Hoe bestel je een verkeerde lunch

23 februari 2017 - Kunming, China

Vannacht voor het eerst heerlijk doorgeslapen. Allebei werden we wakker van de wekker. Ons hotelletje lag aan het meer en de wind maakt de temperatuur fris. Gelukkig waren onze bedjes elektrisch verwarmd. Was geen overbodige luxe overigens. We hadden gisteren al wat broodjes in het plaatselijke winkeltje gekocht en beneden konden we koffie maken, dus wij hebben ons ontbijt geregeld. Toen we beneden kwamen stond de eigenaar al klaar met dampende noedels. Dat is nu net een ontbijt dat we zo lang mogelijk proberen uit te stellen. ’s-Morgens meteen beginnen met dat geslurp boven zo’n kom bouillon met noedels spreekt ons nog niet zo aan. Als het niet anders kan dan moet het maar. Nu nog even niet. Ons hotel zit vol met Chinezen die allemaal heel geïnteresseerd naar ons en onze fietsen kijken. Ik heb het idee dat ze het wel een beetje raar vinden. Een stukje fietsen oké, maar naar Hanoi? Dat spreekt de Chinezen dan weer niet aan. We worden wel collectief uitgezwaaid nadat Fabienne eerst op de foto moest met een van de Chinezen die voor dit uitje naar het hotel zijn blauwe Mao pak weer had aangetrokken. Met een Mao speldje op zijn rever, waar hij heel trots naar wees.

We hebben vandaag een tocht langs twee grote meren. Langs het water trekt de wind behoorlijk aan. We hebben de hele dag forse wind tegen. In de middag schatten wij toch zeker windkracht 5.  Iets minder voor Fabienne die achter mij zit. Maar wel de hele dag zon. Dat is ook wel wat waard. De uitzichten langs het meer zijn prachtig en op het land zijn ontelbare keurige akkertjes met allerlei gewassen. Alles lijkt hier heel gedisciplineerd. 

Wat het vandaag voor dag is weten we niet, maar blijkbaar staan de sterren vandaag goed om te trouwen. We zien maar liefst vier trouwerijen. En hier dragen de mannen de bruid op hun rug naar de auto, in plaats van over de drempel. 

Rond half een rijden we door een dorpje en besluiten we iets te eten te scoren. We zien een eetgelegenheid waar een paar Chinezen op van die kinderstoeltjes zitten te eten. Hier gaan we eten besluiten we. Er staan twee dames en een man giechelend naar ons te kijken. Niemand durft naar ons toe te komen. Wij maken een eetgebaar. Er hangt een hele grote menukaart aan de muur waar wij geen letter van kunnen lezen. De man neemt ons mee naar de koelkast. We kunnen aanwijzen wat we willen eten. Fabienne wijst heel enthousiast drie groentes aan en een vreemd soort paddenstoelen. Oh, ja en rijst natuurlijk. Als we teruglopen bedenkt Fabienne dat een ei ook nog lekker is en doet een kip na. Als er nog figuranten worden gezocht voor Jurassic Park 4 kan Fabienne zo figureren. Maar de man gokt meteen goed en wijst de eieren aan, die op een kast staan. Tja zie je Fabienne denken “Ik had ook gewoon de eieren kunnen aanwijzen”.
Als het eten wordt gebracht blijkt dat we vijf gerechten hebben besteld. Ik had wel trek, maar dit is heel overdreven. Iedereen die binnenkomt kijkt ons heel vreemd aan. Het was wel heerlijk maar ook heel veel. We kunnen het niet allemaal op natuurlijk.

Na de lunch gaan we verder langs het Fuxian Lake. De wind recht op kop. En af en toe flink stijgen. Mijn tellertje blijft soms hangen op 8km. Dit is echt stoempen zeg. We hadden gedacht vandaag rond 15:00 uur in Tonghai te zijn, maar dat wordt dus wat later. Onderweg komen we wel twee pelotons wielrenners tegen, die ons uitbundig groeten. Ja dat snap ik ook nog wel, windje in de rug en afdalen. Beetje jaloers luister ik naar het zingen van de bandjes als de renners voorbij komen, en denk al weer stiekem aan het nieuwe seizoen thuis op de racefiets. Als de jongens thuis nu maar niet te hard trainen. Er is niets zo erg om er in een peloton afgereden te worden.

Om 16:45 uur  zijn we bij ons hotel. Een nogal luxe hotel waar we meteen de fietsen maar naar binnen rijden. We krijgen een kamer op de 10e etage en de fietsen mogen in de opbergruimte naast het kantoor. 
We lopen meteen maar even het stadje in en we kopen wat brood voor het ontbijt omdat we ook morgen nog geen trek hebben in een Chinees ontbijt. We kopen heerlijk uitziende aardbeien op straat bij een vrouw. Twee meisjes hebben net voor ons aardbeien gekocht. De brutaalste zegt tegen ons: “ Hello how are you?” en ze beginnen meteen te giechelen. We proberen een gesprekje in het Engels en vragen of ze een restaurant weten waar we kunnen eten. Een van de meisjes spreekt een beetje Engels, maar onvoldoende om ons te begrijpen. De vertaal app biedt weer uitkomst, maar vertaalt niet alles correct en geeft hilarische antwoorden, wat weer een hoop gegiechel bij de meiden oplevert. En dat levert weer heel veel  bekijks op en staan er ineens zes meiden om ons heen. Als ze snappen dat we een restaurant zoeken willen de meisjes ons er zelfs heen brengen. We lopen met elkaar naar het restaurant maar elke paar stappen bedenken de meisjes weer weet om te vragen in hun telefoon en moeten wij weer wat terugzeggen. Zo zijn we wel een half uur met hen onderweg  en zo komen we bij een Islamitisch restaurant. Stond toevallig ook aangeprezen in ons reisgidsje. Dat gaat we dus straks doen. 

Als we rond acht uur terugkomen blijkt dat we bijna te laat zijn, maar we kunnen nog wel eten. We krijgen hetzelfde ritueel als vanmiddag. Voor de koelkast aanwijzen wat je wilt eten. We wijzen nu maar twee dingen aan groente en kip. Ook hier weer lekker gegeten. Volgende keer dus wel wat eerder gaan eten, want toen we gegeten hadden en weggingen waren we de laatsten in de zaak.

Foto’s

4 Reacties

  1. Paul Grooteman:
    23 februari 2017
    Weer met enthousiasme het reisverslag gelezen. Fabienne wordt nog een hele deskundige op het gebied van jullie menu samenstellen in de keukens daar. Kan je je hier niet voorstellen dat een Chinees persoon in de keuken bij van der Valk gaat aanwijzen wat zij willen eten. Genieten jullie lekker verder van de tocht en het eten. Kijken al uit naar het verslag van morgen. Knuffels van ons.
  2. Harry en Patricia:
    23 februari 2017
    Wij zien het helemaal voor ons. Wat een avontuur zeg! Leuk om mee te genieten met jullie! leuke foto's ook!
  3. Yvonne:
    23 februari 2017
    Ha wat een leuk verslag weer, vooral met een beeld van Fabienne die een kip probeert na te doen hilarisch. op naar het volgende verslag
  4. Rineke:
    23 februari 2017
    Wat leuk weer om jullie verhalen te lezen.
    Vorig jaar veel regen en nu een harde wind. Hebben jullie weer!
    Ja ,eten met stokjes is al moeilijk , als de mensen dan ook nog gaan giechelen lukt het zeker niet.
    Succes met de reis.
    En ik wacht weer op het verhaal van morgen