De koningsstad Polonnaruwa en brutale apen

7 januari 2018 - Polonnaruwa, Sri Lanka

Vandaag gaan we de tweede koningsstad bezoeken. Na Anaradhapura is Polonnaruwa de koningsstad geworden omstreeks 1070 n.C. omdat de stad beter te beschermen was tegen aanvallen van buitenaf. Ook deze stad staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Eerst ooeven 10 km er naartoe fietsen en dan op zoek naar de ticketoffice. We bezoeken eerst het museum waar maquettes staan hoe de stad en de gebouwen eruit moummmeten hebben gezien. Dit spreekt ons allebei meer tot de verbeelding, we zijn onder de indruk. Grote gebouwen van soms 7 verdiepingen hoog, een paleis met 50 kamers en een heel ingenieus irrigatiesysteem. En natuurlijk veel tempels een paar stoepa’s en boeddhabieelden. Met een plattegrond op zak gaan we alle oudheden bezoeken. Eerst eten we voor het museum op een trapje even een paar bananen. Hans raakt in een filosofisch gepeins: “Nou in die periode wist de bevolking verspreid over de wereld nog niet veel van elkaar. We bevoeren de wereldzeeën nog niet. We wisten niet van elkaars bestaan. Toch besloten we onafhankelijk van elkaar in een zelfde periode koningen te hebben, kastelen te bouwen, iets te bouwen wat recht doet aan ons geloof, boeddha’s, stoepa’s, kerken, tempels. Eigenlijk wel bijzonder”. We komen er niet uit. We gaan maar op pad.

In Polonnaruwa zijn zowel hindoeïstische als boeddhistische bouwwerken en beelden te vinden, waaronder een grote liggende boeddha uit de rotsen gehakt van 14 m. Het is bijna niet op de foto te krijgen. Er is zoveel te zien dat we tot half drie alles aan het bekijken zijn.

Er zijn altijd regels als je een boeddhistische tempel bezoekt. Schoenen uit, nette kleding (dus geen blote schouders of blote bovenbenen) en geen hoofdbedekking.  We weten dat wel van onze andere reizen in Azië. Maar hier zijn ze behoorlijk streng en de bewakers zijn erg oplettend. Je mag ook nooit een foto maken van een persoon samen met boeddha en je mag ook geen foto maken als je met je rug naar een boeddha staat. Dat ze zo streng zijn hebben we nog niet zo vaak meegemaakt. Soms wil je een foto maken en sta je per ongeluk met je rug naar een boeddhabeeld. Meteen komt er dan een bewaker op je afgelopen. Ook hoor je regelmatig een fluitje, dan heeft er weer iemand zijn petje opgehouden, of loopt er iemand met bloten benen. Het is ook vandaag weer bloedheet en we hebben we allebei een cap op tegen de zon. Zonder erg loop ik (Fabienne) een trapje op naar één van de gebouwen en ik hoor een fluitje. Ik kijk om me heen wie er nu weer zo stom is om een petje op te houden, maar ik zie niemand. De bewaker wijst en ik kijk nog eens achter me. O nee, ik ben het zelf. ‘Sorry, sorry, sorry’ en ik loop nog maar even naar de beste man toe om mijn excuses aan te bieden. “Ja, ja”, zie ik hem denken. 

De eigenaar van ons kleine resort heeft ons vanmorgen gewaarschuwd voor de brutale apen en dat we alles van onze fiets af moeten halen. Ook geen waterfles of iets anders laten zitten want ze nemen echt alles mee. Volgens de eigenaar zijn ze zo slim dat ze zelfs weten hoe je een hoesje van een telefoon moeten open maken. Ook bij ons resort leven er heel veel en ze zijn heel nieuwsgierig en maken alles stuk. Ze komen steeds dichterbij vanuit de jungle en het wordt echt een probleem voor de dorpen. 

Telkens als we iets gaan bezoeken zetten we onze fietsen op slot met een stevige ketting eromheen en we halen fietstasje, km teller, bidon eraf. Voor alle zekerheid halen we ook de telefoonhouder (we gebruiken de telefoon als GPS) er nog af. Er zit dus niks meer aan of op onze fiets wat de apen kunnen meenemen. Na een kort bezoek aan een van de tempels van maar half uurtje komen we terug en zitten er vijf apen op onze fietsen. Ze proberen alles uit en draaien overal aan. We vinden het eigenlijk wel grappig totdat we dichterbij komen en we zien dat ze zitten te krabben en te bijten in onze zadels. We jagen ze weg, maar steeds springen ze weer terug op onze fiets. 

