Aziatisch asfalt

24 februari 2017 - Kunming, China

Vandaag verlaten we de hoogte en dalen we van 2000 naar 1300 meter. Het zal dus ook weer iets warmer worden. We hebben besloten om vandaag twee etappes in een keer te fietsen. Dat betekent dat we 80km fietsen en 1100 meter moeten klimmen. Maar gelukkig ook heel veel dalen. We zijn tot nu toe steeds op een hoogte geweest van zo tussen 1900 en 2000 meter. ’s Nachts koelt het dan ook flink af en beginnen we ’s ochtends met een fleece en soms nog een windjack aan. ’s Middags warmt het pas goed op en ook de avonden zijn aangenaam.

We beginnen eerst nog met een korte stevige klim. Daarna is het heerlijk afdalen. Echt een ‘Gera’ afdaling. Onze vrienden Fred en Gera hebben al twee keer met ons in Azië gefietst en Gera is met afstand de beste afdaler. Dit was er een voor haar geweest. Ze had beneden op haar gemak koffie kunnen drinken voordat wij er zouden zijn. Na een afdaling van bijna 17km komen we in Qujiang aan. Dit is de eind bestemming van de eerste etappe. Het is een nogal saaie plaats. Maar goed dat we doorrijden. Het is wel een plaats waar je heel goed geroosterde eend kan eten, de plaatselijke specialiteit. Alleen daarom zou je een dagje willen blijven. De eenden hangen boven grote stenen vuurpotten en zien er smakelijk uit. We kopen nog wel even een fles water want we krijgen nog een stevige klim en we komen onderweg geen restaurants of winkels meer tegen. We zitten nu echt in een gebied waar bijna geen blanke toeristen komen. We zijn trouwens alleen in Kunming in het hotel vier westerlingen tegengekomen. Met de wetenschap dat we waarschijnlijk niet kunnen eten, hebben we vanmorgen wat cakejes ingeslagen om toch te kunnen lunchen.

Evan later rijden we langs een klein bakkerijtje van een moslim echtpaar. We besluiten voor alle zekerheid toch nog maar twee extra cakejes te kopen. Gewoon voor de lekkere trek. De vrouw vindt het zo bijzonder dat we op de fiets zijn dat ze ons de cakejes schenkt. Evan na Quijang besluiten we in het zonnetje ons brood lekker op te eten. We moeten wat suikers hebben want we gaan zo klimmen.

Na de lunch hebben we een erbarmelijk slechte weg. Veel gaten en putten en onverhard, waardoor de klim extra zwaar is. Dit was vroeger de doorgaande weg, maar sinds de overheid een betaalde tolweg heeft aangelegd wordt deze weg niet meer onderhouden. Ondanks dat rijden er toch nog wat vrachtwagens en plaatselijke pruttelbusjes, wat betekent dat we bijna de hele dag stof happen. Na de lunch krijgen we weer een stevige klim. Ik (Fabienne) heb na deze pauze weer voldoende kracht en klim lekker gestaag naar boven. Ik kijk om waar Hans blijft, maar die is wel een heel eind achter. Nou die zie ik dan boven wel, het gaat net zo lekker. Even later komt er weer zo’n prutteltuctuc langs en zie ik Hans ineens aan die tuctuc hangen. Die heeft zichzelf gewoon illegaal een lift gegeven en ligt dus ineens een heel stuk voor op mij. Bovengekomen zeg ik: “Je snapt zeker wel wie vanavond ons blog schrijft!”.

