Olifant op de weg

6 januari 2018 - Giritale Wewa, Sri Lanka

Vandaag na nu weer een lekker westers ontbijt op weg naar Giritale. We zijn nog maar net gestart of we komen al weer een groepje wielrenners tegen. Zelfs ‘the army’ sponsort hier wielrenners want er rijden er twee met een groen geel tenue van het leger. Jammer dat het leger geen geld voor fietsen over heeft, want waar de jongens op rijden mag geen racefiets heten. Gewoon recht stuur ouderwetse trommelremmen en volgens mij (Hans) maar drie versnellingen. Dus ik vermoed dat we nog even moeten wachten tot er talent uit Sri Lanka in de tour de France mee zal rijden. Wel wilden ze weer op de foto. Leuk om te zien dat overal ter wereld dus op een plaats wordt afgesproken waarvandaan ze dan samen gaan fietsen. 

We gaan door naar de ‘de leeuwenrots van Sigirya’. Het cultureel erfgoed van Sri Lanka. De place to be voor iedere toerist aan Sri Lanka. Het is er behoorlijk druk vergeleken met alle andere bezienswaardigheden to nu toe. We kopen een kaartje en kijken rond waar we de fietsen veilig kunnen neerzetten. Al onze bagage zit er uiteindelijk op. We gaan niet moeilijk doen dus lopen gewoon het security office binnen. We leggen uit dat we op de fiets zijn en vragen waar we onze bagage veilig kunnen afgeven. Nou hier dus. Dat is een goed plan. We brengen alle tassen binnen en zetten de fietsen aan de kabel op slot.

We lopen richting de rots waarop vroeger een kasteel was gebouwd. Nu we recht voor de rots staan is dat dat ding wel allemachtig hoog zeg. Ja zegt Fabienne, die het boekje al heeft gelezen natuurlijk, 430 treetjes. Tjemig, de moed zakt me in de schoenen. Nou, weet in ieder geval dat het om elf uur in Sri Lanka heel warm is. Als we richting de rots lopen lijkt dat ding steeds groter en pompeuzer te worden. Ook hoger trouwens. We zien links en rechts oude resten van wat vroeger muren van gebouwen moeten zijn geweest. Als ik naast een paar Italianen en Duitsers naar een stapeltje stenen sta te staren merk ik dat ik daar toch niet zo veel mee heb. Ik moet er van Fabienne nu bijschrijven dat ik nu Hans is. Tja ik zie er echt niets in als ik naar een paar oude bakstenen sta te kijken. 

We komen onderaan bij de leeuwenrots en op de eerste trappen zie ik al zuchtende en piepende toeristen. We zijn nog niet eens begonnen, en hier lopen we nog in de schaduw van het bos. We lopen in een soort colonne langs prachtige muurschilderingen. Echt mooie fresco’s, dat dan weer wel. Na de fresco’s gaan we naar het bordes waarvandaan we de rots kunnen beklimmen. Overal wordt ons kaartje gecontroleerd.

Maar in Sri Lanka wel op een heel aparte manier. Ons ticket bestaat uit een kaart met drie bonnetjes die er af worden gescheurd bij een nieuwe bezienswaardigheid. Op zo’n ticket staat natuurlijk een nummer, dat ook op de drie kleine bonnetjes staat. Voor de trap naar het bordes wordt een van de drie bonnetjes afgescheurd. Ik zie de afscheurder het bonnetje aan zijn collega geven. Hè, nee dit kan niet waar zijn. Dit geloof je niet. Collega van afscheurder heeft een groot schrift en heeft op elke bladzijde 10 kolommetjes getekend. Hij noteert ieder nummer van de bonnetjes die hij van afscheurder krijgt toegeschoven in zijn schrift en zet een paraafje op het kleine bonnetje. Wat een werklozenproject zeg!

Op het bordes staat een rij voor een wenteltrap die strak tegen de steile rots is geplakt. De wenteltrap staat vol met mensen die als mieren omhoog kruipen. Het is een gietijzeren wenteltrap waar de mensen ook weer! via omlaag komen. Het is een gekrioel van bezwete lichamen en benen die schuifelend telkens een beetje vooruit gaan. Uiteindelijk staan wij ook tussen dit gekrioel. De wenteltrap staat vol met mensen. Ik had net nog wel gelezen dat dat de trap uit 1938 was. Terwijl ik sta te wachten kijk ik ongemerkt toch even naar de bevestigingspunten en vraag me meteen af of ze hier ook aan ISO certificering doen. Ik hoor gezucht en gekreun en zie alleen maar benen om me heen. Mensen moeten wachten om op adem te komen en vragen zich waarschijnlijk af waar ze aan begonnen zijn. Iedereen weet, eenmaal boven wacht de beloning. De ruïnes van het kasteel en een fenomenaal uitzicht. Als we boven aankomen zie ik alleen maar nog meer halve afgebrokkelde stenen muurtjes. Ook het uitzicht valt een beetje tegen, omdat het heel heiig is. Toch lopen we even als aspirant archeologen rond. Het is wel bewonderenswaardig dat men in de vijfde eeuw in staat is geweest om al die stenen naar boven te sjouwen en een weelderig ingericht paleis op de rots te bouwen. Dat was in ieder geval lang voor de wenteltrap. Als ik wat foto’s van wat stenen heb gemaakt besluiten we ons weer in de rij te mengen. Nu om naar beneden te gaan. Eenmaal beneden zijn we toch een ervaring rijker maar een illusie armer. 