Er zit nog steeds één aap echt te kauwen op de punt van het zadel van Hans. De aap kijkt nog brutaal op ook als we er aankomen alsof hij het vervelend vindt om gestoord te worden. Het leren Brooks zadel is echt flink beschadigd. Als we langer weg waren gebleven was er niks meer van dat zadel overgebleven. Die beesten moeten echt hele scherpe tanden en nagels hebben. Het is echt niet te geloven!

Ik (Hans) zal de polis er eens op nazien of schade door apen wordt vergoed. Dan kan ik hier al vast proberen of ik zonder lachen en geloofwaardig kan vertellen tegen de mevrouw van de verzekering dat mijn Brooks zadel is opgegeten door een aap.

Even later komt een Spaanse vrouw beduusd en onder begeleiding van een agent een parkje uitgelopen. Ze had even haar IPhone naast zich op een bankje gelegd om haar schoenen aan te trekken en een aap griste zo haar telefoon weg en is zo de boom in verdwenen. Nou was het een nieuwe iPhone X. Dus die aap heeft wel smaak. Maar waarschijnlijk deed de gezichtsherkenning op de grimas van de aap het niet dus smeet hij de IPhone uit de boom op de grond. Stuk natuurlijk. Het scherm totaal gecrasht. Dat zou nog eens leuk zijn dat je dan thuis merkt dat er een selfie van die aap op staat.

Als we de allerlaatste bezienswaardigheid hebben gezien hebben we genoeg cultuur gehad voor vandaag. Het is drie uur en het wordt tijd dat we naar iets te eten op zoek gaan. We besluiten iets kleins te eten want we krijgen vanavond weer een uitgebreide maaltijd in ons resort. We stoppen bij het eerste restaurant dat we tegenkomen. Ziet er een beetje chique uit, maar we hebben trek en gaan naar binnen. Gelukkig zien we er vandaag een beetje netjes uit. Onze fietsbroeken hebben we in het resort gelaten. Als we allebei achter een cola zero zitten vragen we om de menukaart. Hebben wij weer. We kunnen vandaag niet eten van de kaart. Ze hebben vandaag alleen buffet. Er is naast het restaurant een dure bruiloft met 200 gasten aan de gang en de keuken kan het maar net aan, dus kunnen we alleen mee-eten met het buffet van de bruiloft. Dat is makkelijker voor de keuken. Het ziet er allemaal geweldig goed uit, dus dat doen we dan maar. Gelukkig zijn alle gasten nog buiten als wij gebruik maken van het buffet. Een beetje vreemd vinden we het wel. 

Vanavond eten we weer in ons resort. De vrouw van de eigenaar kookt voor ons en we hebben tot nu toe hier het lekkerst gegeten. We eten rice & curry en krijgen maar liefst 8 verschillende gerechten. Speciaal voor ons ‘medium spicy’. En dat op een zwoele avond op het terras met oerwoudgeluiden als achtergrondmuziek. We genieten!

Morgen weer een dag op de fiets. We hebben 80 km voor de boeg in heuvelachtig terrein. We moeten nog op zoek naar een hotel dus we gaan vroeg op pad. 

Foto’s

5 Reacties

  1. Joke B:
    8 januari 2018
    Natuurlijk heel benieuwd of je nu beroerd zit op je kapotte zadel Hans. heel beeldend geschreven Fabienne
  2. Paul Grooteman:
    8 januari 2018
    Weer een fantastisch verhaal van de dag. Volgende reis maar een metalen zadel op de fiets Hans, blijft gegarandeerd schadevrij.😜 En jou "foutje" met je petje is je volgens mij snel vergeven door de bewaker toen je even lief naar hem hebt gelachen. Hans doe je naast alle culturele ervaringen ook nog wat culinaire hoogstandjes opslaan zodat wij er later van kunnen genieten? Fijne reis verder.
  3. Joost:
    8 januari 2018
    Ha, Ha, Hans, zadelproof. Je zou toch maar een aap als huisdier hebben.
    Prachtig verhaal ook over de cultuur. Hebben ze nog niets gezegd over je gespierde benen. Straks fluiten ze ook daarvoor. Genieten hoor samen.!😎
  4. Jacques:
    11 januari 2018
    Wel klote van je zadel, heb je ergeen last van met fietsen?
  5. Fabienne:
    11 januari 2018
    Hi Jaques, zadel is inderdaad behoorlijk beschadigd maar na vandaag is het zo door en door nat geworden dat het leer zich wel weer een beetje heeft gevormd. ik heb er gelukkig geen last van.