De laatste 20 km gaat het wat op en neer, maar we dalen meer dan we stijgen. We rijden Jianshui binnen, een prachtig oud Chinees plaatsje en we zijn blij dat we hier een extra dag blijven. Er is veel te zien. Zo moet het er in China vroeger uit hebben gezien. We hebben tot nu toe veel ‘nieuw’ China gezien. Ik had het leukste hotel uit ons boekje al gereserveerd via de mail en ga ons aanmelden. De receptioniste spreekt geen Engels en zegt: “No loom”. Ik kijk heel verbaasd en zegt dat ik heb gemaild, wijs naar de computer en zeg “reservation”. Maar ze zegt steeds: “No loom, no loom”. Ik loop weer naar buiten en we willen de print van de mail erbij pakken, maar die zit niet in ons mapje. Oooo, bedenk ik me ineens, ik heb wel twee keer gemaild, maar geen antwoord gekregen. Dus die reservering is inderdaad niet gedaan. Dan maar op zoek naar een van de andere hotels uit ons boekje. Eentje zit er tegenover en heet Red Sky In. Ook een mooi oud gerestaureerd hotel. Hier is gelukkig wel plaats. We mogen onze fietsen op de binnenplaats parkeren.

Even snel douchen en dan door het stadje lopen en alvast naar een restaurant zoeken en op tijd gaan eten. We hebben nu al honger door de zware etappe en gaan op zoek naar een lekker tussendoortje. Je ziet hier op straat allerlei kraampjes die etenswaren verkopen. We zien veel moslimmeisjes stokjes geroosterd vlees verkopen. Ook is er veel fruit te koop, maar we kiezen voor een paar lekker uitziende baksels waarvan we niet weten wat het is. We hebben drie verschillende dingen er er zit een soort notenvulling, maar we kunnen het toch niet precies thuisbrengen.

We hebben een leuk restaurant gevonden en het zit tjokvol Chinezen. Dan zal het goed zijn. We krijgen een IPad als menu kaart. Ja ja, de Chinezen gaan snel in de moderne ontwikkelingen. We hebben dat al vaker gehad. Je swiped gewoon door de menukaart en je ziet plaatjes van de gerechten en ook in het Engels wat de ingrediënten zijn. We bestellen kip en eend, maar bij het gerecht eend schudt de serveerster heel stellig nee en doet: “Shhhhh”. “Huh?” O ze bedoelt natuurlijk dat het pittig is. Dan kiezen we voor beef. Het eten smaakt heerlijk en we krijgen er natuurlijk de bekende thee bij. Dat krijg je altijd bij het eten en is gratis en ze blijven maar steeds bijschenken. Je ziet hier niemand een biertje of iets anders bij het eten drinken, dus wij houden het dan ook maar bij de thee. Een paar jonge mannen willen met ons een praatje maken via de app. Dat vinden ze allemaal toch zo enorm leuk. Ze vragen of we Chinees spreken. We knikken stellig oh nee. De jongere Chinezen vinden het allemaal geweldig om met ons hun vertaal app, die ze allemaal op hun telefoon hebben, uit te proberen. Die gelegenheid hebben ze natuurlijk niet zo vaak. Ze gebruiken alle varianten die de app en hun telefoon biedt. Ze praten in hun telefoon, ze typen wat of ze schrijven met hun vinger op de display en laten dan de Engelse vertaling aan ons zien. Wij praten dan weer in het Engels iets terug of typen iets op hun mobiel. Geweldig leuk om toch zo te kunnen communiceren.

Morgen hebben we een rustdag in Jianshui.

Foto’s

4 Reacties

  1. Rein:
    24 februari 2017
    Mooi verhaal weer, heb je een foto gemaakt van die pesionado aan de tuctuc?
    Lijkt me leuk om bij terugkomst met de wielervrienden te delen! :)
  2. Theo van der Hoeven:
    24 februari 2017
    He BB wat is dat nu. Het klinkt zwaar maar ook heel mooi. Uitkijken en veel plezier verder
  3. Fred en Gera:
    24 februari 2017
    Ha ha ja ik had graag mee gedaald, maar die klimmetjes hè. ..
    Klink allemaal weer goed, leuk om mee te lezen.
    Veel plezier!
    Fred&gera
  4. Jacques:
    1 maart 2017
    Ik had de eend toch geprobeerd hoor!