We moeten snel vertrekken want we moeten nog 58km fietsen en er zitten nog wat klimmetjes in. 

In onze beschrijving staat dat we door een wildpark rijden en dat we olifanten tegen kunnen komen. Ja ja. Onderweg zien we langs de kant van de weg ook waarschuwingsborden voor overstekende olifanten. Pfffff. Na 25km opstopping, file. Huh. Jawel hoor een olifant op de weg. Nu zie ik toch dat ook de Srilankanen dit ook wel bijzonder vinden. Iedereen stopt en treedt de olifanten met respect tegemoet. Niemand schreeuwt of is geïrriteerd dat er een olifant op de weg staat. Men wacht rustig af wat de olifant gaat doen. Als de olifant nog geen aanstalten maakt om over te steken wachten we gewoon allemaal nog even.

Als de olifant eindelijk is overgestoken vervolgen we allemaal onze weg weer.

Even later steekt er verdikkeme weer een olifant de weg over. Wat is dit hier. We stoppen maar weer tot de kolos aan de overkant is gearriveerd. Rustig rijden we weer verder. En we zien nog drie olifanten wat verder in het land staan. We snappen ook meteen waar de term olifantenpaadje vandaan komt. We rijden langs een dichte jungle, maar je ziet overal paadjes en die zijn er niet omdat daar zoveel mensen lopen. 

Rond half vijf rijden we Giritale binnen. Volgens onze beschrijving moet op km 75,8 een afslag naar links zijn om bij ons hotel te komen. Waar we ook kijken op 75,8 geen afslag. Ook een paar 100 meter verder of terug geen afslag. We besluiten bij een woonhuis waar wat auto’s op een binnenplaats staan, en dat op een hotel lijkt volgens Fabienne, te gaan vragen of ze ons hotel kennen.  “Oh yes I know, stay here I will call him”. Even later heeft hij contact gehad en worden we zo opgehaald. Terwijl we staan te wachten praten we wat met de man. Blijkt dat we bij de Minister van Landbouw hebben aangeklopt. De man die ons hielp werkt op kantoor bij de minister. Nu begrijpen we ook meteen het grote huis dat volgens Fabienne eruit zag als een chique hotel en al die dikke auto’s voor de deur.

Even later komt de eigenaar ons met zijn fourwheel drive halen en fietsen we achter hem aan naar zijn kleine resort met drie kamers. We blijven hier twee nachten. Morgen hebben we weer een dagje cultuur en gaan we naar de oude koningsstad Polonnaruwa. 

Foto’s

7 Reacties

  1. Yvonne:
    7 januari 2018
    Goedemorgen wat ontzettend gaaf om de olifanten daar zo in de vrije natuur te zien en dat de bevolking zo respect vol met die prachtige beesten om gaat. Erg leuk weer om te lezen. Hier is het vandaag volgens de weerberichten sibirisch koud 2 graden brrrr . Dus handschoenen en sjaals weer te voorschijn. Ik ga nu aan mijn 4e dag zesdaagse beginnen. Trouwens nog bedankt voor de tip betreft reizen Stanley naar den Haag werkt perfect zo met de randstadrail . Groetjes Von
  2. Harry en Patricia:
    7 januari 2018
    Wat gaaf dat jullie door die jungle fietsen!! Tot nu toe fantastisch allemaal! Geniet ervan😘
  3. Singa:
    7 januari 2018
    Dan hebben jullie nu in ieder geval al meer dieren gezien als tijdens jullie safari.
    Groetjes uit Strijen.
  4. Joost:
    7 januari 2018
    Dwars door de jungle, mooier kan het niet. Zoveel moois en indrukken om je
    heen moeten jullie vleugels geven op je trekkingfietsen.
    Groet en plezier.
  5. Rineke:
    7 januari 2018
    Een hoop geklim Hans voor afgebrokkelde stenen muurtjes. Maar daarna moeten wachten op olifanten maakt alles weer goed .
    Schitterend jullie verhalen . Wij lezen ze graag .
    Groetjes uit Ambacht
  6. Astrid:
    7 januari 2018
    Ik moest wel weer gniffelen Hans om je stenen 🤣
    Gaaf om olifanten tegen te komen in het wild.
    Alweer benieuwd naar het volgende verhaal 😀
  7. Gert:
    8 januari 2018
    Tip als een olifant de weg versperd.
    Olie er uit laten lopen en fant opvouwen, kun je er zo overeen fietsen.
    We genieten van jullie verhalen.
    Annie & Gert