Fake news

Vanmorgen lekker uitgeslapen. We hebben vandaag een sightseeing dag in Jianshui.
Maar eerste even terugkomen op ons blog van gisteren. Dat in het blog wordt geschreven dat ik aan een pruttelende tuktuk naar boven ben gesleept is natuurlijk fake news. Het is al langer bekend dat mensen die in de communicatie hebben gewerkt niet te vertrouwen zijn. Ik had veel zwaardere tassen, ik ben zelf zeker 15kg zwaarder en ik heb Fabienne mentaal naar boven moeten praten. Het is zo onwaar, echt onwaar, om dan te stellen dat ik aan een tuktuk heb gehangen om boven te komen. Zo jammer. Ze is zelf kermend en kreunend naar boven gefietst. Ok, ik heb de tuktuk even vast gehad maar dat was meer uit beleefdheid omdat ik in gesprek was met de Chinese tuktuk driver. Natuurlijk niet om boven te komen. Als ik wil rijd achteruit nog harder bergop dan zij. Wat Fabienne schrijft kan je voortaan met een flinke korrel zout nemen. Terwijl ik dit schrijf zit ik met getuite lippen, maak met mijn duim en wijsvinger een rondje en wijs voortdurend naar Fabienne. Zo en dan nu het nieuws van vandaag.

Toen we vanmorgen buiten kwamen sloeg de schrik ons om het lijf. Het was ineens zo maar meer dan 15 graden kouder. We zijn meteen omgedraaid om binnen zo’n beetje alles aan te trekken wat we bij ons hebben. En dat is niet zo heel veel. Even later gaan we op de fiets naar de Double Dragon Bridge. Het is zwaar bewolkt en heel koud. De Double Dragon Bridge is een brug uit de Quing Dynastie. Een mooie brug met 17 bogen waar tegenwoordig alleen  nog voetgangers over mogen. Na de brug rijden we terug naar het oude centrum. We drinken een kop koffie (nou ja de koffie kwam in een long drink glas)  om warm te worden bij een bakker. Met een lekker stuk cake natuurlijk.

Nadat we ook onze donsjacks in ons hotel hebben opgehaald hebben we de Confucius tempel bezocht. Echt een must als je hier bent. Het is een van de grootste en oudste tempelcomplexen (met scholen) van China en gebouwd tijdens de Yuan Dynastie (1271-1368). Terwijl we door de prachtige tuinen slenteren breekt warempel de zon een beetje door. Het zal toch niet….. Even later wordt het weer heerlijk warm. We besluiten dat we voor de lunch onze jacks wel weer naar het hotel kunnen brengen. 

We lunchen in een leuk restaurantje vlak bij ons hotel. We zitten buiten op straat aan zo’n heel klein tafeltje met lage krukjes. Voor het eerst hebben we een menu kaart in het Chinees en in het Engels. We komen er achter dat als je egg-plant bestelt je een aubergine krijgt. Gesmoord in saus is het heerlijk.  We krijgen de Chinese gewoonten al een beetje door. We eten tegenwoordig zoals de Chinezen, twee gerechten en we eten van elkaars gerecht. Ik zit zo’n laag op mijn krukje dat mijn knieën naast mijn oren uitkomen. Het is hier overigens heel hygiënisch. Het lijkt of ieder restaurant een soort van lease afwasservice gebruikt. We krijgen altijd een bordje, kopje en kommetje in plastic ingepakt. Ook de chopsticks zijn altijd ingepakt. De vuile vaat wordt bij de restaurants opgehaald en ze krijgen het weer schoon in plastic verpakt terug. Als je zo’n setje krijgt, prik je met je chopsticks het plastic kapot en dat geeft een harde knal. We dachten eerst dat iemand een ballon doorprikte. Maar we zagen nergens ballonnen. 
Na de lunch brengen we een bezoek aan Zhu’s garden. Leuk om een indruk te krijgen hoe de welgestelde Chinese families vroeger leefden. Een aparte kamer voor de vrouw des huizes, de man en de kinderen, allemaal in vierkante kamers naast elkaar.  Helaas wordt er een groot gedeelte van de tuinen gerestaureerd, waar we dus niet in kunnen. We lopen nog even naar de grote toegangspoort van het oude centrum, daar waar we gisteren binnenkwamen. Voor die poort is een groot plein en is vast van alles te doen. En inderdaad. Veel oude mensen aan het kaarten, de vrouwen in groepjes en de mannen in groepjes. We zien een groepje oude mannen staan bij een laptop waar heel veel kabaal uit komt. Ze kijken naar een film van een speech van een van hun oude leiders en een paar meter ernaast staan een paar dames die denken dat ze prachtig kunnen zingen. Het doet zeer aan onze oren. 

Voor de komende dagen wordt slecht weer verwacht. Ik had het al  in mijn eerdere blog geschreven. Het is hier nog nooit zo koud geweest in deze periode. Hebben wij weer. Daar hadden we niet op gerekend. Morgen hebben we de koninginnerit van ons gedeelte in China. We klimmen bijna 1200 meter. We klimmen weer naar net onder de 2000 meter. We hopen dat het wel droog blijft. Maar voor de kou hebben we toch maar even allebei een foei lelijk Chinees windjack gekocht in fluorescerende kleuren en natuurlijk glimmend. Allebei hebben we maat 2XL en dan nog zijn de mouwen iets te kort. Maar ja, ze kennen ons hier toch niet!