ok, wij zijn verwend, maar dit is gewoon niet lekker. Nou dan heb je aan Fabienne een verkeerde. €7,50 vragen voor koffie dat er uitziet als thee. No way. Even later hebben we twee nieuwe koppen heerlijke sterke koffie. Zo verdelen we onze taken een beetje hihi. Onze vlucht heeft wat vertraging dus we genieten rustig van de koffie. Huh zijn dat nou muizen? Ja hoor, prrrrt naar links en prrrrrt weer terug. Geinig. Helemaal toen we de dames naast ons er evenop attendeerden. 

Van de vlucht niet veel meegekregen. Allebei geslapen als een blok. In Bangkok een beetje geklungel door eerst alle bagage op te halen om het vier etages hoger weer allemaal in te checken. Dat is omdat we nu een binnenlandse vlucht hebben naar Udon Thani. Doorlabelen gaat dan niet. Maar hoewel we nog 4 uur moeten wachten kunnen we al wel inchecken. We lopen op de balie af waar een jonge Thaise zit die al meteen moeilijk naar de dozen kijkt. Ze lijken nu nog groter omdat ik ze rechtop moest zetten om in de lift te kunnen. Als ze onze paspoorten heeft vraagt ze hoe lang de dozen zijn. Als ik 160cm zeg belt ze meteen een belangrijkere Thai. Ze knikt en zegt een paar keer huh, huh, huh. "Fietsdozen mogen maar 140 cm zijn". Zegt ze. "Nee, joh dat kan niet. We hebben geen BMX-fietsje" zeg ik terwijl ik met mijn handen ongeveer 140 cm aangeef. Als we ons e-ticket laten zien met daarop de maten van 160x100x25 is het even later ok. De dozen worden niet eens gewogen.

Rond 21:00 komen we aan in Udon Thani en staat onze chauffeur klaar.